Website update

We liggen met de boot voor een cafe / restaurant met internet en ze zijn vandaag gesloten vanwege de carnaval. Maar wat ze niet hebben uitgezet is het internet! Dus ik kan heerlijk op hun terras zitten, onder een afdak en uit de zon Moi moment om dhet grootzeil te repareren en de website eens grondig onder handen nemen. We hebben nog heel veel foto’s en filmpjes die we i.v.m. slecht internet niet eerder op de site hebben geplaatst.

Het is voor jullie naturlijk niet handig om de hele site terug te scrollen op zoek naar nieuwe beelden, dus hieronder volgen een paar links naar onderdelen die ik heb aangevuld. We hopen dat het zo makkelijker is!

Verhalen met terug werkende kracht

  • Over de Canarische eilanden hebben we nog helemaal niets gepubliceerd, terwijl we daar wel een fantastische tijd hebben gehad. We hebben voor anker gelegen bij Isla Graciosa en de vulkaan beklommen, klik hier voor het verhaal en de foto’s
  • Daarna hebben we het eiland Lanzarote rondgereden in een kleine mini-van samen met de crew van de Gaia en Nostress, klik hier voor de link naar deze tekst
  • En de wijnbouw is ook wel een klein blogje waard, klik hier kun je meteen zien hoe ze de druiven oogsten met kamelen!

Filmpjes met terugwerkende kracht

  • Fez, Marokko was een ware cultuurshock en daarvan hebben we twee korte impressies gemaakt, klik hier voor het twee filmpjes
  • Altijd al een zelf een sahara willen maken? Klik hier voor het filmpje waar Thea van de Nostress een hoofddoek krijgt omgeknoopt
  • Een korte impressie over het geloof in Fez, Marokko, klik hier
  • De eerste keer dat we een poging tot uitklaren doen in Marokko, klinkt de eerste oproep tot gebed. Het is op de steiger een drukte van jewelste, terwijl de man in zijn toren ongestoord zijn oproep doet. zijn opriep tot gebed doet. De douane  komt pas na het gebed aan boord. Wil je weten hoe dat gebed bij zonsopgang klinkt , klik hier
  • Eindelijk krijgen we een go van de marineros en mogen we uit Marokko vertrekken. We varen bij zonsopgang achter het loodsbootje aan, krijgen we bij de haveningang toch een paar gigantische golven…. gelukkig had ik de iPhone aanstaan, klik hier voor het filmpje
  • Benieuwd hoe dat nou gaat met de SSB midden op zee: klik op deze link voor het filmpje
  • Onderweg naar Danpaati heb ik een leuk filmpje gemaakt van onze korjaaltocht langs de sula’s over de Suriname rivier. Een geweldige tocht, klik op deze link voor het filmpje

Wat een lekker gevoel dat we weer een beetje bij zijn met de verhalen… Er moeten nog veel meer foto’s op geplaatst worden, maar dat komt… We gaan ons nu voorbereiden op de BIG carnavalsoptocht. Morgenochtend om 6 uur moeten we klaar staan en worden we door een taxi langs de route in Port of Spain gedropt.

Halfway day

Midden op de oceaan hebben we wraps gegeten!

Midden op de oceaan hebben we wraps gegeten!

Dag 4 op zee – We hebben een machtig mooie zeilnacht achter de rug. Ik hoefde me niet eens schrap te zetten en kon heerlijk zittend in de kuip een boek lezen op de e-reader (‘Tonio’ van vd Heijden > prachtig boek!). Als de (grote) oversteek ook zo is dan tekenen we er voor! We hebben de afgelopen 24 uur maar liefst 132 mijl gelopen! Een record (voor ons dan he).

