De Wahoo is binnen!

Bequia – Om 7 uur halen we het anker op en varen weg uit de Admiralty Bay. We worden uitgezwaaid door twee grote schildpadden, verder is iedereen nog in diepe rust. De vislijn hangt uit. Terwijl we de zeilen uitrollen varen we weer door enorme wiervelden heen. Ben voelt eens aan de vislijn… deze staat zo strak als een snaar. Met moeite haalt hij de lijn stukje bij beetje binnen. We verwachten een enorme klomp wier… hij voelt geen beweging, het lijkt ook wier… maar ik zie een vin boven het water uit. We hebben een vis! Niets geen wier. Nu komen we echt in actie. Ben gaat door met het binnen halen van de vis, terwijl ik de spullen voor deze ‘operatie’ bij elkaar zoek; rum, hamer, puts, fileermes, bord om op te snijden en mijn oude ‘viskloffie’. Als ik naar achteren loop hoor ik Ben zeggen “het is een Barracuda”, mmmm jammer, die kun je hier beter niet eten… Als ik op het achterdek sta heeft Ben hem al achter de boot half om hoog hangen. Dit beest is GROOT en zeker geen Barracuda, hij heeft strepen! Ik giet wat rum in zijn bek om hem te kalmeren, dat helpt en Ben tilt hem moeiteloos tussen de reling door op het achterdek. Wow, wat een mooi beest. Zeker een meter lang. In onze kajuit hangt een overzicht met grote vissen die je in de Atlantic kunt vangen, onze wishlist zeg maar, en deze staat er op: het is een Wahoo. VINK! De grootste vis die we totnutoe gevangen hebben. We zijn diep onder de indruk.

Hoe fileer je een Wahoo?

Wahoo fileren… hoe doe je dat?
Ben geeft hem een paar tikken op de kop en dan is de beurt aan mij. Maar hoe ga je een vis van een meter fileren? Waar begin je? En dat ’s morgens vroeg. Het lijkt wel of die beesten het er om doen. We hadden de zeilen nog niet eens goed staan, zo snel hing ie er aan! Ik ga er bij zitten, dit wordt een lange klus… Ok, laat ik beginnen met het wegschrapen van de schubben …. Huh…?? Hij heeft helemaal geen schubben. De prachtige gestreepte huid is zo glad als een aal. Dat scheelt weer een hoop troep.

Onze ‘wishlist’

Ik snijd de buik open om alle ingewanden er uit te halen. Daarna begin ik te fileren op de graat, terwijl Ben alle tupperware bakken die we aan boord hebben bij elkaar zoekt. We halen er 6 dozen vol grote moten vis af. Er moeten wat blikjes bier uit, maar dan past het allemaal in de koelkast. Het aas moet nog verwijderd worden uit zijn bek, maar die zit stevig vast en dit klusje bewaren we voor later. We zetten de kop en staart in een emmer. Hij is zo groot dat hij boven de emmer uitsteekt met zijn gevaarlijke bek en scherpe tandjes. Wij weten wat we de komende dagen eten: Wahoo!!

Daar komt regen aan!

Is er verder nog wat gebeurd deze tocht?
De zeiltocht is geweldig. Er staat lekker veel wind uit het oosten en we lopen gemiddeld 5,5 knopen, met uitschieters naar 7 knopen en meer. Terwijl we richting Carriacou zeilen bouwen de donkere wolken zich boven Canouan, Mayreau en Union Island, een paar eilanden die we aan stuurboord passeren, op. We zien bijna de eilanden niet meer. Het plenst! Het water is dus niet een uurtje, maar een volledige dag te laat! Wij varen tussen de meeste buien door, maar krijgen ook een flinke plens regen op ons dek. En dat vinden we heerlijk, alle visresten worden lekker weggespoeld. Beter kunnen we niet hebben.

Inklaren is super easy

Inklaren in Carriacou
’s Middags om 14.00 uur lopen we Tyrell Bay van Carriacou binnen. Ruim op tijd om in te klaren. We zijn hier eerder geweest en toen moesten we nog in- & uitklaren in de hoofdstad Hillsborough. Sinds eind vorig jaar hebben ze nu ook een kantoortje naast de marina en kunnen we tot 16.00 uur inklaren. Kosten 65 EC. We mogen een maand in Grenada blijven. Willen we langer blijven, dan kunnen we voor 50 EC verlengen met een maand. Voorlopig denken we het hier wel mee te redden!

Drie keer raden wat wij eten vanavond? O ja, de kop hebben we overboord gezet, want er kwamen vliegen en meeuwen op af.