In de achtertuin van Blabber: bijzonder vervoer

Puerto LindoRegelmatig ligt de ‘Lakota’, een oranje vissersboot achter onze ankerplek. Ze varen heen en weer tussen een fish farm buiten op zee en de marina. Ze wassen o.a. de visnetten in de baai. Met een klein oranje bijbootje en 60 Pk buitenboord motor vervoeren ze heel wat materiaal van de marina naar de grotere vissersboot en andersom. Water. Visnetten. Betonblokken. De palen (enorme gevaartes) waarop de visnetten gedroogd worden. Een prachtig schouwspel, dat ons elke keer weer de adem beneemt, omdat ze toch wel met heel weinig middelen vrij dicht langs de Blabberboot manouvreren.

Puerto LindoDe vissersboot hoort bij de viskwekerij buiten op zee, een paar mijl vanaf Puerto Lindo. Het is de eerste Deep Ocean Fish Farm van Panama. De man achter dit enorme project is Brian O’Hanlon, Amerikaan en oprichter van Open Blue seafarms. Ze kweken Cobia, (Rachycentron canadum), dat wordt verkocht als Panacobia! Ik had er nog nooit van gehoord, maar als je dit interessante artikel in de National Geographic mag geloven is het ‘The fish of tomorrow’ Waarom? Het is momenteel een nog vrij onbekende vis, maar het heeft grote potentie. De vis groeit binnen een jaar van een eitje naar een 11 pond vis (de zalm doet daar drie jaar over), ze smaken niet zo ‘vissig’ (dhuh, is dat niet de bedoeling van vis?) en je kunt er sushi van maken (wat weer niet van de tegenhanger Tilapia kan). We hebben het jammer genoeg nog niet zelf gegeten. Cobia is niet te krijgen in Panama. Alles wordt naar het buitenland geëxporteerd, o.a. naar Europa. Dus misschien kunnen jullie ons vertellen hoe het smaakt!

 

 

 

In de achtertuin van Blabber: Octopus

Octopus!

Terwijl we snorkelen in 'onze achtertuin' komen we deze man uit Puerto Lindo tegen. Hij heeft net een octopus gevangen. Een flinke, goed voor 8 personen, samen met de lobster, wat visjes en Arroz de Coco. Doordeweeks werkt hij. In het weekend heeft hij tijd en snorkelt met een houten kano achter zich rond Isla Linton op zoek naar eten. Hij snapt er dan ook niets van dat wij een beetje rond het eiland dobberen met onze dinghy en een fototoestel in de hand, zonder ook maar een beestje te vangen…

Een octopus is best wel een grappig beest. Ze hebben drie harten! Eentje wordt gebruikt om het bloed door het lichaam te pompen. De andere twee worden gebruikt om het bloed door de kieuwen te pompen. Verder hebben ze sterke ogen, een inktzak, acht armen met zuignappen, ze kunnen zich heel goed camoufleren door zich qua kleur aan de omgeving aan te passen (wij hebben ze dus ook nog niet zien zwemmen), alle octopussen zijn in principe giftig, de blauwgeringde is zelfs dodelijk en de meeste kleine octopusjes worden als wees geboren. De vader sterft binnen enkele maanden na de bevruchting. En de moeder sterft als de eieren uitkomen. Hoe sneu is dat.

Om te eten zijn ze taai. Heel taai. Je moet ze dan ook flink tot moes slaan op een harde ondergrond, of je stopt ze in de vriezer om hetzelfde resultaat te bereiken. Daarna moet je ze lang op een laag pitje laten sudderen. Een delicatesse dat dan weer wel.

Wij snorkelen nog wat verder.

 

 

In de achtertuin van Blabber: Visservrouw

Op zoek naar avondeten...

