Op de Genua van Grenada naar Blanquilla

Om kwart voor 5 gaat de iPhone (wekker) en een uur later vertrekken we uit Grenada. We liggen weliswaar op pole position maar ‘Floppenstopper’ Rafiki is ons een slag voor en zeilt als eerste weg van de ankerplek. Maar we volgen snel. Zetten de boom en gooien de Genua uit. De koers is 266 graden en we lopen recht voor het lapje naar ht westen. Er staat nog niet veel wind. Maar ze hebben ons 15 tot 20 knopen wind beloofd, dus we moeten even onder het eiland wegvaren om dit te krijgen. De zee is onstuimig en hots klotst van alle kanten… we schommelen alle kanten op.

De Rafiki neemt de challenge serieus en gooit de parasailer in de strijdt. Hier kunnen we geen van allen tegen op en ze liggen op de eerste positie. Al gauw komt de Full Circle ons voorbij stomen, maar vlak voor onze boeg krijgen ze beet… De trekkracht beloofd iets groots. Wij moeten uitwijken en zodra we de vislijn zien, gooien we de motor aan om op te loeven en om ze heen te varen. Even later blijkt het helaas een groot visnet te zijn. Zien we hier een teken?

De beloofde wind blijft uit en we krijgen minder dan 10 knopen… waardoor we blijven hobbelen en hots klotsen. Pas tegen de avond zien we aan bakboordzijde een rolwolk en profiteren van de bijbehorende wind die toeneemt tot 15 a 20 knopen. We lopen geweldig lekker. De hele nacht zeilen we gemiddeld 6 knopen en het ziet er naar uit dat we Blanquilla voor daglicht gaan aanlopen!

Rode vingertoppen

De Genua staat weer op het kluslijstje van vandaag. We hebben het zeil naar beneden gehaald en het ligt nu in de kuip omdat ze regen voorspeld hebben. Op deze manier kan ik elke dag een stuk doen.

Terwijl Ben naar de Budget Marine gaat voor onderdelen, nestel ik me in de kuip om weer een stuk te repareren. Het valt niet mee. Op zich is het niet erg om het zeil op de hand te repareren, maar de UV strook en het band laten tegelijkertijd los en dat is wel veel.

Resultaat vandaag:

  • De strook zit vast
  • 2 gebogen naalden
  • 2 gebroken naalden
  • Ik heb gevoelige rode vingertoppen

Ik vraag me alleen af… Waarom zet een zeilmaker een UV strip vast met niet-UV bestendig garen?

ICE ICE baby

Blabber heeft 1 dag IJS!!!

Blabber heeft 1 dag IJS!!!

Onze achterbuurman met een joekel van een catamaran heeft een overijverige ijsmachine en vraagt of wij misschien wat ijs willen. Maar natuurlijk, graag zelfs! Dat is lang geleden…. We krijgen een vuilniszak vol!! Het past maar net in de koelkast.

En tegen borreltijd serveren we de Rafiki een drankje met heel veel ijs!!

Grenada Bastille Day Hash 786

HASHERS!!! It’s ON-ON today. Het was zo leuk de vorige keer dat we nog een keer meelopen. En deze keer in ons eigen gemaakte T-shirt, speciaal voor de Bastille Day Hash 786. Samen met de crew van de Bella Ciao, Full Circle, Rafiki en de Yemaya stappen we op een lokaal busje naar het park. Het uitzicht aan het begin van de tocht is geweldig. We betalen 2 EC per persoon aan de ‘Hashcash’, daar kun je nog eens een tochtje voor mee doen.

De Franse Hares (zo worden de mensen die een trail uitzetten genoemd) hebben vandaag de trail uitgezet bij het Grand tang National Park. Maar voor we van start gaan krijgen we eerst nog een toespraak in het Engels met een zwaar Frans accentje, de Virgins worden toegesproken en nieuwe schoenen worden ingewijd. Ik was bijna zelf aan de beurt bij dit ritueel. Ik moest de beste man tot 3 keer toe overtuigen dat mijn schoenen wel wit zijn, maar niet nieuw. Uiteindelijk wilde hij de onderkant zien en weet ik te ontsnappen aan een flesje bier uit mijn gympen drinken! Ugh…

Dan is het ON-ON en de mensenmassa zet zich in beweging. Helaas staan we helemaal achteraan en duurt het tot halverwege het pad dat we een paar voorgangers kunnen inhalen. Inmiddels is het pad platgetreden en modderig.

