Oranje heeft geen last van vrijdag de dertiende

Blabber is klaar voor Oranje

Blabber is klaar voor Oranje

Pain du Sucre – De oranje vlag hangt in het wand, wij zijn er klaar voor! Maar voor we de wedstrijd gaan kijken, klaren we eerst nog even uit bij LSB in het hoofdstadje Bourgh. We nemen deze keer de dinghy, tegen wind en golven in komen we kletsnat aan, maar we zijn net op tijd. Ze had weliswaar gezegd dat ze open was tot 12 uur, maar dat bleek ter plaatse half 12 te zijn. Ik had nog 5 minuten om het formulier op de computer in te vullen. Dat is uiteraard gelukt. Kosten 1 euro!

De ‘pakjesboot’ Sylfer heeft ons inmiddels ingehaald en we krijgen een pakje uit Nederland (rubber voor de ramen) en spullen die we waren vergeten aan de waslijn van mijn ouders in Statia… We zijn weer compleet, dankzij de ophaaldienst Sylfer! Nogmaals bedankt!

Daarna gauw retour Pain du Sucre. Eenmaal bij het hotel bleek de sleutel voor de ´tv´-kamer zoek. Bellen, bellen, bellen… Gelukkig hebben ze ook goed internet en pakken we de iPad erbij om alvast het begin van de wedstrijd te zien. Na een kwartier is de sleutel boven water en kunnen we alsnog de TV kamer in! Yeah! Machtig mooi beeld, lounge stoelen, airco en wifi. Alleen lopende naar de tv kamer het eerste doelpunt van Spanje gemist…. Gelukkig volgde er nog 5 van Nederland!! We doen even mee met de Oranje hype hoor. Wat een mooi begin. Genoten!!! Ook van de krantenkoppen en creatieve uitspattingen met photoshop na de wedstrijd.

Waar gaan we morgen voetbal kijken?

Onze ankerplek achter het suikerbrood!

Onze ankerplek achter het suikerbrood!

Iles des Saintes is een beetje uitgestorven. We besluiten naar het stadje Bourgh te lopen, heuvel op, heuvel af en hopen dat er een auto voorbij komt … Helaas, misgegokt, er komt bijna geen verkeer voorbij. Pas aan de rand van het centrum stopt er een elektrisch golfkarretje en kunnen we het laatste stukje naar het centrum meerijden.

Op de mooring plek voor het stadje zijn nog 2/3 van de moorings vrij. Ook daar is alles uitgestorven. We zijn op zoek naar een plek waar we morgen voetbal kunnen kijken. Ja, de Oranje koorts begint ook op de Blabberboot te leven… Het mooie van de Franse eilanden in de Caribbean is dat ze ook voetbal minded zijn! Gaan we een eiland verder dan zitten we op Dominica en of ze daar ook het WK voetbal volgen? We nemen het risico niet en blijven in ieder geval voor de wedstrijd van morgen nog een dagje langer op Iles des Saintes liggen. Hier maken we de meeste kans om een TV te vinden waarop we morgen de wedstrijd Nederland – Spanje kunnen kijken.

In het centrum zien we in een internetcafé (L.S.M. waar je ook kunt in- en uitklaren). Er hangt een groot scherm en we zien hierop de openingsceremonie van het WK voetbal. OK, we hebben in ieder geval 1 plek gevonden die in aanmerking komt.

Maar eenmaal terug op onze ankerplek, blijkt dat we ook kunnen kijken bij het hotel Bois de Joli, dat uitkijkt op onze ankerplek en boot. De TV is net gekocht, we zien de restanten van de verpakking nog op het balkon staan. We zitten in een soort vergaderruimte met airco en hebben ook nog internet. De ideale plek om morgen voetbal te kijken. Wat gaat het worden?

Pilot Fish op Pigeon Island

Is dit een pilot vis en zit de zuignap op op zijn kop?

Is dit een pilot vis en zit de zuignap op zijn kop?

’s Morgens als we een eitje pellen in het gangpad van de boot, schieten er 4 grote vissen onder de boot vandaan. Deze variant kennen we nog niet en komt ook niet in ons Tropische vissenboekje voor…  Ze zijn best groot (ongeveer 70 cm), hebben een ronde platte kop met een soort tekening er op (het lijken wel kieuwen of zoiets) en een taps toelopend lichaam. Ze zwemmen behoorlijk snel. En ze houden niet van schillen! Ik pak gauw de iPhone en maak een filmpje. Iemand een idee wat voor vis dit is? 

