Dinghy tocht door de mangrove op Shroud Cay, Exuma’s

DinghysafariNa drie dagen kunnen we ein-de-lijk verder. Vijftien mijl zuidelijker. We kunnen alles zeilen. De Cabin Fever is in een klap verdwenen! We laten ons anker zakken in de ondiepe baai voor Shroud Cay. Het eilandje ligt aan het begin van het Exuma Land & Sea Park.

Dinghy safari door de mangrove

Als we eenmaal voor anker liggen lanceren we de dinghy en verkennen het binnenmeer, tussen de mangrove. Het water is Crystal clear, met vele tinten blauw en op sommige ondiepe stukken zelfs melkwit. Langs de kant spotten we witte strandjes en op een van deze strandjes parkeren we de dinghy.

“Jingle bells, jingle bells” schalt het uit Hedda’s mobieltje, terwijl we met een biertje op een verlaten strandje zitten en onder het toeziend oog van een steenmannetje onze kerstman van wit poederzand bouwen. Het is een bijzondere omgeving om kerst te vieren!

Cabin fever op de ankerplaats voor Allans Cay, Exuma’s

Schuilen achter een koraalrots #koufront

Schuilen achter een koraalrots #koufront

“Twenty-four hours of bad weather can spoil anyone’s day. Four to five days is enough to develop cabin fever. Acute cases of cabin fever, while not fatal, are serious. The results include crew desertions, threats of divorce, resolutions to sell the boat, disorientation and the kind of depression that makes jumping ships seem a good option. Bad news!” Aldus onze ‘Waterway Guide’ pilot, over het weer en de aanhoudende Northers in de Bahama’s tijdens de wintermaanden.

Om gek van te worden dus. Gelukkig is het nog niet zo erg dat we gaan scheiden of de boot willen verkopen, maar we worden er wel horrendol van. Het is hollen of stilstaan met dat Bahamiaanse weer. We kunnen niet verder, de dinghy ligt aan dek en onze wereld beperkt zich tot 38 ft. Met een kaal rotsblok als uitzicht. Ok, we liggen veilig achter ons anker, maar we voelen ons opgesloten, beperkt en worden hier een beetje onrustig van. We willen verderrrrrrr…!!! Ondertussen zingen we deze Norther letterlijk uit… met kerstliedjes! “Ik ben een kerstbal”… van Bert & Ernie. Als dit geen serieus teken van Cabin Fever is!

Anker Locatie: 24.44.992 N / 078.50.433 W

Roze Iguana’s op Allans Cay, Exuma’s

Hij heeft zijn netpanty's al aan!

Hij heeft zijn netpanty’s al aan!

En dan liggen we in de Exuma’s! Een kralenketting van harde koraal rotsen opeenvolgend in een lange dunne lijn naar het zuiden. De kust lijkt nog het meest op Bonaire en Curacao. Knoerthard & vlijmscherp, een combi van koraal- en limestone. Kaal. Met hier en daar een verdwaalde palmboom en een door mensenhanden gemaakt steenmannetje. Een droomlocatie. Weggelegd voor superjachten en een paar verdwaalde zeilers op eigen kiel! Bijzonder. Een mooi plekje om Kerst te vieren. Naast ons ligt een superjacht. Op de bovenste verdieping traint iemand op een loopband! Voor een weekje Bahama’s wordt op deze jachten al gauw een dikke ton neerlegd. Bijzonder dat we hier zo gebroederlijk zij-aan-zij liggen en van hetzelfde uitzicht genieten.

Bahamian Iguana

De Allans Cays zijn meerdere kleine eilandjes bij elkaar. In het midden ligt een smalle anker baai. Binnen in de baai zijn kleine zandstrandjes en als we aan komen varen met onze dinghy staan de Bahamian Iguana’s al klaar. Prehistorisch uitziende beesten. Een beetje schuw, maar ze zijn, net als de slingerapen in Puerto Lindo in Panama, gewend aan snelle boten met toeristen die ze komen voeren. Als wij aanleggen komt de eerste powerboat uit Nassau al aan. Hij heeft er 1.15 minuten over gedaan en legt aan bij het strand met pak ‘m beet 40 betalende gasten. Het strand zit inmiddels vol met afwachtende Iguana’s. Ze krijgen druiven op een saté-prikker. Bij een uitgestoken saté-prikker komen ze uit hun comfortzone, rennen naar voren, bijten de druif van de prikker en rennen snel weer terug naar een plek op veilige afstand. Bij mij zit een vrij grote Iguana. Hij heeft een roze gloed. En het is net of hij een paar zwarte netpanty’s over zijn poten aangetrokken heeft.

