Uit de kombuis: Callaloo stamppot

Callaloo stamppotOp de plaatselijke Farmersmarket bij Camana Bay hebben ze veel lokale groente, fruit, brood, kruiden, kip en eieren. Allemaal lokaal geproduceerd door de mensen die hier wonen. De meeste lokale mensen verbouwen trouwens groente in hun eigen groententuin. Hiervoor hoeven ze niet naar de supermarkt. Het ziet er allemaal fantastisch uit en ruikt heerlijk. “Wat is het? Wat kunnen we er mee doen?” Ze geven zonder problemen antwoord op al mijn vragen of ik nou wel of niet iets koop. Geweldig. En ik ben verbaasd door de producten die ze allemaal verbouwen op een eiland dat overwegend gortdroog oogt. Munt, Rozemarijn, larier, wortelen, verschillende soorten sla, tomaat, om van te watertanden. We kopen uiteindelijk een papaya, Callaloo en Ackee.

Ackee van de Fresh Farmers Market in Camana Bay

Ackee van de Fresh Farmers Market in Camana Bay

Ackee

We worden getriggerd door een vrucht die er uit ziet als een soort bloem: de Ackee. De nationale vrucht van Jamaica. Ooit meegenomen door Captain Blight en consorten. Echt een prachtige vrucht om te zien. Maar ook heel giftig als je niet netjes wacht tot de bloem zich opent. Te vroeg plukken heeft dus geen zin. Eenmaal open kun je alleen het witte gedeelte binnen in eten. De pit is giftig en moeten we ook verwijderen. Om het ons makkelijk te maken krijgen we een zakje gepelde Ackee. De vrucht is dus overgewaaid uit Jamaica en wordt hier overwegend gegeten bij Codfish.

Caribbean meets Holland

Op de markt hebben we naast een dozijn Ackee ook een bos Callaloo gekocht. Een soort wilde spinazie en dan de Jamaicaanse variant, die schijnt weer anders te zijn dan de soort die we op Trinidad & Tobago en Bequia hebben gegeten. Ik ga deze keer voor fushion: een beetje Caribisch (Callaloo) en een beetje Hollands (stamppot). De aardappelen snijd ik in partjes en kook ik in de snelkookpan. Trallalaa, na vier minuten onder druk zet ik het vuur uit en laat de pan zelf afkoelen. Jullie lezen het goed, ik heb maar 4 minuten gas nodig in plaats van de gebruikelijke 20 minuten! Het blijft leuk. Kun je je voorstellen hoeveel gas ons dat gaat schelen? We hebben net weer een gasfles laten vullen bij het gasbedrijf op Grand Cayman. Geen probleem trouwens, mensen waren erg vriendelijk en met een adapter van Amerikaans naar Europees konden wij zonder problemen onze Europeese gasfles vullen voor 8 dollar. We doen ongeveer twee maanden met deze gasfles van 6 kilo. Ik ben benieuwd hoe lang we er nu mee doen. Wordt vervolgd!

Terug naar de stamppot. Ik bak tijdens het wachten wat vlees, een uitje, knoflook en roerbak daar de gesneden Callaloo doorheen. De aardappels stamp ik als de druk er af is. Daarna roer ik de groente en vlees er door heen. Klodder Zaanse mosterd er bij. Et voila! Tropische Callaloo stamppot. Past ook echt bij het weer vandaag! Maar daarover zal ik niet meer klagen.

Uit de Blabberkombuis: Salzburger Nockerl in Panama

Gerlinde & Gunther van de MuozaEven een stapje terug in de tijd, naar de baai in Puerto Lindo. Nee, we hebben nog geen heimwee, maar we zijn helemaal vergeten te vertellen over onze bijzondere ontmoeting met Gerlinde & Gunther van zeilboot Muoza. Zij lagen iets verder in de baai van Puerto Lindo en komen uit Oostenrijk. Bij het zien van de Oostenrijkste vlag schoot Ben in de jeugdherinneringen: Skivakanties in Oostenrijk en Salzburger Nockerln eten. Samen hebben we het voor het eerst gegeten in Hotel New York in Budapest. Terwijl wij daar wat dronken, was er in de zaal naast ons een bruiloft aan de gang. De eene grote schaal na de andere kwam voorbij. Bovenop lagen witte bergen met goudbruine toppen: Salzburger Nockerln. Ben wenkte de ober om te vragen of dat klopte. De ober bevestigde en kwam ons later twee schoteltjes brengen. Ze hadden genoeg. Smullen!