Het zwemmen stellen we in ieder geval even uit! Na het ontbijt gaan we anker op richting de eilanden groep Iles des Saints, aan de zuidkant van Guadeloupe. We hijsen het grootzeil en de genua, wel beiden gereefd, want het kan onder het eiland vandaan in het kanaal tussen Guadeloupe en Iles des Saintes flink waaien. Zeilend langs de kust naar het zuiden speelt de wind een spelletje met ons. Hij komt vanuit alle hoeken. Zelfs van zee, uit het zuid westen!!! De wind komt altijd uit het oosten in de Caribbean, soms met een beetje Noord of Zuid er in, maar altijd uit het oosten. Kun je zien wat land en bergen doen met de wind! En als we net de zeilen weer goed hebben staan, valt de wind helemaal weg, draait de Blabberboot om en vaart weer terug naar Pigeon Island. We vergeten onze vislijn weg te halen tijdens deze onhandige manoeuvre en hij zit vast! Zeilen naar beneden, de motor blijft uit en Ben gaat te water om de lijn los te maken van de skeg. Dit lukt! Het water is heerlijk en verfrissend.

Eenmaal om de zuid punt heen van Basse Terre Guadeloupe draait de wind naar het zuidoosten. En wat voor wind! We krijgen 20 tot 25 knopen wind met uitschieters naar 27 knopen. Ik  trek mijn reddingsvest aan, lijn me vast en ga zelf sturen, scherp aan de wind, surfend over de steeds hoger wordende golven. Heerlijk! Het zoute water spat omhoog. Het laatste stukje zetten we de motor bij om uit te komen op de ankerplek bij Pain du Sucre. Er liggen aardig wat boten voor anker en wij vinden een mooi plekje op 8 meter diepte tussen een paar Fransen, een Engelsman en een Spanjaard.

Boodschappen bij de Leader Price

Met het boodschappenkarretje voor de deur ... ehhh dinghy!

Met het boodschappenkarretje voor de deur … ehhh dinghy!

’s Morgens liggen we helemaal achterstevoren, de wind komt van zee en de kont van de boot ligt naar de kant toe. We horen een mooring tegen de achterkant tikken. Deze mooring lag gisteren nog een behoorlijk eind van onze boot vandaan. Nu zit de opblaasbanaan die aan de mooring vast ligt vast om onze dinghy. We leggen de dinghy naast onze boot en de de mooring heeft weer ruim baan.

Boodschappen
We gaan voor de herkansing; boodschappen doen bij de Leader Price. Een heerlijke winkel waar we mooi onze voorraden aan vullen en ons zelf wat extra verwennen met Frase kaasjes, yoghurt etc. tegen redelijke prijzen.

De ingang van het vissersbasin

De ingang van het vissersbasin

Met de dinghy varen we langs de kant richting het zuiden naar de ingang van het Basin de Pecheurs. Vanaf het water kunnen we dit nauwelijks vinden. We moeten de rivier en de ingang voorbijvaren om de ingang te kunnen zien. Via de smalle ingang, met links en rechts flinke rotsblokken, varen we een piepklein haventje binnen, vol met kleine vissersbootjes met daarachter enorme buitenboord motoren.

Het kleine vissershaventje

Het kleine vissershaventje

Onze dinghy past er net tussen en eenmaal op de wal loop je zo naar de Carrefour en aan de overkant van de weg zit de Leader Price. Met drie volle en zware tassen gaan we weer richting de dinghy. Bij de Carrefour pakken we een boodschappenwagentje, zetten de tassen er in en rijden daarmee helemaal tot aan de dinghy. Geweldig. Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan? Dit scheelt ons een hoop sjouwwerk. We laden zo alles uit het karretje onze dinghy in. Ik breng de kar terug en met een volle dinghy varen we terug naar de Blabberboot. Daar maken we meteen maar even de koelkast schoon en ruimen alle verse spullen in.

De wind is wispelturig
’s Avonds liggen we met de punt naar het zuiden. De wind is iets gedraaid. Voordeel is dat we nu met de punt in de golven liggen, dus minder heen en weer zwaaien. Maar de pret duurt niet lang. De wind is veranderlijk, valt vaak weg. Dus we draaien continu om ons anker. Dan weer eens met de punt naar de kant, dan naar zee of naar het zuiden…. We willen wel weer eens een nachtje rustig slapen!

