El Parqueadero, ons favoriete Almuerzo restaurantje

Om twaalf uur gaan de winkels in Colombia tot 15.00 uur dicht en kleine restaurantjes open voor de Almuerzo. Lunch. De Colombianen eten twee keer per dag warm. En een Almuerzo bestaat meestal uit twee gangen. Ons favoriete restaurantje in San Andres heet Parqueadero, de parkeerplaats. Gelukkig is het een restaurantje met echte tafeltjes en stoeltjes.

Buen provecho!

Wij nemen plaats op de witte plastic stoelen aan een tafeltje met rood wit geblokt zeil. Op tafel staan servetjes en Aji. Aji is een typische Colombiaanse hete salsa saus van chili peper. Heerlijk. Wij hebben alvast een paar flesjes ingeslagen voor de vervolgroute. Het restaurantje loopt binnen no-time vol. Op de achtergrond staat de TV aan. We krijgen een menukaart met Almuerzos in onze handen gedrukt en bestellen alvast wat te drinken. Ondertussen bestuderen we de kaart. De kaart is ter grootte van een half A-viertje, eenvoudig en onderverdeeld in voorgerechten (soep) en hoofdgerechten bestaande uit gefrituurde of gestoofde kip, vlees of vis. Mijn SpanishDict app is een uitkomst bij het vertalen van alle spaanse eettermen. “Si, digame” de serveerster staat klaar om onze bestelling op te nemen. Op de kaart ontdekte ik pollo (kip) en Gallina (kip). Ik vraag de serveerster naar het verschil, beiden zijn vrouwelijk toch? Ze legt uit dat pollo kip is en gallina is ehhhh … ook kip zegt ze lachend…! Dhuh, daar worden we niet veel wijzer van. Later op internet wordt het onderscheid ons wat duidelijker. Ze maken in Colombia als een van de weinige landen onderscheid tussen kip (pollo) en hen (gallina). Beiden is kip alleen pollo kan zowel mannelijk als vrouwelijk zijn. De hen wordt vooral gebruikt in soep omdat ze steviger is en sterker smaakt. Hoe zit dat eigenlijk in Nederland, zijn kippetjes altijd vrouwelijk? Is er verschil tussen het vlees van een hen en/of een haan? Ik heb geen idee. Ik heb naast een enkel half haantje nog nooit eerder beiden gezien op een menukaart.

De ingewanden stofpot en varkenstaartjes laten we voor wat het is. We hebben zin in mals vlees en bestellen naast vissoep een pollo guisado (gestoofde kip dus) en albondigas. Lekkere gehakt balletjes. Maar we zijn te vroeg. De gehaktballetjes zijn nog niet klaar. Ze moeten nog een half uurtje stoven. Dus schakel ik over naar gestoofd vlees, een soort draadjesvlees. Binnen vijf minuten staat alles op tafel. We krijgen er rijst, sla en patatjes bij. Alles in een gele saus. Het is heerlijk. En dat voor 15.000 pesos, dat is p.p. nog geen vijf euro! Daar kun je nog eens twee keer per dag voor warm eten! Een gewoonte waar we in Colombia graag aan meedoen.