 

Rond de ochtend waren we halverwege en op het moment van schrijven is onze positie;
21.44.740N
021.09.288W

De windpilot stuurt.... met 'kerst engelen' (wolken) op de achtergrond

De windpilot stuurt…. met ‘kerst engelen’ (wolken) op de achtergrond

We hebben de genua en het grootzeil op en lopen gemiddeld 5,6 knopen, met uitschieters naar 7,5! Rond de middag zakte de wind iets in en hebben we de boom weer gezet die voorkomt dat de genua dan gaat klapperen. De wind is nu rond de 12 tot 15 knopen en komt schuin van achteren. De lucht was vandaag strakblauw en we hadden bikiniweer! Het contrast met Nederland kan niet groter. We hoorden dat bij jullie een dik pak sneeuw is gevallen en wij hebben eindelijk zonder kleren in de kuip gezeten! De golven zijn ook een stuk minder hoog en komen van achteren, net als de wind. Hierdoor hebben we voor de verandering wraps en salade buiten kunnen eten, in de kuip aan tafel, terwijl we 7 knopen liepen! Dit was toch wel een fotomomentje. Daar zit je dan heel relaxed te eten aan tafel, terwijl de boot doordendert en de windpilot stuurt. Midden op de oceaan! Bizar. we hebben trouwens weer geen boten gezien, de oceaan is leeg!

We hebben deze keer wel beestjes gezien… Eerst vanmorgen, bij zonsopgang werd ik verrast door een enorme grote groep kleine dolfijntjes die een wedstrijd wie kan het hoogste springen hielden.

Zo kom je de ochtendwacht wel door, wat een prachtig gezicht. Het waren kleine grijze dolfijntjes, naar de buik toe werden ze wat sproeterig en de buik was roze, maar dat kan ook door de gloed van de zonsopgang komen. Rond het middaguur kwam er een verdwaasde schildpad voorbij. Waarschijnlijk hadden we hem de pas afgesneden met de boot en was ie even de richting kwijt. Wat komt er vannacht? De eerste vliegende vis?

We hebben nu nog zo’n 360 mijl te gaan. Ik hoop dat we dit tempo er in houden, dan zitten we over 3 dagen aan een welkomstborrel met onze opstapper Cees, die inmiddels over ons heen is gevlogen en geland is op Sal. Vandaar vliegt hij door naar Sao Vincente, Mindelo. Onze bestemming. We kunnen niet wachten. We tellen in ieder geval weer af!

Tot het volgende zeebericht!

We gaan als de brandweer!

Mooie techniek aan boord: de sateliet telefoon

Mooie techniek aan boord: de sateliet telefoon

Dag 3 op zee – Eindelijk kunnen we deze veelgebruikte uitspraak van de Vagebond (Helga en Rene Spit) zelf eens gebruiken. De afgelopen 24 uur hebben we geweldig lekker gezeild. De wind is iets toegenomen tot 20 knopen wind uit het Noord Oosten. De golven nemen daardoor ook iets regelmatig worden we gelanceerd, uit bed of van de bank! Oppassen en schrap zetten dus!

Onze positie is:
23.39.623N
019.51.675W

Vandaag was er eentje van mijlpalen:
– We hebben maar liefst 128 mijl gezeild in de afgelopen 24 uur
– We hebben alles gezeild op genua en grootzeil, de motor is voor het eerst niet aan geweest (dat wordt koud douchen!)
– De windpilot heeft alles gestuurd en doet het perfecto!

Verder nog bijzonderheden?
We hebben om 20.00 uur voor het eerst naar het Nederlandse maritieme netje geluisterd op de SSB. De eerste Nederlandse boten zijn onderweg naar de overkant met verschillende bestemmingen (Suriname, Frans Guyana, Carieb etc.) en met dit netje houden ze onderweg contact. Zo is er meteen aan het begin ruimte voor spoed vragen en daarnaast worden posities, weer en bijzonderheden uitgewisseld. Voor zo ver wij konden tellen zijn er nu 5 boten vertrokken.

We hadden afgelopen nacht een prachtige sterrenhemel met veel vallende sterren. En de maan was laat. Rond half 2 in de nacht stond er ineene een oranje gloed aan de horizon. Ik schrok me dood, wat is dat? Het bleek de opkomende maan, die ook eerst oranje is bij opkomst. En daarna gaat ie snel omhoog en heb je een ‘lichtje’ in de kuip.

Ramkoers!

Ramkoers!

Vanmorgen om 7 uur werden we opgeschrikt door het alarm van de marifoon. Er lag een tanker met bestemming Rotterdam op ramkoers. Zal je altijd zien. Zo zie je 24 uur geen schip en zo kom je 1 schip tegen die precies dezelfde koers vaart, alleen in tegen gestelde richting. Aangezien hij toch wat groter is en sneller gaat (11 knopen) heb ik de koers iets verlegd. We voeren op een mijl langs elkaar heen.