Salzburger Nockerln is een typisch Oostenrijks nagerecht. Een soort luchtige soufflé van opgeklopt eiwit met poedersuiker uit de oven. Ooit bezongen in een typische schlager als ‘zo zacht als een kus’. De souffle staat voor de bergen die Salzburg omgeven, de poedersuiker is het sneeuw op de bergen. En Gerlinde gaat het op de afgesproken avond voor ons maken. Een grotere tegenstelling van onze locatie, tropisch Panama, en het land van herkomst van de soufflé, de met sneeuw beklede bergen van Oostenrijk, kunnen we niet krijgen. Bizar.

Oostenrijkse cuisine

Oostenrijkse cuisine

Op de afgesproken tijd komen Gerlinde en Gunther aanvaren met een mandje vol ingrediënten. Dat beloofd wat! De kombuis veranderd in een Oostenrijkse cuisine. Gerlinde klopt wat af en laat zien “dat de schuim klaar is als je deze op zijn kop kunt houden, zonder dat het er uit valt”. Het ziet er indrukwekkend uit. Pas als de schuim goed is worden de andere ingrediënten er een voor een doorgespateld. Daarna gaat alles in de wonderpan. Dit is een handig soort pan, waarin je kunt bakken zonder oven! Dat scheelt een hoop gas. Helaas hebben we de pan zelf niet. Maar Gerlinde & Gunther hebben hem meegenomen voor dit experimentje. Ze hebben zelf nog niet eerder Salzburger Nockerl in deze pan gemaakt. Gerlinde bekleed de wonderpan met bakpapier. Onderin ligt een soort compote van appeltjes, maar dat kan ook van preiselberen of ander rood fruit. Daarna zet ze de pan iop het gasfornuis. Normaal duurt het ongeveer 10 minuten voor het klaar is. Nu heeft het iets langer nodig om bruin te worden.

Eenmaal uit de pan moeten we gelijk aanvallen, anders storten de ‘Oostenrijkse bergen’ in! Het is zo’n mooi gezicht, helaas te donker voor een foto, maar we zitten allemaal buiten rond ons kleine kuiptafeltje, de pan met Salzburger Nockerln staat in het midden op tafel, iedereen heeft een vork en we prikken het desert zo uit de pan. Jordy van de Ritme komt good getimed wat terug brengen en prikt een vorkje mee. Bijzonder. Lig je he-le-maal in Panama, ga je met het eten van Salzburger Nockerln even helemaal terug naar de besneeuwde oostenrijkste Alpen. De pan is binnen no-time leeg, sterker nog er blijft geen kruimeltje over. Finger-licking good!

Ingrediënten:

  • 6 eiwitten
  • Snufje zout
  • 3 eetlepels suiker
  • 1 zakje vanillesuiker
  • 3 eierdooiers
  • 20 gr bloem, 2 tl maizena
  • Geraspte schil van een halve citroen
  • 4 el melk
  • 20 gram boter
  • 2 el poedersuiker

Bereiding

  • Ei opkloppen met zout, suiker, vanille suiker
  • Oven voorverwarmen op 225 graden
  • Roer de eidooiers los en vermeng ze luchtig met de eiwitten
  • Schep de gezeefde bloem, maizena en geraspte citroenschil erdoor
  • Breng de melk aan de kook met boter.
  • Leg onderin de schaal cranberries, blueberries en/of appel compote, schep het eiwitmengsel door de melk en voeg het toe aan de ovenschaal
  • Ongeveer in 10 min lichtbruin bakken
  • Bestrooien met poedersuiker

Buen provecha ehhhh guten appetit!