Deze vrouw peddelt dagelijks langs de Blabberboot in haar rode houten kano. Ze komt uit Puerto Lindo en scharrelt op het ondiepe water rond Isla Linton haar maaltijd bij elkaar met een vislijntje. Waarom word ik zo blij van deze foto? De kleurcontrasten kunnen niet groter. Rood en groen zijn complementaire kleuren. Ze staan recht tegenover elkaar in de kleurencirkel en versterken elkaar. De slager weet hier alles van en gebruikt niet voor niets een strookje (nep)groen naast zijn rode vlees. Het rood lijkt roder en het ziet er lekker fris uit. In de operatiekamer wordt groen gebruikt voor de kleding. Het heeft een rustig effect op de ogen van de chirurgen die de hele tijd naar een rood snijvlak staren, bloedvlekken zie je minder op groen en even kijken naar groen werkt verfrissend waardoor chirurgen weer beter de nuances zien. Wel zo prettig!

Terug naar de dame in het groen. Ze verdwijnt bijna in het groen. Maar door het complementaire rode bootje verdwijnt ze net niet helemaal in de groene achtergrond. Een mooi stilleven.

“Nada”, glimlacht ze als ze wat later langs ons peddelt en wij vragen wat 'the catch of the day' is. Helaas lukt het niet elke dag. Morgen weer een dag…

 

 

In de achtertuin van Blabber: kraamkamer

De kraamkamer

De kraamkamer

Onze achtertuin veranderd praktisch elke dag. Ook al liggen we soms wat langer op een bepaalde plek, er is altijd wel iets nieuws te zien of te ontdekken. Boven of onder water. Het voordeel van een drijvend huis. Zodra het uitzicht ons begint te vervelen gaan we verder. Het leek ons wel leuk om hier een vast thema van te maken… Dus vanaf nu elke week een foto uit onze achtertuin!

Kraamkamer

Deze week stikt het van de kleine visjes om de Blabberboot. Het lijkt wel een kraamkamer. Wat een bedrijvigheid. Ze zoeken duidelijk de veiligheid van onze boot, maar of dat ook lukt? Van alle kanten wordt er op ze gejaagd. Onder water zitten de grotere roofvissen. Als die jagen zien we het water opspatten. Soms vliegt er zelfs eentje door de lucht. Boven water zitten de kleine meeuwtjes en pelikanen, die ook een graantje van deze vissenmaaltijd willen meepikken. De laatste doen dat trouwens op een zeer onelegante wijze. Ze loeren vanaf de preekstoel op een buurboot naar het water. Zodra ze water zien opspatten komen ze vlak over het water met een noodgang aanvliegen. En dan donderen ze met heel veel geweld en open bek in het water naast ons. De eerste keer schrokken we ons rot. Wat is dat? Nu kijken we niet eens meer op. En als de visjes dat allemaal overleven hebben ze soms ook de pech bij een vluchtpoging in onze bijboot te belanden. Tja, harde wereld die onderwaterwereld. Dan hebben wij het toch een stuk relaxter op de boot!

 

Een lobsterkooi in onze achtertuin

Bequia – We zijn blijven liggen achter ons anker! Maar echt lekker geslapen hebben we niet. Door de windvlagen hangt de dinghy regelmatig verticaal tegen de reling i.p.v. horizontaal. De boot zwiept van links naar rechts. Het anker schuurt, kraakt en kreunt… En we horen het in de verte fluiten, net of iemand de hele tijd koffie aan het zetten is. We checken regelmatig of de boot nog goed ligt. Het is een gebroken nacht.

De lobsterkooi is nog leeg

De lobsterkooi is nog leeg

Vanmorgen zien we twee dames van het Restaurant Jacks in een vissersbootje met een grote zelfgemaakte lobsterkooi op het voordek achter onze boot rondscharrelen. Ze varen rondjes, kijken, roepen wat naar elkaar…. en varen weer door…. Ze zoeken een plekje voor de lobsterkooi en dit komt duidelijk heel nauw, want het duurt even voor ze een geschikt plekje vinden, de boot stil leggen en de kooi overboord gaat. Aan de kooi hangt een lijn met aan het uiteinde een paar lege witte flessen die de plaats van de kooi markeren.

In de kooi hangen allemaal zakjes met afval; kippenpootjes, vel, oude mangoschillen. Alles is veroorloofd om maar die vissen in de kooi te lokken. Als ik de kooi check zitten er een paar kleine visjes in, nog niet bepaald een feestmaaltijd. Maar het is mooi om te zien dat een restaurant voor de Catch of the Day gewoon 50 meter verderop een kooi uit kan zetten. Lokaler en verser kan niet!