Via de satelliet telefoon kregen we een sms�je van CdO (Cees de opstapper). Hij zeilt vanaf de Kaap Verden met ons mee naar de overkant. Morgenochtend vliegt hij over ons heen naar Sal, bizar idee, wij zijn dan al 5 dagen onderweg en hij vlieft in 4 uur! Cees goede vlucht en tot gauw! Vergeet je muts niet 😉

We hebben nog geen idee van aankomst tijd in Mindelo. Als we zo snel blijven lopen hebben we morgen ‘Halfway Day’. We hebben nog zo�n 480 mijl te gaan.

Tot het volgende zeebericht.
—–
At 12/7/2012 4:15 PM (utc) our position was 23�38.18’N 019�52.79’W

De tweede 100 mijl zit er op!

De zeilkleding en muts zijn nog hard nodig!

De zeilkleding en muts zijn nog hard nodig!

Onze positie is: 25.19.996N en 018.24.637W

Dag 2 op zee – We hebben het grootzeil en de genua op en lopen rond de 5 knopen.
Op het moment van schrijven hebben we zelfs 222 mijl gezeild.

Het is stil op het water. We zien helemaal geen dieren (dolfijnen, vliegende vissen etc.) en op de twee passagiersboten van afgelopen nacht na, hebben we er vandaag geen meer gezien. Bizar hoe alleen je bent, met alleen maar water om je heen en zo’n 160 mijl uit de dichtsbijzijnde kust. Zelfs Sinterklaas heeft ons niet gevonden!

Bikini weer?
Vanmorgen werden we getrakteerd op een geweldige zonsopgang.
Gevolgd door een mooie zonnige dag, met een paar verdwaalde wolkjes en verder vrijwel strakblauwe lucht. De golven komen net als de wind uit het noord oosten en vallen ons mee. Het is vrij relaxed zeilen zo. Ik heb zelfs mijn boek (Zeitoun) uitgelezen en een film gekeken (Black swan). Maar we hebben nog geen bikiniweer. Sterker nog, ’s nachts draag ik twee lagen over elkaar (kleding en zeilpak) en heb ik zelfs dikke sokken aan, een muts op en sjaal om! Het lijkt Nederland wel.

Sunrise

Sunrise

Eten
We eten meestal lekker ouderwets tussen de middag. Dan heb je de meeste tijd. Het wordt om 7 uur al donker en met het klaarmaken voor de nacht en het SSB netje red je het niet om ook nog eens te koken en af te wassen. Vandaar dat we het verplaatst hebben en het bevalt goed bij lange oversteken. Vandaag stond macaroni op het menu. Ik had de macaroni in zeewater gekookt en ik kan je vertellen, daar krijg je toch dorst van!!! Wij eten normaal geen zout in ons eten en kregen nu een overdosis 😉 En het verse fruit netje doet het goed. Ik heb nog maar 1 rotte mandarijn uit het netje geschept. Verder hangt ie heerlijk te slingeren in de kajuit.

Tot het volgende zeebericht!
—–
At 12/6/2012 16:02 PM (utc) our position was 25°20.43’N 018°24.30’W

Hola vanaf de grote oceaan

De Teide verdwijnt langzaam uit zicht

De Teide verdwijnt langzaam uit zicht

Dag 1 op zee – Afgelopen maandag was een memorabele dag; het heeft de hele dag niet geregend in Santa Cruz!! Maar dat heeft ons er niet van weerhouden dinsdag te vertrekken, op weg naar de Kaap Verden. We hebben afscheid genomen van Ank en Keimpe van de Gaia en om 11 uur de haven van Santa Cruz verlaten. We liepen meteen een dikke 5 knopen en werden uitgezwaaid door dolfijnen. Dit wordt een tocht van ongeveer 850 mijl, onze langste tocht op zee tot nu toe. Spannend!