En weer een koufront op komst

Terug aan boord begint rond vier uur de boot onverwachts te ‘stuiteren’. Er is een koufront op komst. De wind is gedraaid naar het Noord-westen en harder. De golven bouwen in rap tempo op en we steigeren als gekken. We worden er zelfs misselijk van en gaan buiten in de kuip zitten. De golven beuken op de kust naast ons en maken een indrukwekkend geluid. Tel daar bij op dat we door de wind zijn gedraaid en dichter met de kont naar de vlijmscherpe rotsen liggen en je snapt waarom we anker op gaan. Het is nu nog licht. We laten het anker iets verder van de kust zakken en graven ons opnieuw in. We liggen nog steeds oncomfortabel te stuiteren, maar als het koufront vanavond komt draait de wind van noord west naar noord en dan door naar het oosten. Met oosten wind liggen we weer in de luwte van het eiland en hebben minder last van de golven. De vraag is alleen … wanneer draait de wind?

Zeesterren tellen op de Grand Bahama Bank, Bahama’s

Counting seastars!

Counting seastars!

Zeventien, achttien, negentien… Jaaaa, daar is zeester nummer twintig! We zijn vanmorgen met zonsopgang vertrokken en varen over de Grand Bahama Bank, onderweg naar de Exuma’s, een eilandengroep in de Bahama’s. Het water is maar 5 meter diep, spiegelglad en Crystal clear. Chris Parker (de weerman uit de USA) voorspelde het al… het wordt een motorsailing-day. Praktisch geen wind. Gelukkig hebben we een alternatief en zijn we niet alleen afhankelijk van wind & zeilen, anders hadden we nu nog op Bimini gelegen. De keuze bestaat op dit moment uit een koufront met te veel wind of een periode van windstille dagen. De zogenaamde ‘dagen of moderation’. Maar dan wel zo moderate dat we niet kunnen zeilen. Niet echt het weer waar we als zeilers warm voor lopen, maar als we slechts kunnen kiezen uit twee smaken is de keuze snel gemaakt. We pakken de windstille dagen om verder af te zakken naar het zuiden, waar de wind uiteindelijk minder hard waait tijdens de koufronten die momenteel wekelijks over komen.

BahamasDe tocht naar Nassau is totaal 120 mijl. Een nachtje door, met volle maan. We pakken de ‘noordroute’ om Bimini. Eerst om de rotsen Hen and Chickens heen, daarna van west naar oost over de Grand Bahama Bank. Een route die van 600 meter diep water in no-time naar vijf meter waterdiepte gaat. Dat is even wennen. Maar daarvoor heet het ook een bank. Op de bank varen we van waypoint naar waypoint. De eerste is Mackie Shoal, een hoopje stenen met een staak in een prachtige blauwe wereld. Het water is ongelofelijk vlak, blauw en helder. We kunnen de ribbels in het zand zien en zeesterren tellen! Verder is het leeg. Geen plantjes, gras of visjes. Een bizarre blauwe wereld.

Onze eerste ‘cut’

Tegen zonsondergang volgt onze eerste ‘cut’ in de Bahama’s. Deze North West Channel is een smalle opening in het rif, die zich het beste laat omschrijven als een soort trechter. We worden via de waypoint naar 1 smal punt geleid. De opening. Daarna worden we aan de andere kant Weer uitgespuugd en loopt de diepte binnen no-time weer op van vijf meter naar 600 meter, 1600 meter en uiteindelijk zitten we op dieper water met 2000 meter. Daar vervolgen we onze weg naar het zuiden.

Pitsstop Nassau

’s Morgens om 6 uur liggen we voor de Noordwest channel bij hoofdstad Nassau op New Providence Island. Op de VHF horen we drie cruiseboten de port control oproepen. Hun ETA (estimated time of arrival) is zeven uur en dan gaat de haven dicht voor ander verkeer. Dus we zetten een tandje bij om dit voor te zijn en de haven net voor de cruiseschepen binnen te duiken. De port control roept ons op en even zijn we bang dat we niet verder mogen varen. Maar ze willen alleen weten waar we vandaan komen en wat onze naam & registratienummer is. Daarna mogen we doorvaren. “Have a pleasant day!” We made it! Al gauw volgen de cruiseboten achter ons.