Zoals we de vorige keer al schreven zit een hash vol rituelen. Tijdens het lopen hoor je vaak On-On en dat betekent dat we op het juiste pad zitten. Aan het einde wacht een toilet bril voor ‘de hash shit of the week’ en een ‘Dotty Potty’ met lauw bier (in een teug leeg drinken terwijl er “down down” om je heen wordt gezongen) voor de saboteurs die bv. het parcours hebben verlegd, of iets anders hebben gedaan om de trail te boycotten

En ze zijn gek op bijnamen. Wij hebben Short Ass (omdat hij altijd korte trails uitzet) Dominatrix, Cow Tail, Repect de Bananas, Granddad en de Granny Grabber (voor iemand die een oudere dame voor hem wilde helpen maar haar in de zij greep) voorbij horen komen.

Het t-shirt bleek erg handig. Ben liep namelijk iets voor mij uit. Op een gegeven moment kreeg je een splitsing in het traject: de long version nog een half uur of short version van 10 minuten. Ik hoefde alleen maar mijn T-shirt te laten zien en te vragen “What did my husband do?” Ik had het kunnen weten…  the long version!

Het was een geweldige tocht, klimmen, & dalen, dwars door de bossen, enorme bamboebossen, prachtige bloemen en hier en daar een spectaculair uitzicht. Het duurde ongeveer 1,5 uur, daarna stond er ijskoud bier op ons te wachten. Een aanrader voor iedereen die Grenada aan doet. Wat een voldoening. En mijn schoenen zijn niet wit meer!!

Fish Friday in Gouyave

Samen met de Full Circle stappen we weer op een lokaal busje. Deze keer koers richting het noorden, naar het kleine vissersplaatsje Gouyave, also known as ‘Kirani Town’. Gouyave is de geboorteplaats van de hardloper Kirani James, die tijdens de Olympische Spelen goud heeft gewonnen op de 400 meter sprint voor mannen (en hij heeft het net in Parijs weer eens netjes over gedaan!). Halverwege horen we onder ons een enorm kabaal. Het profiel van de binnenband blijkt los te laten en we moeten allemaal de bus uit. De band moet verwisseld worden. Dit gebeurt niet in Formule 1 tijd, maar ze zijn close. Alles loopt gesmeerd. En zo horen we ook weer eens dat Hamilton’s (Formule 1 rijder) voorouders uit Grenada komen. Drie keer raden wat zijn opa voor beroep had? Busdriver!!! Wij zijn van mening dat alle Formule 1 rijders voorheen busdrivers zijn geweest!

Eenmaal in Gouyave is de Fish Friday nog niet begonnen, dus we drinken eerst een biertje. De Fish Friday wordt gehouden in een gezellig verlicht zijstraatje, met allemaal stalletjes, kookplaten, grillen etc. Bij elk stalletje hebben ze een eigen specialiteit… met vis!! Wij eten:

  • Tuna cake
  • Tuna kebab
  • Fish Lasagne
  • Beignet met fishsalsa
  • En we zien een lokale pap, Tania Log genaamd. we wagen ons er maar niet aan.

Het sfeertje is gemoedelijk, de mensen vertellen graag hoe ze iets hebben gemaakt en de studenten van de medical school weten dit evenement ook te vinden. Rond 9 uur konden we met gemak weer een busje terug pakken naar St. Georges. Een geslaagde vrijdag avond.

Recept voor Tuna cakjes:

Ingrediënten:

  • Tonijn en een theelepel saus van de tonijn (als het uit blik komt, anders water)
  • 2 theelepels mosterd
  • ½ kopje wit brood
  • Limoensap
  • Kruiden: peterselie, bieslook, peper
  • Tabasco
  • 1 rauw ei
  • 1 theelepel olijfolie
  • ½ lepel boter (voor het bakken)

Bereiden
Mix alle ingrediënten door elkaar en verdeel ze dan over 4 delen. Daarna drie tot 4 minuten in de pan bakken met boter. En klaar is Blabber! N-Joy!

Blabber is klaar voor Chantal, de eerste tropische storm

De eerste tropische storm die ‘onze kant’ op komt is een feit… and we call her Chantal. Oh la la, enchante! Chantal komt van de Kaap Verden en is nu op weg via de Atlantische oceaan naar de Caribbean (na-apster, dat deden wij een half jaar geleden al!). Al onze weerbronnen komen ineens tot leven en maken melding van deze tropische storm en het pad dat ze bewandelt.

We vragen ons af waar we het beste op Grenada kunnen liggen. De wind gaat naar het zuiden draaien dus St. Georges lijkt ons de beste optie en we blijven liggen. Al gauw blijkt dat Chantal ons vooral links laat liggen en ze stormt op Dominica en Guadeloupe af. Wij krijgen voor de storm onweer en er na veel wind. Er is een dikke 25 knopen voorspelt.