 

Uit de Blabberkombuis: Brood bakken aan boord, zo lekker Zen!

Brood bakkenAhhhh lekker, ik ben deeg aan het kneden. Een voor een verdwijnen mijn handen in de deegbal voor me op het aanrecht. Broodbakken! Ik doe het gemiddeld twee keer per week. In Nederland hadden we de luxe van een broodbakmachine en kant & klaar meel. We zetten de timer op ’s morgens vroeg en werden wakker met de geur van vers gebakken brood. Nu bakken we met het handje. We hebben de ruimte niet voor zo’n groot apparaat en ik heb nou eenmaal de tijd! O ja, en ik wil natuurlijk die gratis workout niet missen. Heb je wel eens gevoeld hoeveel spieren je gebruikt tijdens het kneden? En dat 15 minuten lang! Daar kan geen oefening tegen op.

Tijdens het kneden, maak ik mijn hoofd leeg en droom een beetje weg. Naar vroegere tijden. Mijn vader mocht ook graag broodbakken. Ik zie hem zo weer voor mij. Geconcentreerd voor het aanrecht. Met een klap smijt hij het deeg op het aanrecht. Uitrollen. Kneden. PATS! En weer beland het deeg met een klap op het aanrecht. Hij herhaalt het ritueel minutenlang en beleeft er zichtbaar veel plezier aan. Het ziet er uit als pure deegmishandeling! Maar later leer ik dat hoe meer je het deeg mishandeld, hoe beter het is voor het rijsproces. Ik heb de liefde voor broodbakken van mijn vader overgenomen. Niets zo lekker als de dag opstarten met mijn handen in het deeg, ventilator aan, muziekje op de achtergrond, verstand op nul, hoofd lekker leeg en een beetje wegdromen of de komende dag doornemen… Een momentje voor mezelf, lekker Zen zeg maar.

Waarom zelf bakken?

Allereerst hebben we niet altijd de luxe van een bakker om de hoek. En dat brood uit de supermarkt… Heb je dat wel eens geproefd? Ze noemen het ‘Bimbo’, dat is al een slecht voorteken… Het is zoehoetttt!! Er zit ontzettend veel suiker in en hoewel de kleur doet vermoeden dat het bruin brood is, voelt het in je mond als wit brood. Een deegklomp, weinig structuur en het smaakt nergens naar. Het is niet eens stevig… Nee, dan liever zelf bakken. Heb ik nog een beetje het gevoel dat ik gezond (lees bruin brood) eet. En ik heb niet een uur na het ontbijt alweer honger … ehhh trek.

Hoe makkelijk is het om ingrediënten te vinden in de Caribbean?

Wij gebruiken alleen volkoren & witte meel, gist, zout en water. Geen suiker. Dit wordt normaal toegevoegd om het gist beter te laten werken, maar ons brood rijst prima, dus ik laat het lekker weg. Kant en klare pakken zoals bv. van Koopmans kun je hier in de Caribbean praktisch niet vinden. Nou, dat is niet helemaal waar. Op de Franse eilanden had je de Leaderprice en op Bonaire en Curacao had je de AH en Spar waar we kant & klare broodmeel konden kopen. In de overige landen moet je de ingrediënten los kopen en alles zelf mengen. Witte meel is er in overvloed. Maar het is even zoeken naar volkorenmeel. In de Spaanse landen wordt het ‘integral’ genoemd. In Cartagena hebben we de hele stad afgezocht naar integral. Zelfs bakkers gevraagd. Maar ze gebruikten alleen witte meel, harina. We vonden uiteindelijk kleine integral pakjes bij een Exito supermarkt in de binnenstad. Nou moet je niet denken dat je het dan ook bij de andere Exito’s kunt krijgen! Het assortiment kan per filiaal verschillen! Zo ook hier in Panama. In Sabanitas hebben ze alleen integral bij de Super99. Of bij de La Rey in Quatro Alto. En soms heb je pech. Dan is het er gewoon even niet. Schap leeg. Dus ik heb er een gewoonte van gemaakt vooral heel veel pakken mee te nemen als het wel is! Droge gist is tot nu toe makkelijk te verkrijgen. Het wisselt alleen per land of de werking nog optimaal is. Hoe groter de omloop van gist in de winkel, hoe beter de werking van de gist, omdat deze niet ‘oud’ is. In Panama zit dat wel goed, men gebruikt hier veel gist.