En door….

In Nassau maken we alleen een pitstop voor boodschappen. Er komt weer een koufront aan en we willen Kerst in de Exuma’s doorbrengen. We pakken de ankerplaats aan de oostkant van het Nassau kanaal, na de twee bruggen (locatie: 25.04.795 N / 077.19.858 W). De Fresh Market (supermarkt) ligt op 5 minuten lopen van onze ankerplaats. De dames worden in de jachthaven gedropt. In record tempo hebben we onze karren volgeladen met voornamelijk verse groente en kunnen we retour boot. Max Verstappen zou jaloers zijn op deze snelle stop! Om half 10 varen we het kanaal van Nassau alweer uit. Nog 38 mijl naar ons eerste eiland in de Exuma’s: Allans Cay.

BahamasOver de Bank of over The Sound?

De eilanden in de Exuma’s lopen van Noord-West naar Zuid-Oost. Aan de westzijde is ‘de Bank’ met een gemiddelde waterdiepte van vijf meter, koraalhoofden, zandbanken en ondieptes. Maar wel lekker beschut met (harde) noord-oosten winden. Aan de oostzijde van de Exuma’s is ‘The Sound’. Lekker diep water, waar we relaxed kunnen zeilen als de wind en golven het toe laten. Tussen de eilanden liggen ‘cuts’, nog meer smalle doorgangen tussen riffen, waar we van de bank-zijde naar de sound-zijde kunnen varen en andersom. Voorlopig pakken wij de route over de Bank. Ons volgende waypoint ligt ten zuiden van Nassau, tussen de Yellow Bank en de White bank. Wederom twee ondiepe stukken vol rotsblokken. Ook hier is de waterdiepte gemiddeld 5 meter diep. Daarna kunnen we aansturen op Allans Cay, het eiland waar wij landfall maken in de Exuma’s.

Voor anker bij Allans Cay

Binnen in de baai van Allans Cay is het met maar liefst 12 boten druk. Zeker als de wind gaat draaien en er ook nog eens een sterke stroom staat, te druk. Wij gaan buiten liggen en kruipen lekker dicht tegen het eiland aan, zodat we met harde oostenwind beschut achter het eiland liggen.

Anker Locatie: 24.44.878 N / 076.50.528 W

Met de ferry naar Zuid Bimini voor de tweede proef

Bimini SouthBimini south is het kleine broertje van Bimini Noord. Volgens de uitleg hebben ze er een vliegveld, de Fountain of Youth en een trail. We gaan op verkenning, samen met de Antares en de Amerikaanse Diana, die we in de Hot tub hebben ontmoet.

Het gratis trammetje brengt ons naar Alice Town

Het gratis trammetje brengt ons naar Alice Town

Het Hilton trammetje brengt ons naar de ferry. Ondertussen krijgen we ook nog wat uitleg over het eiland ook.

Expeditie bahama’s, de tweede proef

Kust trail

De trail langs de kust van Bimini zuid

Het is een flinke overtocht… De ferry doet er wel 5 minuten over! En de trail is daarna ook snel gevonden. Daar volgt de tweede proef van Expeditie Bahama’s!

De opdracht

Zoek een kokosnoot, maak deze open zonder gereedschap. Degene die als eerste uit de kokosnoot drinkt is de winnaar. Of toch niet? Nou ja, kijk zelf hoe hard er gestreden wordt tussen Team Antares en team Blabber op Zuid Bimini.

Swing with a view

Schommelen aan de waterkant me Diana

Schommelen aan de waterkant me Diana

The coconutman is back!

The coconut man is back!

The coconut man is back!

Tenslotte, mochten we geen internet meer vinden … Alvast een Merry Christmas all!

Bahamian Christmastree

A Bahamian Christmas tree…

Dilemma’s in het paradijs, Bimini Bahama’s

Infinity pool bij de zee

Infinity pool bij de zee

Welk zwembad zullen we vandaag eens nemen?” We kunnen kiezen uit maar liefst vijf buiten-zwembaden! VIJF!!! En wat voor een zwembaden. De een nog mooier dan de ander en het uitzicht is fenomenaal. Hebben we even geen zin in het zwembad, gaan we naar het strand, met ligbedden, een lekker muziekje op de achtergrond en een douche. Mogen we een minpuntje noemen? De meeste zwembaden zijn een beetje koud. Daarom is de hot tub zwaar favoriet. Het is inmiddels vaste prik om daar met een sundowner en de Antares te weken tot onze huid rimpelt en voeten wit uitslaan, terwijl we elke dag nieuwe interessante mensen ontmoeten. Mijn huid is lange tijd niet zo schoon geweest en glimt helemaal. Daarnaast hebben we bij het zwembad wifi, krijgen een handdoek van het hotel en kunnen elke dag douchen!  Tja, de gastvrijheid van Hilton is ongekend.