Snorkelen rond Pigeon Island

Op Tweede Pinksterdag dachten wij even boodschappen te gaan doen bij de Leader Price. Nou mooi niet. Alle winkels zijn dicht, ook hier, vanwege Pinksteren. Dat waren we even vergeten. We kopen wel wat groente en fruit bij een lokaal tentje en gaan retour boot. De voorraden vullen we morgen wel aan.

In de baai liggen we voor twee (zwarte) strandjes, die druk bezocht worden. Op het strand Plage Malendure staan diverse souvenirs winkeltjes, eettentjes en duikscholen en worden kano’s verhuurd om mee naar Pigeon Island te peddelen en daar te snorkelen. Het is een drukte van jewelste. Duikbootjes varen af en aan. Wij eten een Bokit (typisch broodje van Guadeloupe) en pakken onze dinghy naar Pigeon Island. We willen met eigen ogen zien wat Jacques Cousteau ooit zag…

Black Durgon of Triggerfish

Black Durgon of Triggerfish

Fish of the day:  Black Durgon of Triggerfish
We knopen onze dinghy aan een gele boei, de witte zijn voor de commerciële boten. En plonsen met snorkelspullen te water. Het water is helder en bij het eiland vrij ondiep. Jammer genoeg is het koraal behoorlijk aangetast. Maar er zwemmen wel ontzettend veel verschillende soorten vissen… Ik heb nog niet eerder zoveel Black Durgons (zwarte trekkervis) bij elkaar gezien. Het is een zwarte vis met een lichtblauwe streep en hij zwemt nieuwsgierig min of meer overdwars onder ons door. Ze zijn niet echt camera schuw, maar we hebben moeite om ze te fotograferen. Ze zijn snel en te bewegelijk voor de camera.

We zwemmen om het eilandje heen op zoek naar het het borstbeeld van Jacques Cousteau en krijgen zelfs een flink stukje stroom tegen. Daarna belanden we weer tussen de scholen vissen en een wolk van kleine glibberige kwallen! Ze bijten niet, maar het voelt wel smerig. Jacques hebben we niet gevonden en we zien ook niet precies waarom hij dit zo’n mooi gebied vindt. Wellicht is het mooier als je gaat duiken. Of het is al behoorlijk aangetast sinds zijn dood in 1997. We dinghy’en terug richting boot en ik snorkel nog wat verder langs de rotsen aan de kant. Daar zijn minder vissen maar het koraal is mooier.

Pigeon Island in de achtertuin van Jacques Cousteau

We vinden Deshaies nog steeds een heel leuk plaatsje, met de warme bakker voor de deur, free wifi aan boord, een bus die elk uur stopt en gratis drinkwater, maar we zijn klaar met de valwinden en gaan anker op. Enige probleem is dat er op onze ankerketting een mega groot stuk … ja wat? ik denk een stuk steiger ligt. Bij het binnenhalen van de ankerketting trekken we het omhoog en begint onze ankerlier te protesteren…  Zo gaan we niet loskomen. In het water ligt toevallig een Franse snorkelaar die wel even voor ons kijkt (scheelt mij weer een plons te water). Hij raadt aan het anker nog een keer te laten zakken, dan naar stuurboord te varen in de hoop dat de ketting onder het plateau vandaan schiet. Zo gezegd zo gedaan. Hij kijkt mee terwijl we het doen en geeft al snel een thumbs uo! “It ies owkay, yoe ken goe nauw”. “Merci” roepen wij. “Derien” horen we vanuit het water terwijl we weg varen uit de baai van Deshaies.

Koers Pigeon Island
Om de hoek ligt Pigeon Island, het eiland van Jacques Cousteau, de man met het rode petje, gek op duiken en uitvinder van de eerste duikuitrusting en later ook een soort onderwaterverblijven. Hij heeft heel wat films over het onderwaterleven gemaakt en Pigeon Island uitgeroepen tot een van de mooiste duikstekken ter wereld. Dus dat moeten we zien!