Het ideale Blabber recept voor brood bakken

Het heeft best wel een aantal keren geduurd voor we het perfecte brood hadden aan boord van Blabber, vandaar dat ik onze ervaringen graag met jullie deel. Allereerst de vorm. Ooit was ik bijzonder enthousiast over siliconen vormen. Nou, laat ze maar thuis. Mijn ervaring is dat brood of cake niet voldoende warm wordt en dus niet gaar! Alles moet veel langer in de oven, zet je het hoger, dan loop je het risico dat de onderkant verbrand. Metalen vormen is de oplossing. Maar ik ben bang dat dit op den duur gaat roesten. Beter is gewoon helemaal geen vorm en het brood direct op de bakplaat bakken. Uit Nederland had ik nog bakpapier, deze is bijna op. Dus ik waxpapier hier kopen. Da’s niks. Gewoon je bakplaat invetten en het brooddeeg direct op de plaat bakken werkt het beste. Ja, ja bijzonder simpel, wist ik ook niet. Nooit te oud om te leren. De broodjes hebben genoeg ruimte om nog wat te rijzen in de oven, ze bakken door de olie niet aan de plaat vast en verbranden ook niet aan de onderkant. Ok, de aanloop was lang genoeg, nu ‘de Blabber way’ van ingrediënten en bereiding.

Ingrediënten:

  • 1000 gram meel (meestal doe ik een mix van wit en volkoren, omdat de laatste lastig te verkrijgen is)
  • 600 ml water
  • 4 theelepels zout
  • 4 theelepels gist

Bereiding

  • Meel en gist mengen in de kom.
  • Zout oplossen in een laagje warm water. Daarna voeg ik er water bij tot 600 ml.
  • Meng alle ingrediënten door elkaar. Als het te nat blijft voelen (het is dan erg plakkerig aan je handen) gooi ik er nog een beetje meel bij
  • Eerste keer 45 minuten rijzen onder een theedoek. Het is in de Caribbean lekker warm. Thuis zette ik het altijd op de kachel in de winter.
  • Daarna licht kneden en nog een keer 30 minuten rijzen onder de theedoek. Het rijsproces is erg belangrijk. Laatst was ik het brooddeeg vergeten. Het heeft zeker 3 uur staan rijzen en ik heb nog nooit zulke grote broden gehad!
  • Ondertussen verwarm ik de oven voor op 220 graden en bak de broden vervolgens op 200 graden in een uur gaar.

Ter variatie kun je ook kokosvlokken, krenten, (Italiaanse) kruiden en/of uien & olijven door het deeg mixen. Heerlijk!

Tot zo ver de brood bak ervaringen op de Blabberboot. Ik vind het wel leuk om een kijkje in jullie keuken/kombuis te werpen. Wat is jullie favoriete brood recept?

Uit de Blabberkombuis: DIY Mango chutney

Mangooooooo’s

Het is mango seizoen in Panama. Ze vallen met bosjes rijp naar beneden. De grond onder de mangobomen langs de weg ligt bezaaid. Dat kun je als echte mango-liefhebber toch niet laten liggen? Gratis geschonken door moeder natuur en nog een vitamiene bommetje ook. De mango is een echt superfoodje. Waarom? Nou als je er even op googled kom je al gauw dit indrukwekkende lijstje tegen:

  • Er zitten veel vitaminen, mineralen, calcium, magnesium en ijzer in
  • Het is goed voor de huid, maakt deze zachter en glanzender
  • Bevat veel antioxidanten
  • Is goed tegen obstipatie, maagzuur en een slechte spijsvertering
  • Beschermt tegen hart- en vaatziekte
  • En het zorgt voor een lager cholesterol

Dat is dan mooi meegenomen!