De St. Thomas Regatta in onze achtertuin

IMG_2120Het gaat de komende dagen harder waaien, dus we besluiten nog even relaxed te blijven dobberen achter onze gratis mooring. We pikken op deze ankerplek zelfs een Wi-Fi netwerkje op vanaf de overkant dat is 5 km verder opl!! Wow, onze antenne doet het goed. Wat willen we nog meer?

Terwijl we lekker blijven liggen, is het in onze achtertuin een drukte van jewelste. De St. Thomas Regatta wordt gehouden en de St. Thomas Yachtclub aan de overkant is gastheer. Van woensdag t/m zondag zijn er overdag wedstrijden en is er aan het einde van de middag altijd wel wat te beleven in de marina; bandjes, happy hour en op de laatste dag de prijsuitreikingen. Leuk om mee te maken.

Ben heeft de buitenboordmotor weer eens flink onder handen genomen, zodat we weer op eigen gelegenheid naar de overkant kunnen tuffen. Hij heeft de carburateur schoongemaakt, pakking vervangen, gashendel opnieuw gemonteerd, gas kabel gesmeerd en de borgpen opnieuw eruit gehaald en bevestigd, zodat de motor niet omhoog schiet. De motor lijkt er weer zin in te hebben. We durven de tocht naar de overkant aan!

De baai voor de St. Thomas marina ligt vol met snelle jachten. Captain Morgan (rum) is hoofdsponsor en op elke boeg prijkt een grote sticker. Helaas zijn er geen free samples of leuke t-shirtjes. Voor een biertje betalen we 2,50 dollar en met de gratis shuttle bus kunnen we naar de hoofdstad om daar nog een keer een kippetje te eten!

De wedstrijdroute van de Tonnere

De wedstrijdroute van de Tonnere

En er zeilt natuuuuurlijk ook een Nederlander mee in deze regatta, met een prachtig snel schip; de Tonnere uit Breskens van Piet Vroon, een 81 jarige schipper die nog lang niet uitgezeild is! Hij heeft tijdens de wedstrijd de AIS aan en we kunnen zo perfect de route volgen. Ze worden na drie dagen zeilen tweede.

Elke dag een andere achtertuin

De onderwatertuin van Christmas Cove is prachtig, bijzonder, nieuw en echt genieten. Ik plons zo het heldere water in en snorkel naar de kant. Daar zwemmen allemaal lieve kleine nemotjes, pijlstaartroggen, schildpadden en zelfs barracuda’s. De stingrays zijn mooi… op een afstandje! Ik wil ze wel zien, maar niet te dichtbij graag. Ik heb nog altijd die krokodillen man uit Down Under ergens in mijn geheugen zitten. Hij is gedood door de staart van een pijlstaartrog … Maar volgens Ben hoef ik niet echt bang te zijn, zolang ze daar beneden zwemmen. Ze kunnen niet zo snel naar boven komen… dat gaat heel geleidelijk… zegt ie.

Tot we ‘s avonds tot onze grote schrik een pijlstaartrog een meter boven het water uit zien springen en snel! Ehhh?… juist ja… ik blijf voorlopig nog wel een beetje bij ze uit de buurt. Alhoewel dat moeilijk is, want het stikt er hier van en we zien ze regelmatig boven het water uit springen.

Het koraal is ook weer prachtig. Ik zie zelfs een soort kwik balletje verscholen tussen het koraal. Spannend, maar ik heb geen idee wat het is. Het staat in ieder geval niet in mijn onderwater boekjes. Iemand een suggestie?

Fish of the day… ehhh anyone, ik heb geen idee??!!

En terwijl ik niets vermoedend langs een rotswandje snorkel, kom ik na een lief schildpadje een joekel van een vis tegen. Holy moly… dit is geen klein onschuldig klein tropisch visje meer? Het beest is zeker een meter lang, dat past niet eens in een huis-tuin-en-keuken aquarium! Ik blijf stil liggen op gepaste afstand en maak snel een filmpje! Jammer genoeg komt niet echt over hoe groot deze vis is. Iemand een idee waar ik tegenaan gezwommen ben?