Infinitypool aan zee

Infinitypool aan zee

Koufronten, trog en squalls

Maar dit is een luxeprobleem! Noem het keuzestress. Het dilemma zit vooral in het weer. Wanneer gaan we verder? Momenteel komt er wekelijks een koufront over. Dat hebben we te danken aan de Christmas winden uit Amerika. Meestal gaan ze gepaard met een trog en/of squalls. Niet echt een ideaal weerplaatje om verder naar het zuiden te zeilen. Het vraagt eerder om stevig ingraven en lekker achter je anker blijven liggen. Dus bij het eerste koufront besluiten we te blijven liggen. We liggen immers goed, lekker beschut en het anker houdt bij harde wind. Daarnaast hebben we voldoende swingruimte bij squalls. En ach, dan zijn we ook wat verder verwijderd van die grote groep franstalige Canadezen zeilers die voor iedere scheet de marifoon pakken… Stiekum waren we natuurlijk gewoon nog niet klaar met de luxe wereld die Hilton heet en zochten naar excuses om wat langer te mogen blijven liggen…

Nieuw koufront op komst

Infinitypool op de rooftop met uitzicht op Blabber

En wat dachten jullie van een infinitypool op de rooftop met uitzicht op Blabber?

Inmiddels zijn we door alle excuses heen en moeten verder. Maar de cyclus, met koufronten en dagen van geen wind, houden daar geen rekening mee. Het blijkt een vast weerpatroon, die bij deze tijd van het jaar hoort. Eerst krijgen we een koufront met een paar dagen harde wind uit het Noorden. Daarna volgen er een paar windstille dagen. Komend weekend staat het volgende koufront voor de deur. Een stevige deze keer. Met dik 30 knopen en squalls. De komende twee dagen is er geen wind dus zouden we theoretisch naar Nassau kunnen motoren. Maar ja, 24 uur motoren? Daar zit je als zeiler niet op te wachten. Ennnnn… Ja, hier komt nog een goede reden…. Is er wel genoeg plek op de ankerplaats in Nassau? Het ziet er een beetje krap uit, met rondom ondieptes. Door de wekelijkse koufronten, zal het daar ook wel druk zijn met bootjes die schuilen en er zijn niet veel ankerplekken. We twijfelen en luisteren om 6.30 uur in de morgen nog een keer naar Chris Parker, de weergoeroe uit Amerika, voor we een beslissing nemen.

Een zwembad van wel een kilometer lang!!!

Een zwembad van wel een kilometer lang! Hier kunnen we baantjes trekken!!

Veertig minuten weerbericht kort samengevat

Vandaag en morgen is er weinig tot geen wind en zijn er onverwachts squalls. In het weekend komt een ‘nasty messy trog’ voorbij en gaat het nog harder waaien dan verwacht. Daarnaast komt de wind meer uit noord-oost en dat kan ongunstig zijn in het kanaal bij Nassau… Na het weekend volgt er een langer weergat en kunnen we zelfs een gedeelte zeilen. Daarnaast blijkt het koufront het weekend er na minder sterk…

De HOT tub. Zwaar favoriet!

De HOT tub. Zwaar favoriet!

Ik denk dat we weer een reden hebben gevonden om te blijven liggen en nog een keer in de HOT tub te duiken!.

SSB: Chris Parker is voor het Bahama weernieuws te volgen op de SSB op USB 4045. Elke ochtend om 6.30 uur, behalve op zondag.

Expeditie Bahama’s: de eerste proef

We gaan op Expeditie naar de Bahama's!!!!

We gaan op Expeditie naar de Bahama’s!!!!

Aan de vooravond van onze oversteek naar de Bahama’s ligt er in Miami ineens een ballonnetje met een zakje in onze bijboot. “Dit is geen afval” staat er op. Huh? Het is toch nog geen Sinterklaas? Nieuwsgierig maken we het open. Er zit een brief bij met een heus Expeditie Bahama’s logo! In de zak zit een overlevingspakket met vuurstok, meel, pasta, energie-repen en nog wat lekkere troost-goodies. Wow, cool, we gaan samen met de Antares op expeditie! In de Bahama’s. Spannend!