We verlaten de Canaries

We verlaten de Canaries

Inmiddels zitten de eerste 24 uur er op. We hebben wind uit het noord oosten. De boom en genua staan uit en zijn mooi gefixeerd met 4 lijnen. We hebben bijna 100 mijl gelopen. Dat is niet bijzonder veel, maar de wind laat ons een beetje in de steek. We hebben momenteel nog geen 10 knopen wind meer over. Het zonnetje schijnt gelukkig wel!

Onze positie is:
27.01.944N
016.56.952W

De zeilen stellen voor de nacht

De zeilen stellen voor de nacht

We voelen ons goed. Het wachtloop systeem van 3 uur op 3 uur af is weer even wennen. Maar we weten dat je na 2 dagen in een soort ritme komt, dus we moeten hier even doorheen. Ook het SSB netje op 8101 leeft weer. Deze keer met de Sark bemanning.
Zij zijn op dezelfde dag vertrokken, alleen vanaf het eiland La Gomera en liggen een dikke 60 mijl voor ons.

Vanaf nu proberen we elke dag een kort berichtje vanaf zee te posten via Manski, onze webmaster aan land.

Fijne pakjes avond en tot het volgende zeebericht!

Verhalen van Marokko staan er op!

Hola, we liggen inmiddels op Lanzarote, maar ik heb de website bij kunnen werken met de verhaaltjes en filmpjes van Marokko. Je moet alleen even terug scrollen op het blog. Ik weet het, niet handig… maar het internet was de laaste tijd slecht en het blog heeft ons ingehaald 😉

We liggen inmiddels in de Canaries op Lanzarote en vertrekken vanmiddag naar Tenerife. Daar hopen we de laatste klussen voor de ‘GROTE’ overtocht te doen en zien we de andere Nederlandse boten (Gaia, Nostress en Dixbay) ook weer! Het is ongeveer 24 uur varen. de volgende berichten en update van Isla Graciosa en Lanzarote komen vanaf Tenerife. Hasta Luego!

La Geria – Wijnbouw op Lanzarote

La Geria, prachtige wijnbouw op Lanzarote

La Geria, prachtige wijnbouw op Lanzarote

Wij hebben ons verbaasd over het wijngebied La Geria. Ze verbouwen daar wijn op een hele bijzondere manier. Er wordt een gat gegraven van 3 meter diep en een diameter van  8 meter, met daarover vulkanische as. In elk gat komen twee wijnranken. Om de gaten zetten ze een stenen muur om de wijnranken tegen de heersende Trade Winds te beschermen. De belangrijkste druif is de Malvasia druif.

Het vulkanische as is net als poreus gravel, het laat ’s nachts het vocht door en houdt het overdag vast en voorkomt dat het verdampt. Daarnaast beschermt het de struiken tegen de zon. Het oogstseizoen is eind juli, ze zijn de eerste van Europa. Het is een enorm intensief werkje, want alle druiven worden met de hand geplukt. Dus je moet je voorstellen dat iemand elke keer in een kuil moet klimmen, de druiven plukt er dan weer uit klimt, door naar de volgende kuil. Totaal zijn er 160 wijnbedrijven. En het levert ook nog wat op. Elke struik produceert maar liefst 25 kg druiven. En totaal produceren ze van 400.000 kg druiven maar liefst 300.000 flessen wijn.

La Geria, Lanzarote

La Geria, Lanzarote

Heel bijzonder dat ze in een vulkanisch gebied dat zo onvruchtbaar en dor lijkt op het eerste oog, de natuur zo weten te gebruiken om er toch nog wijn te kunnen verbouwen. Ook al hebben ze laagste opbrengst van Europa (per hectare 1500 kg), ze gaan er voor! Dat spreekt toch wel van een stukje doorzettingsvermogen en inventiviteit. En het levert ook mooie plaatjes op.