We proberen te zeilen, maar het is hollen of stilstaan. Zo hebben we enorme windvlagen en zo is het windstil en klapperen de zeilen. Het nadeel van zeilen onder de kust. Het laatste stukje motorzeilen we naar de ankerplek. We moeten 2x ankeren voor we goed liggen en we rollen meteen als een gek. Door het ontbreken van wind krijgen de golven die van opzij komen vat op onze boot en zwaaien we van links naar rechts en weer terug. Heb je geen valwinden, dan heb je wel swell die je uit je slaap houdt. Wanneer kunnen we weer gewoon een nachtje door slapen?

Te laat....hij is alweer weg

Te laat….hij is alweer weg

Op deze ankerplek stikt het van de schildpadden die regelmatig adem halen aan de oppervlakte rond de Blabberboot. Ze hebben een gemiddeld doorsnede van een meter en koppen zo groot als voetballen! Ze halen drie keer adem en dan duiken ze weer onder. Een prachtig gezicht, maar altijd net te laat of te ver weg voor de camera!

Gratis drinkwater in de haven van Deshaies

Met een volle dinghy weer terug naar Blabber

Met een volle dinghy weer terug naar Blabber

We hebben gehoord (ja ja de tam tam onder zeilers gaat snel, vooral als er gratis water te halen valt) dat we gratis water kunnen halen in de kleine haven. Onze tank is bijna leeg, dus we kunnen wel wat vers drinkwater gebruiken. We tuffen met de dinghy en alle waterflessen die we kunnen vinden naar de haven. Met de nieuwe waterflessen van Tom en Mieke er bij kunnen we nu in een keer 95 liter water halen. We leggen de dinghy aan een klein steigertje en lopen met de lege flessen naar de waterkraan die aan de buitenkant van een smoezelig afgesloten wc gebouw zit. Terwijl ik de flessen een-voor-een vul, sjouwt Ben ze in de volle zon terug naar de dinghy. Een zwaar klusje. Ondertussen zwaaien we vrolijk naar alle Fransen in de haven. We vinden het een beetje gênant. Maar iedereen is vriendelijk en niemand vraagt zich af, “wat doen die daar nou?”. Dus we gaan vrolijk door tot alle flessen vol zitten, varen dan terug naar de Blabber en gooien de tank vol.

De waterkraan in Deshaies

De waterkraan in Deshaies

Dit gaat zo makkelijk dat we het ritueel nog twee keer herhalen. De tank en alle waterflessen zitten nokkievol met water. Alles bij elkaar goed voor 390 liter drinkwater. Hier kunnen we zeker nog een goede 3,5 weken vooruit. Voorlopig even geen zorgen meer om drinkwater.

Een Catamaran van 60 ft. op drift
Als het donker is en we zitten in de kuip een beetje voor ons uit te staren onder het genot van een kopje Santa Domingo koffie zien we het ankerlichtje van een catamaran die achter ons lag steeds kleiner worden. Het lijkt wel of de boot op drift is en we weten dat de eigenaren niet aan boord zijn, we hebben ze naar de kant zien gaan in de dinghy… Wat te doen? Het schip is zeker al een mijl richting open zee gedreven (gelukkig geen rotsen). Dit is te ver voor onze dinghy, die is niet zeewaardig. De kustwacht reageert niet. We maken de meeste kans door op zoek te gaan naar de eigenaren aan wal. Gelukkig hadden ze een enorme grote vlag uit Texas in top, dus we weten waarnaar we op zoek moeten gaan!

Bij restaurant twee is het raak! Ze zitten lekker relaxed te eten als Ben ze vraagt “Hebben jullie een catamaran met een Amerikaanse en grote Texaanse vlag?”. “Ja, is het beduusde antwoord”. Ok, dan drijft deze nu richting zee!!!… Ehhhh ze weten niet meteen wat ze moeten doen …. Aangespoord door Ben en de eigenaar van het restaurant “Hurry up” lopen ze uiteindelijk naar de dinghydock en varen naar hun boot die steeds verder aan de horizon verdwijnt. Wij krijgen het even benauwd als we de drie mannen in de dinghy richting open zee zien varen. Er staan behoorlijke golven en het is al .donker. De boot ligt inmiddels een goede 1 tot 2 mijl uit de kust. Gelukkig zien we na ongeveer een kwartier de dekverlichting aangaan en weten we dat ze veilig aan boord zijn. Terug op de ankerplaats gooien ze alle ankerketting die ze hebben uit. Aan ons vragen ze “what do you want drink”! En daarna verdwijnen ze weer naar het restaurant. De volgende morgen komen ze nog even langs met een flesje drank. Ze beseffen dat het ook anders had af kunnen lopen… Er was verder niemand op de ankerplek die het heeft gezien of als ze het wel hebben gezien iets deed. Een uurtje later en de cat was met een lekker windje in de rug naar het westen gedreven.