Wij zijn gek op mango’s, die zitten toch wel in de Blabber Top 5 van Caribisch fruit:

  1. Banaan
  2. Ananas
  3. Papaya
  4. Mango
  5. Kokosnoot

Allemaal vers welteverstaan. Niets uit potjes of blik!

Bij Panamarina hebben we een mega-boom gespot. Deze boom spant echt de kroon. Niet normaal zooooooveel rijpe mango’s, het water loopt ons spontaan in de mond. We worden er een beetje hebberig van en nemen een flinke bijna niet te tillen zak mee terug naar de boot.

Dat doet me denken aan de laatste keer dat we dat deden. Dat was in Guadeloupe, vlakbij Deshaies, samen met Monique & Paul van de Full Circle. We hadden een autootje gehuurd en reden een zijweggetje in op zoek naar mango’s. De eerste was meteen raak. De berm lag er vol mee! We hebben de kofferbak he-le-maal volgeladen! Eenmaal terug in de haven stortte Monique zich meteen als een ware keukenprinces op mango chutney en jam. Ik heb het vooral van een afstandje bekeken en hield het bij pellen en meteen opeten. Die chutney zag er uit als veels te veel werk.

Maar nu hebben we zoveel verzameld, daar kunnen we niet tegen op eten, dus het recept van de Full Circle voor Mango-chutney komt nu eindelijk op de Blabberboot ook van pas!

Recept voor Mango chutney:

  • 4 mango’s
  • 1 ui
  • Een teentje knoflook
  • 1 rode peper
  • Handje rozijnen
  • 150 gr suiker
  • Paar kruidnageltjes
  • Mespuntje Cayennepeper
  • 1 eetlepel citroensap

Bereiding:

  1. Schil de mango’s en snijdt het vruchtvlees in blokjes
  2. Snijd de ui en fruit deze in de koekenpan
  3. Voeg het vruchtvlees van de mango toe
  4. Snijd de peper, haal de zaadjes er uit en snijd de peper fijn, voeg toe
  5. Laat alles 30 minuten zachtjes pruttelen
  6. Voeg kruidnagel en suiker toe
  7. Laat het vervolgens nog 10 minuten koken,
  8. Breng op smaak met cayennepeper en citroensap en laat het nog 10 minuten pruttelen

Zorg ondertussen wel dat de pot en deksel schoon zijn (door 10 minuten in heet water te koken). Laat de pot op de bodem op een theedoek drogen en giet de chutney als deze klaar is er tot de rand er in. Draai de deksel er op. Laat het afkoelen. Als het goed is gegaan hoor je de deksel later klikken. Bewaar de pot in de koelkast.

Happy mango eating!

 

 

Mango: Huevo de Toro

Mangoooooo's

Mangoooooo’s in de tuin bij Familie Perez

Bull’s eggs, oftewel de ballen van een stier. Dat is de naam van onze favoriete mango in Panama. Spreekt toch meer tot de verbeelding dan ‘de Tommy’s’ in Colombia! Maar ze zijn even groot. Ze groeien o.a. bij de Familie Perez in de tuin. Ben mag ze zelf uit de boom tikken met een lange bamboestok. Als we de heer Perez later in de bus nog een keer tegen komen weet hij meteen wie we zijn; “Mangooooo’s”!!

En ze groeien bij een lasser in de tuin, op weg naar La Guaira. We mogen zo veel rapen als we willen. Ze zijn groot, sappig en zoet! A treat en zeker een wandeling van 4 km waard!