In de ban van onze eigen Expeditie Bahama’s

We gebruiken de vuurstok voor de eerste keer, zou het lukken?

We gebruiken de vuurstok voor de eerste keer, zou het lukken?

Ok, we snappen dat jullie het even niet meer kunnen volgen. Het vraagt ook wel om uitleg. Soms, heel soms kijken we tv en kopiëren films en series van medezeilers. Een daarvan is Expeditie Robinson. We zitten he-le-maal in seizoen 2013 en volgen ademloos de soms wel heel bijzondere proeven. Maar waarom zou je naar de TV kijken, als je een eigen expeditie kunt maken? Antares zag in de Bahama’s de perfecte locatie en heeft de eerste opdracht op een wel hele originele manier uitgewerkt.

De eerste proef

Ergens in de Bahama’s op een strand bij Alice Town is het zo ver; de eerste proef. En zoals elke Expeditie Robinson beginnen wij ook met vuur maken. Het is de eerste krachtmeting tussen Team Antares en Team Blabber. We krijgen een vuurstok, maar moeten zelf het materiaal zoeken om een vuur mee te maken… Wat een spanning onder de tropische zon! Nou ja, kijk zelf maar naar het filmpje dat we van onze Expeditie Bahama’s hebben gemaakt. Have fun!

We gaan verkassen! Bimini, Bahama’s

He-le-maal Zen in het verwarmde zwembad na een inrustige nacht

He-le-maal Zen in het verwarmde zwembad na een onrustige nacht

Midden in de nacht gaat het ankeralarm af. We zitten meteen overeind. Eenmaal buiten blijkt de wind iets gedraaid en alle boten om ons heen ook. Ze lagen al dichtbij, maar dit is iets ‘te cosy’! Er ligt een Amerikaanse boot pal achter ons en onze Canadese buurman ligt zij-aan-zij. Er zit drie meter tussen onze boten, door de dinghy’s die we in het water naast de boot hebben laten liggen. En net als we denken dat het goed gaat, wordt een boot iets verder ook wakker. Hij ziet dat we elke keer dicht naar zijn vriend, onze Canadese buurman, draaien en pakt de toeter! Onze buurman vliegt in blinde paniek naar buiten, start meteen de motor en geeft gas naar voren. Eenmaal voor onze boot neemt hij gas terug. Verder doet hij niets… Ehhh ja, en nu? De boot draait over onze ankerketting heen & weer en komt gevaarlijk dichtbij onze boeg voor hij naar achteren zakt, terug naar zijn oude positie. Niet echt handig.

De beste man weet nog steeds niet wat hij moet doen en geeft weer gas naar voren…. Ben staat inmiddels op de boeg en vraagt wat hij aan het doen is? De Canadees spreekt op slag geen engels meer en roept paniekerig in het Frans dat hij het niet meer weet. Hij ligt nu dwars voor onze boeg. “Gas, GASSSS” roept Ben. Rakelings schiet hij weer langs onze boeg. Dit wordt niets! Eenmaal langszij vragen we hem te stoppen met gas geven. “Laat je boot rustig naar achteren komen. You’re ok, de dinghy’s vangen de boten wel op!” Hij doet gelukkig wat we vragen. Het gas gaat er af en de boten liggen weer naast elkaar met de dinghy’s als stootwil. Morgenvroeg kijken we wel verder. Maar echt lekker slapen doen we niet meer.

Klaas-momentje

De volgende morgen hebben we even een ‘Klaas-momentje” (uit Expeditie Robinson 2015) als we de achterbuurvrouw relaxed op het voordek zien yoga’en. Vol ongeloof volgen we haar oefeningen. Hun boot ligt praktisch met de kont op de kant, waar het behoorlijk ondiep is. Wij liggen op twee meter recht voor ze, over hun ankerketting, waardoor ze niet weg kunnen in geval van nood. En de buurvrouw staat lekker haar oefeningen te doen op het voordek… De Canadese buurman staat inmiddels ook aan dek en spreekt op slag weer engels. Hij verontschuldigt zich voor de paniek. No problem, kan gebeuren. Maar we zijn er wel klaar mee. De wind gaat draaien naar het zuid-oosten en dit is iets te gezellig. Het doet me denken aan de campings van vroeger waar in het hoogseizoen de haringen van de buurman in onze voortent stonden… We gaan anker op en verkassen naar de Noordelijke baai. Terwijl ik het anker op haal glijden we moeiteloos tussen alle boten naar voren. We zijn verlost en kunnen weer vrij adem halen!