OK, we krijgen deze keer dus geen tropische storm over ons heen, maar we bereiden ons wel voor op de gevolgen van de storm; wind en onweer. De bijboot hijsen we aan dek en binden we stormvast. We checken nog een keer het anker, dat mooi klem ligt achter een rotsblok. Alles wat los ligt gaat naar binnen. We leggen wat lijnen klaar. Andere lijnen zetten we extra vast tegen geklapper. En de motor en ankerlier staan stand bye voor het geval we in een keer anker op moeten. Alles op Blabber is klaar voor de storm. Mocht er iets gebeuren dan kunnen we zo anker op en eventueel richting haven.

En dan is het wachten op de wind…. we gaan ’s middags niet meer van de boot, omdat we geen idee hebben hoe laat we de naweeën van Chantal precies kunnen verwachten… Misschien komt het te vroeg… we weten het niet en nemen geen risico. Het is wel heel bizar om mee te maken.  Alle weerkaartjes laten vlak boven ons een vette storm zien met dik 45 knopen. En hier is het praktisch windstil. De boot schommelt van links naar rechts op de golven en het is bloedje heet door het ontbreken van wind. We smelten weg….

’s Avonds krijgen we een zuchtje wind en een beetje gerommel in de verte, maar het is nog steeds niet noemenswaardig. Zou het vannacht komen dan? We besluiten niet langer te wachten en gaan naar bed. De wind en onweer blijven uit. Blabber dobbert de hele nacht prinsheerlijk achter het anker en ondervindt geen hinder van Chantal.

Het is dat we de weerkaartjes nog hebben, anders zou je denken dat er van Chantal geen sprake zou zijn! Het is wel goed om mee te maken. Je gaat nadenken over je weerbronnen en hoe je je hier (en de boot) het beste op kunt voorbereiden. Dat kan nooit geen kwaad.

Gelukkig heeft de storm totnutoe ook op de andere eilanden niet al te veel schade aangericht.

Bij deze onze weerbronnen op een rij:

O ja en een andere tip als je in Grenada ligt. Wordt lid van de Grenada Cruisers Facebook pagina. Hier delen ze niet alleen allerlei informatie en activiteiten, maar in dit geval ook de weerbronnen die men tijdens een storm raadpleegt. Altijd handig dit soort info!

Oil Down het nationale gerecht van Grenada

Oil Down

Oil Down

Na het lopen van de Hash kregen we naast ijskoud bier ook Oil Down geserveerd. Een heerlijke maagvullend brouwsel, dat van te voren in grote ketels op houtvuur stond te pruttelen. Het is het nationale gerecht van Grenada en wordt vaak van moeder op dochter overgedragen. Vandaar dat het ook op vele verschillende manieren wordt bereid, er is niet een recept. Het is een pot die vaak met een heel gezelschap wordt bereidt op het strand. Iedereen doet wat. De een snijd de groente, de ander sprokkelt hout en weer een andere zout het vlees… Een echte ’gezelligheidspot’ die met vele handen wordt bereid en nog goed is voor de saamhorigheid ook!

In een echte Oil Down horen geen uien en knoflook en breadfruit, coconutmilk en dumplins mogen niet ontbreken.

Hier onder volgt een van de manieren om Oil Down te bereiden:

Ingrediënten:

  • Breadfruit
  • Kip en/of gezout vlees
  • Coconutmelk
  • Callaloo bladeren
  • Peper
  • Lemon sap
  • Safraan
  • Bakbananen
  • Dumplins

Het was heerlijk! O ja en wil je het ooit zelf bestellen, je spreekt het uit als ‘oil dong’.

Eet smakelijk!

De Blabber Virgins lopen Hash 785 in Grenada

Vandaag staat onze eerste ‘hash’ op de agenda. Maar het is ook marktdag, dus we gaan eerst even lekker verse inkopen doen met de dinghy. We begonnen met 12 eieren … en kregen deze in een plastic zakje. Niet handig dat we dit als eerste kochten, nu moesten we er de hele markt mee over … voor het nodige fruit (passievrucht, advocado, mango’s en bananen).

Eenmaal terug op de boot, viel er ‘iets’ groots, zwarts en snels uit de bananen … ugh…. Hebben we nu dan onze eerste ongenode gast meegenomen aan boord… gelukkig ging ie onder de roeispaan zitten en kon ben hem pletten. We hopen dat het daar bij blijft. De rest van de tas hebben we op het achterdek uit gepakt.

We’re no Hash virgins anymore!

Om 13.00 uur verzamelen we bij Port Louis samen met de crew van Full Circle, Bella Ciao en Yemaya, waar we worden opgepikt door een busje met chauffeur die zelf ook de Hash loopt.