Cultureel dagje in Cartagena de Indias

Uitzicht vanaf Castillo San Felippe op de ankerplaats & oude binnenstad

Uitzicht vanaf Castillo San Felipe de Barajas op de ankerplaats & oude binnenstad

Vandaag hebben we een klein cultureel dagje. Als eerste een bezoek aan het oude Castillo San Felipe de Barajas. Een vestingwerk uit 1536, gebouwd nadat de Fransen hier flink hebben huis gehouden. Daarna is het ook niemand meer gelukt de vesting te breken. Het vestingwerk ligt boven op de berg (met daaronder een enorm grottenstelsel waarvan we er een paar in kunnen lopen). Boven op de berg hebben we een prachtig uitzicht op de stad en geven de foto’s een goed beeld hoe wij vanaf de ankerplaats over het eiland Manga via de brug naar de oude ommuurde binnenstad lopen. Alleen zijn we zo stom geweest om geen audiotour te nemen (Tip: doe het wel). Er staat nergens uitleg en dan blijft een bezoekje aan Castillo San Felipe de Barajas een bezoek aan een mooi oud gebouw met een prachtig uitzicht. De geschiedenis hebben we later van internet gehaald.

Smullen!

Smullen!

Festival del Frito
Vanaf de berg kijken we uit op het festival terrein van het Festival del Frito. Lokale dames strijden om de titel de koningin van de gefrituurde keuken. Er staan maar liefst 52 kraampjes en een groot podium. In Colombia wordt veel voedsel (met name snelle tussendoortjes) gefrituurd. Zoals Arepa’s, Empanada’s en Bandebono’s.
Wij lopen er heen om te keuren. De voorbereidingen zijn in volle gang. Maar het echte eten begint iets later. Niet handig van ons… het begint natuurlijk als de (hete) zon weg is. Dan komen de mensen en begint de band te spelen. Maar we hebben geluk, ondanks de voorbereidingen, staan de eerste hapjes al klaar, we kunnen proeven! We zijn de eerste en zo weten we zeker dat het vet niet oud is of het eten niet al te lang in de warmte heeft gelegen.

A mi Ciudad Nativa

A mi Ciudad Nativa

Zapatos Viejos
Voor het festival terrein staan een paar bronzen oude schoenen, “Zapatos Viejos”. het is een hommage aan de lokale dichter Don Luis Lopez. hij vergeleek in een gedicht zijn gevoelens voor zijn geboorte stad Cartagena de Indias met zijn gevoelens voor zijn meest comfortabele oude schoenen. Mooie vergelijking!

Alweer het laatste eilandje op Los Roques

Barracuda numero 2!

Barracuda numero 2!

Muggen!!! De wind is weggevallen. Het is zowaar bewolkt in het blauwe paradijs. Aan de hemel  zien we net als tijdens onze overtocht naar Blanquilla een zwarte streep met een klein slurfje er onder. Deze blijft gelukkig uit onze buurt! We gaan anker op en zeilen voor het lapje (op de genua) naar Albert Key, het laatste eilandje (voor ons) in Los Roques. De vislijn hangt weer uit.

Barracuda aan de haak
BEET!!!! Barracuda numero dos! Hij meet ongeveer 70 cm, een mooi maatje met hele scherpe tandjes. Ik maak hem schoon op het achterdek. Wow! De Tupperware doos zit weer vol met 6 dikke moten Barracuda vlees en het hele achterdek ligt vol met schubben. Heerlijk, vanavond borrel op de Blabberboot!

De Bella Ciao loopt als eerste het eilandje aan en meet gemiddeld 2.40 onder de boot. Wij pakken de iets diepere route naar de ankerplek voor Albert Key en eyeballen ons weer een weg tussen de ondieptes door. Er is verder niemand op de ankerplek en we liggen met drie Nederlandse schepen gebroederlijk naast elkaar.

Smullen!

Smullen!

Worteltaart
Frits heeft weer een mooi rifje ontdekt dat we zeker niet mogen missen, maar ik heb net een worteltaart in de oven staan en we moeten deze snorkeltocht overslaan. Dit wordt later goed gemaakt met een prachtige wandeling op het verlaten eilandje waar voornamelijk boobies en pelikanen leven.