 

Leuk filmpje over de druivenoogst op Lanzarote:

Toeristje spelen in Lanzarote

Jameos del Agua, het beeld is gemaakt door Cesar Manrique

Jameos del Agua, het beeld is gemaakt door Cesar Manrique

De Gaia en Nostress gaan verder richting Tenerife. Wij blijven liggen. Er zit een Volvo Penta dealer in Puerto Calero en we besluiten eerst het probleem van het kastje op te lossen voor we weer verder gaan. We zwaaien de Nostress en Gaia uit en huren een kleinere auto voor een paar dagen. In Puerto Calero kan de Volvo Penta dealer een nieuw kastje voor ons bestellen en ze komen het er ook meteen inzetten. Binnen drie dagen is het binnen en zit het er weer in! Het onderdeel is de afgelopen tijd al meerdere malen gemodificeerd en we hebben nu een veel betere versie, met zekering en de motor piept als we deze vergeten uit te zetten. Probleem opgelost en we zijn nu beter af.

Een tochtje langs de musea van Lanzarote
Ondertussen genieten we van het eiland. Lanzarote is een keurig geordend eiland, met nieuwe geasfalteerde wegen en enorme rotondes en zwart lava gravel. De wegen grenzen direct aan versteende lavastromen. Prachtig om te zien. De eerste dag bij het museum Jameos del Aqua blijken alle musea vanwege een staking in Spanje (dus ook Lanzarote) gesloten te zijn. Spanje heeft bezuinigingen afgekondigd, ook in de sector cultuur en daar zijn ze het uiteraard niet mee eens, want dat betekent minder geld voor de musea. Niet slim om dan meteen het museum te sluiten en de inkomsten van een dag toeristen weg te gooien, maar dat zal werknemers niet veel interesseren.

Mirador el Rio, met uitkijk op onze vorige ankerplek

Mirador el Rio, met uitkijk op onze vorige ankerplek

We moeten het dus doen met het uitzicht op de parken Jameos del Aqua, Cueva de los Verdes en het uitkijkpunt Mirador del Rio. Bij de laatste klimmen de meeste toeristen om het hek en kijken vanaf de berg prachtig uit op het eiland. We zijn later toch nog een keer terug gereden naar het theater Jameos del Agua en het was de moeite.

Het eiland in de rondte met een klein busje

Op bezoek bij Cesar Manrique

Op bezoek bij Cesar Manrique

De Dixbay besluit de volgende dag meteen weer weg te gaan vanwege de hoge kosten (50 euro per nacht). Wij blijven wat langer en gaan samen met de Gaia en Nostress het eiland verkennen in een Opel Safira waar we met 6 personen makkelijk in passen. We zijn bij El Golfo, het National Park Terrifa en Fundacion Cesar Manrique geweest. El Golfo is een prachtig gekleurd zeemeer.

Eerste indruk van het eiland: wat ziet dit eiland er keurig netjes uit. Nou kan het contrast na Marokko niet groter. De wegen zien er als nieuw uit, je hebt keurige rotondes met netjes aangeharkte lava gravel en plantjes. De straten zijn schoon. Je ziet geen afval langs de weg. Overal proberen ze groente te verbouwen. Je ziet dan geen groene velden, maar zwarte velden met lava as. En wederom keurig aangeharkt. Bizar gezicht.

El Golfo, het gekleurde meer aan de zee

El Golfo, het gekleurde meer aan de zee

El Golfo is een prachtig groen gekleurd kratermeer aan de zee. Tijdens springtij vult met vers water.

Vuur eiland

Daarna zijn we naar het Tarafana park gereden. Dit park bevindt zich aan de westkant van het eiland Op Lanzarote heb je maar liefst 300 vulkanen. Het heet niet voor niets vuureiland. Je rijd eerst met je auto naar een parkeerplaats. Het is er onder de grond nog steeds 300 graden, wat een warme knuffelmuur, kippetjes op het spit boven de geiser en geisers die spuwen als je er water op gooit op levert. Daarna stap je in de bus en rijd je door een prachtig vulkaan landschap. De bustocht door het vulkaan landschap van ongeveer 3 kwartier was spectaculair en zeker de moeite waard. Indrukwekkend om te zien al die verschillende stenen en vulkanen. De muziek in de bus doet er nog een schepje boven op en alles bij elkaar zorgt het voor een fantastische beleving.