Cool, we kunnen onze boot in de gaten houden vanuit het zwembad!

Cool, we kunnen onze boot in de gaten houden vanuit het zwembad!

Zen in het zwembad

In de Noordelijke baai ligt alleen de Antares. We laten ons anker vallen voor de luxe time-share huizen in het resort en hebben nu voldoende swingruimte als de wind verder naar het zuid-oosten draait. Eenmaal aan de kant bij het resort volgt onze beloning voor een onrustige nacht: een zwembad! En nog verwarmd ook! Daarnaast kunnen we vanuit het zwembad onze boot zin de gaten houden. Dit is relaxed. We liggen in het zwembad tot we rimpels krijgen. Zo houden we het wel vol tot de wind iets meer gaat liggen en we verder kunnen naar het zuiden, over de Bahama-bank.

We liggen in Bimini! Bahama’s

Een watervliegtuig schiet rakelings langs de boeg

Een watervliegtuig schiet rakelings langs de boeg

Vrrrrrroemmmmmm. Wat zoemt daar boven ons hoofd? Het lijkt wel een watervliegtuig. Hij zet de landing in op de vaargeul richting onze ankerplaats! Wahattt? Waar gaat ie heen? Samen met Hedda & Quirijn van de Antares kom ik net terug uit Alicetown. Omdat de ankerplaats erg druk is en we hutjemutje liggen, hebben de dames vandaag ingeklaard. De mannen blijven aan boord, om eventuele boten af te houden en vervelende portcaptains van het resort, die het niet eens zijn met onze ligplek, te negeren. Nee he. Worden we eerst omcirkeld door tig Canadese schepen, ’s morgens wakker getoeterd door een knalrode ferry van het resort, komt er nu ook nog een watervliegtuig aan! We roepen Ben op via de marifoon. “Gaat alles wel goed daar op de ankerplek?” Ondertussen zien we watervliegtuig nummer twee aankomen! We zetten de pas er in en zien nog net het eerste watervliegtuig rakelings langs onze boeg schieten. Pffff het gaat goed.

Deze ankerplaats in Bimini is als een te krappe schoen. Het wringt aan alle kanten. Normaal kunnen hier zes schepen liggen. Nu ligt er het dubbele. Het weergaatje om over te steken was maar klein. De komende week neemt de wind toe, dus iedereen gaat naar Bimini om in te klaren en beter weer af te wachten om de tocht naar het zuiden te vervolgen. Net als wij. Het goede nieuws: we zijn ingeklaard en mogen drie maanden in de Bahama’s blijven!! Yihaaaa, op naar nieuwe avonturen.

Indrukwekkende wolken naderen terwijl we de geul bij Bimini binnenvaren

Indrukwekkende wolken naderen terwijl we de geul bij Bimini binnenlopen…

Voor de (zeil)liefhebbers nog wat info:

  • De tocht naar Bimini is vanuit Miami 42 mijl, een dagtocht.
  • Van de Golfstroom hebben we niet veel gemerkt. De wind en golven kwamen uit het Noorden. De Golfstroom uit het zuiden en Blabber sneed er dwars doorheen. We hebben het grootste stuk heerlijk gezeild!
  • De aanloop bij Bimini is aan de groene zijde ondiep. Of zoals de Amerikanen zeggen: “Hug the red side!”
  • Blue charts in het kanaal klopt niet, maar je kunt het prima op zicht binnen lopen. Het kanaal is goed gemarkeerd met tonnen.
  • Inklaren kan in Alicetown. Probleemloos. Kosten 300 dollar. Inclusief visvergunning! Nu moeten we wel vis vangen 🙂
  • Voor het resort leggen regelmatig ferryboten aan en landen dagelijks watervliegtuigen die (dag)bezoekers bij het resort afzetten & ophalen. Wij hebben op onze eerste dag 4 vliegtuigen zien landen!
  • Achter de witte tonnen aan bakboordzijde zit de ankerplek.
  • We hebben internet! Van het resort. En mogen daarnaast ook gebruik maken van andere faciliteiten zoals de dinghydock, water halen, het zwembad en een douche!!! Alles gratis!

Geen straf om hier een paar dagen te blijven liggen. Nu fingers crossed dat het niet te hard gaat waaien en de boten op hun plek blijven liggen!