 

Recept worteltaart met kokos

Ingrediënten:

  • 250 gr wortels, 10 gr boter, 2 eieren, 150 gr suiker, 50 ml zonnebloemolie, 125 gr zelfrijzend bakmeel (en als je dat niet hebt bloem + bakpoeder > 1 theelepel bakpoeder op 100 gr bloem), 75  gr kokos en eventueel toevoegen 40 gr rozijn en 60 gr noten.

Bereidingswijze:

  • Verwarm de oven voor op 190 gr.
  • Schil en rasp de wortels. Smelt de boter. Klop de eieren en de suiker luchtig.
  • Meng olie, zelfrijzend bakmeel, kokos, rozijnen, noten boter en wortel door het ei/suiker mengsel. Schenk alles in de vorm en laat ongeveer een half uur in de oven staan.

Broer Konijn zou er jaloers op zijn!

Verse voorraden
Het gaat trouwens goed met de voorraden. Ik heb qua groente nog aubergine, wortels, tomaat, komkommer en citroenen in 3 soorten / maten. In de bilge (koele plek onder in de boot) liggen nog aardappels, pompoenen, uien en geelwortel (kurkuma > krijg je van die gele vingers van).

Alleen is het water hard gegaan (door al het snorkelen). De watertank is leeg! Gelukkig hebben we nog ongeveer 100 liter water in jerrycans en kunnen we het net redden tot Bonaire.

Recept Ceviche van vers gevangen Barracuda

Ingrediënten:

  • Verse Barracuda in stukjes gesneden, zwarte peper, rood pepertje, tomaatje , uitje, voor de liefhebber wat zeezout en sesamzaadjes.

Bereidingswijze:

  • Snijdt de Barracuda in kleine stukjes. Pers de limoen uit en voeg dit toe aan de stukjes Barracuda. Voeg het uitje een peper toe. Zet dit ongeveer 1,5 uur in de koelkast, zodat de limoen de vis ‘gaart’. Voeg als de vis gaar is een klein rood pepertje, tomaatje, zeezout en sesamzaadjes toe.

Op naar het volgende eilandje in Los Roques: Crasqui

Whoeheeee een tonijntje!!

Whoeheeee een tonijntje!!

We zeilen langs het hoofdeiland naar het Crasqui. Een heerlijk tochtje. Als we de ondiepe stukken naderen hebben we BEET! Een klein tonijntje. Yes, die lusten we rauw. Eenmaal binnengehaald en aan boord springt ie van de lijn, spartelt zich een weg naar de rand van de boot en dreigen we hem te verliezen. No way!!! Beiden drukken we de vis op het dek om hem zo snel mogelijk uit zijn lijden te verlossen. Daarna fileer ik hem terwijl Ben de boot tussen de eerste ondieptes manoeuvreert. Ik ben net klaar als we het ondiepe stuk vlak voor de ankerplek naderen. De diepgang is hier tussen de twee en drie meter en het stikt van de grote bollen hersenkoraal. We weten dat de kaart niet overal klopt, dus we moeten op zoek naar het diepste stuk en gebruiken daarbij vooral onze ogen om de ondieptes en grote bollen hersenkoraal te omzeilen. We hebben de dieptemeter niet onder de 2.70 meter gezien. Pffff. Blij dat we daar weer doorheen zijn! Op Crasqui zijn twee ankerplekken langs het hagel witte strand. De Noordelijke ankerplek is populair bij de Venezolaanse motorboten en  de kite school. Wij pakken de zuidelijke ankerplek waar het iets rustiger is.

Een blauwe papegaaivis met vlekken!
Tijdens de middag snorkel trip word ik verrast door een Midnight Parrotfish die tussen een aantal regenboog papegaaivissen zwemt. Wow, wat een mooi beest! Hemelsblauw, met een paar vlekken en een flinke overbijt, net als de stoplicht papegaaivis. We hebben nu al drie soorten papegaaivissen gespot: de Regenboog papegaaivis, Stoplicht papegaaivis (veranderd 3 keer van uiterlijk) en nu dus de Midnight Papegaaivis. Nu nog de grote blauwe papegaaivis en dan is ons lijstje compleet.