De Hash bestaat al sinds 1938 en is zeker de moeite waard als je een keer op Grenada bent. Het wordt normaal iedere 2e zaterdag van de maand, gehouden, maar momenteel elke zaterdag. Meer info over de Hash is te vinden op de officiële Hash House Harriers site: http://grenadahash.com/index.php

Hash nummer 785 in Munich, St. Andrews
Deze keer verzamelen we ons aan de oostkust bij een klein dorpje vlakbij Gremville. De bustocht duurde ongeveer 20 minuten. De organisatie heeft vanaf de kroeg een track uitgezet met papiersnippers en je loopt ongeveer 1 tot 1,5 uur. Er is ook een track voor hardlopers en snelle wandelaars, deze is ongeveer twee keer zo lang. Bij terugkomst heeft de Andrews Night Club het bier koud staan, kippetjes van de BBQ en grote potten op het vuur met soep en Down Oil.

Het leuke van de Hash is dat op plaatsen komt waar je normaal niet komt en je ontmoet heel veel mensen, jong & oud, lokalen, buitenlanders die op Grenada wonen, vakantiegangers en natuurlijk zeilers. Je loopt dwars door het oerwoud, dorpjes en de  nootmuskaatbomen en je wordt regelmatig getrakteerd op een spectaculair uitzicht. Wij ontmoeten een Belg en zijn zoon die op het eiland wonen en een locomotief (Grenada  Discovery Train) exploiteren. Hij vertelde ons dat bv. de elektriciteit op Grenada het duurste in de wereld is. Daarentegen is water weer spotgoedkoop en het is nog lekker drinkwater ook, merken we later als we een slok nemen uit de waterkraan op straat met ‘Governement juice’. En de grootste bron van inkomsten voor Grenada komt uit de invoerheffingen.

En later liep ik nog op met Vincent die van alles vertelde over Grenada. O.a. dat veel mannen op Grenada zich na hun dood naast hun huis laten begraven. Op deze manier kunnen ze hun vrouw in de gaten blijven houden, na hun dood!

Rituelen tijdens de Hash

  • Kom niet met nieuwe schoenen naar de hash… ze pikken je er uit en de schoenen worden meteen ontmaagd met een fles bier, die je zelf uit de schoen moet opdrinken. En dan moet de hash nog beginnen!
  • Virgins, degene die de hash voor het eerst lopen, vormen een aparte groep, worden gedoopt met bier na afloop en krijgen een certificaat dat ze de eerste hash hebben overleefd.
  • De snelste wandelaar krijgt een wc bril.
  • En er is ook iets met een potty potty…. maar die snappen we nog niet helemaal.

Komen jullie volgende week op 13 July ook naar de Bastille tocht die wordt georganiseerd door de Fransen in Grand Etang? Tuurlijk, dit is veels te leuk, wij zijn zeker van de partij en nemen onze Franse vlag mee!

De Grenada Spice necklace

Grenada is spice island numero uno. Er groeien hier enorm veel kruiden en specerijen. Vrouwen maken van deze specerijen een spice necklace. Op het filmpje vertelt ‘Adonis’ wat ze allemaal heeft verwerkt in de ketting die ze zelf gemaakt heeft:

En als je de ketting 1 keer per half jaar even 5 minuten in het water houdt behouden ze de geur.

Het ruikt heerlijk in onze kajuit!

BEET!!! Onze eerste zelf gevangen vis

Onze eerste zelf gevangen vis!!

Onze eerste zelf gevangen vis!!

Er staat een lekker windje rond de 15 knopen uit het oosten en Blabber loopt geweldig richting Grenada met een vaart rond de 6 knopen. En dan ineens gebeurt het…. BEET!!! We hebben de lijn al vele malen buiten de boot gehangen, een keer hing er zelfs een tonijn aan, maar deze wist zich tijdens het binnen halen los te worstelen… Verder hebben we geen beet meer gehad…

Totnutoe dan. De adrenaline vliegt door de kuip. Ben haalt de lijn zo snel mogelijk binnen terwijl ik – als een heuse operatie zuster-  alle instrumenten verzamel: emmer … check, fileermes … check, snijplank … check, handschoenen… check  en natuurlijk rum om de vis mee te verdoven.

ff schoonmaken ... Kop weer aan de haak ... NEXT!!

ff schoonmaken … Kop weer aan de haak … NEXT!!

Eenmaal in de emmer verdoven we de vis en op het achterdek snijdt Ben zo snel mogelijk zijn kop er af. Die we overigens hergebruiken als aas aan de lijn. De rest gaat in een doos in de koelkast voor later. Tjongejonge wat is zo’n beest sterk en snel. Ik ben blij dat we eerst met een visje van zo’n 30 cm mogen oefenen. Stel je voor dat het een vis van een meter was… !! O ja, we denken dat het een stekelmakreel was.

We zeilen overigens zo lekker dat we in een keer doorgaan naar Grenada en Carriacou overslaan. Vlak voor zonsondergang gaan we voor anker in St. Georges, de hoofdstad van Grenada, achter de Bella Ciao en de Full Circle. Daar genieten we van ons eerste zelf gevangen visje. Heerlijk!