Met de bus tussen de vulkanen

Met de bus tussen de vulkanen

Fundacion César Manrique

Als je op Lanzarote bent, moet je gewoon even een bezoekje brengen aan het huis van de kunstenaar, schilder en architect César Manrique (1919 – 1992). Hij heeft de nodige parken, huizen, kunstwerken op Lanzarote gemaakt en is verantwoordelijk voor de stijl van bouwen op het eiland. Fundacion César Manrique is gebouwd in Tahiche. Het voormalige woonhuis van César Manrique is gebouwd op wat men beschouwde als ‘wasteland’. Cesar was een voorstander van natuurbehoud en het integreren van het landschap in zijn bouwwerken. Dat is ook precies wat hij met zijn huis gedaan heeft. Het huis is in 1968 gebouwd op en in een lavastroom. Boven vind je zijn woon- en werkkamer, een zwembad en tuin met een prachtig uitzicht op het lavalandschap. Op de benedenverdieping kom je in 5 natuurlijke ‘bubbles’ in het lava. Elke vulkanische (white, red, yellow, red and black) bubble heeft zijn eigen sfeer en inrichting. Prachtig om zo te wonen. Deze kunstenaar is vooral verantwoordelijk voor de huizenbouw op Lanzarote. Je ziet geen hoog bouw, alleen maar witte huisjes in een bepaalde stijl.

Mooi filmpje over Cesar Manrique (wel in Spaans), deel 1 (er staan nog meer delen op YouTube:

Tenslotte zijn we naar Puerto Calero gereden om te eten en te kijken bij de Sark. De Sark was aan boord en heeft na het eten nog even wat met ons meegedronken.

Van Isla Graciosa naar Lanzarote

Zeilen zonder handjes!

’s middags anker op en met alle Nederlandse boten richting Marina Rubicon, ten zuiden van Lanzarote. Wij gaan voor het eerst de windpilot gebruiken, met de Dixbay stand bye op de marifoon voor advies. Het is geweldig zeilweer, soms zelfs een beetje veel wind voor een eerste keer uitproberen.

Blabbertje

Whoeheeeeee, we zeilen voor het eerst met Blabbertje, onze windpilot! Zeilen zonder handjes, met windkracht 6! Geweldig, wat is dit gaaf. Idris geeft ons aanwijzingen hoe we de windpilot het beste kunnen stellen:

  • Eerst de zeilen goed stellen en de goede koers pakken op de automatische pilot
  • Het blad van de windvaan recht op de wind zetten
  • Daarna automatische pilot uit en windpilot vastdraaien.

Het gaat in 1 keer gaat het goed! De windpilot neemt het zonder problemen over, ondanks windkracht 6 en onze onkunde. We kunnen zeilen zonder handjes. Wat een apparaat. Geweldig. We zakken af tot de achterhoede omdat we de windpilot op alle mogelijke manieren willen uitproberen. We zwalken hierdoor nog wel een beetje van links naar rechts, maar eigenlijk hoeven we niet bij te sturen. De windpilot stuurt moeiteloos de hele weg naar Rubicon, zelfs de bocht pakt ie moeiteloos ondanks de toenemende wind vanwege het venturie effect.

Bij het aanlopen van de marina stonden ze ons op te wachten voor het havenkantoor om te helpen met aanleggen, Grandioos. In Rubicon schijnt je boot gemeten te worden door de marineros en dit is het uitgangspunt voor de betaling. Helaas gaat dit meten nou niet bepaald met een meetlint maar met stappen. Hierdoor vallen de Nostress en de Dixbay een beetje groot uit en kloppen de maten totaal niet. Een metertje langer betekend ook een andere box en je bent veel duurder uit.  Een zeebrief hebben ze geen boodschap aan. Er moest opnieuw gemeten worden. Deze keer pakken ze er wel een meetlint bij en worden de schepen zo maar een metertje korter.

De Blabber is meteen al goed opgemeten, we vallen in de rubriek tot 12 meter en alle maten kloppen. Ze vergeten alleen het origineel van de zeebrief terug te geven. Gelukkig ben ik alert. Na inschrijving en een stekker voor de elektriciteit worden we door de marineros naar onze box geholpen en helpen ze ook netjes met aanleggen.

Rubicon is een toeristisch plaatsje ten zuiden van Lanzarote. Rond demarina zitten allemaal winkeltjes en eettentjes en bij de laatste hebben we ’s avonds met alle Nederlandse boten gezellig gegeten.