Happy Hour met een amuse van verse tonijn
Tegen happy Hour hebben we samen met de Sylfer en Bella Ciao aan boord van de Blabberboot een Sundowner (zelfgemaakte rumpunch volgens ‘Mango aan boord’ boek/recept) en een amuse van rauwe tonijn met avocado. Smullen!

Amuse van verse tonijn en avocado

Amuse van verse tonijn en avocado

Recept Amuse met verse tonijn en avocado

Ingrediënten:

  • Rauwe tonijn, 2 avocado’s, 8 eetlepels mayonaise, wasabi, vers gemalen zwarte peper en 2 eetlepels (wasabi)sesamzaadjes

Bereidingswijze:

  • Snijd de tonijn en avocado in kleine blokjes. Meng de wasabi met mayonaise en peperm(les op: wasabi is HOT HOT HOT!). Leg eerst de blokjes rauwe tonijn in een glas. Leg daar de avocado boven op. Maak het af met de wasabisaus en de (wasabi) sesamzaadjes

Tip van Blabber: Seafoodschotel bij Cafe Mariana Francisqui

Pattillas de MariscosHet is weekend en dat is te merken ook. Er komen nog meer grote Venezolaanse motorboten bij en ze houden wel van een feestje. Afgelopen nacht schaalde de spaanse nummers uit de speakers van onze buurman. Dat vonden we op zich niet zo erg, het was best lekkere muziek. Maar die dame die tot 5 uur ’s nachts mee zong hield ons toch wel een beetje uit onze slaap.

Uit eten met de Sylfer bij Café Mariana
De afgelopen twee dagen roken we heerlijke luchtjes uit de keuken en nu eten we een seafood schotel met wel 4 soorten inktvis, garnalen, gamba’s en verschillende schelpen. Het is langgeleden dat we zo lekker hebben gegeten. Ik meen dat de schotel Pirella des Mariscos heette (soort paella zonder rijst), maar helemaal zeker weten doe ik het niet. Het was in ieder geval de enige schotel voor twee personen op de kaart. Een aanrader!

We lopen de voorraden weer eens na…

Blik met wel hele zware perzikken!

Blik met wel hele zware perziken!

En dat is maar goed ook! Alle boodschappen die we nog aan de andere kant van de oceaan hebben gekocht gaan we nu opmaken. In principe missen we hier in de Caribbean niets aan eten & drinken, alles is te koop en het is fijn als je af en toe de spullen ververst. Alle bakskisten en kasten gaan leeg en worden meteen schoongemaakt.

Wat levert deze zoektocht in ons op: een paar blikken houdbare ham, stroop, rode kool, asperges, paprika, mosselen in een glazen potje en een blik perziken op zware siroop die spontaan begint te lekken als ik hem oppak. Wat ben ik blij dat het nu gebeurd en niet ongemerkt. Dan had de plakkerige siroop op de watertanks gelekt waar we niet echt goed bij kunnen… we moeten er niet aan denken. De meeste spullen vallen gelukkig nog ruim binnen de houdbaarheidsdatum en kunnen we de komende week opmaken..

Allemaal beestjes....

Allemaal beestjes….

Rijst met kruipende en vliegende zwarte beestjes…
Tijdens de opruimwoede kom ik ook nog wat ‘gesmolten’ bouillon blokjes tegen. Deze kunnen voortaan beter in de koelkast worden bewaard. En de rijst uit Curaçao blijkt vol extra proteïnen te zitten! Door de plastic opbergbak zien we kleine zwarte torretjes kruipen en vliegen door de rijst…. Ze eten zich zelfs een gaatje door het pak heen. We gooien alles over boord, vissenvoer.. Dan maar geen rijst meer.

In de waterdichte rijst ton gaat voortaan alleen nog broodmeel!