Met de lokale bus naar Sainte Rose

We hebben de smaak te pakken en nemen de bus. Deze keer naar Sainte Rose, een half uurtje rijden naar het noorden van Basse Terre. Onderweg naar Pointe a Pitre hebben we het gepasseerd en het leek ons een leuk en levendig plaatsje. We hadden de Rum fabriek op ons lijstje staan, maar eenmaal ter plaatse blijkt deze nog te ver lopen (volgens iedereen die ons verschrikt aan kijkt als we de weg vragen naar het museum) en er gaat geen bus heen.

Gelukkig biedt dit kleine plaatsje meer zoals een heerlijke Boulanger met goede koffie en croissants. Een groente en fruit markt. Ze verkopen de ananas en meloenen zo vanuit de achterbak van de auto. Een klein haventje. Op het kerkhof spotten we een graf van concheschelpen (mooi hergebruik). De rotonde is ook een foto waard. En her en der zien we prachtige muurschilderingen.

 

De werkplek van een buschauffeur

De werkplek van een buschauffeur

Op de terugweg stappen we in bij een buschauffeur die van de bus wel een gezellige werkplek heeft gemaakt. Boven zijn hoofd hangen tekeningen van zijn kinderen en een foto van zijn vrouw. En hij heeft een lekker muziekje op gezet. Keihard!! Onder het rijden selecteert hij gewoon het volgende nummer! Ondanks dat komen we weer veilig aan in Deshaies!

Blabber als lesmateriaal

Hadden we al verteld dat wij een zeer creatieve schoonzus hebben, die bovendien nog lerares Aardrijkskunde is ook? Zij zag in onze reis en website leuk lesmateriaal. Dus een tijdje geleden heeft ze een originele opdracht gemaakt voor haar klas, uiteraard gelieerd aan aardrijkskunde en onze website diende naast de atlas en het internet als bron van informatie.

De opdracht bestond uit twee onderdelen
Eerst wat kennisvragen over de landen, continenten en zeeën waar wij gevaren hebben. Gevolgd door een paar vragen over de eilanden, het klimaat en de plantengroei in het Caribische gebied. Voor de tweede opdracht mochten ze hun eigen tropische eiland in de Caribische zee ontwerpen tot en met een eigen vlag en volkslied aan toe. De kaart moest uiteraard op schaal getekend worden met echte namen, wegen, bergen, zeeën en alle andere informatie die je op een landkaart tegenkomt (en geloof me, dat is nog best veel!). De eerste kinderen hebben hun opdracht met succes afgerond. De uitkomsten vonden wij verrassend en vooral origineel & creatief. Als marketeer is het geweldig om te zien hoe merken al een plaats innemen in het creatieve brein van deze kinderen (en wat voor merken!). Natuurlijk willen we ze het liefste allemaal laten zien, maar we hebben er een paar uitgezocht die een plekje op onze website verdienen:

Geweldig gedaan allemaal!

Take one
De volgende groep kinderen die aan de slag gaan met deze opdrachten komen er aan en om het lesmateriaal nog aantrekkelijker en levendiger te maken gaan we een stapje verder. We maken een filmpje over de boot en ons leven aan boord (beelden zeggen tenslotte meer dan woorden). De Blabberboot veranderd in een ware filmset. Ben filmt met de iPhone en ik mag vertellen. We laten de boot van binnen en van buiten zien en vertellen wat over de kombuis, de slaapruimte, de wc, hoe we bv. water halen en onze dinghy (ons vervoer, boodschappenwagen etc. van- en naar de ankerplek):

Als alle filmpjes zijn geschoten plakken we ze aan elkaar met de app iMovie en hebben we een totaal filmpje van iets minder dan 5 minuten! Via Whats App versturen we deze naar Nederland en daar is het volgende week al lesmateriaal! Mooi he hoe dichtbij alles toch weer is. Vroegghur deed de postduif er maanden over om een brief te bezorgen.

Is dit een leuke opdracht of niet?
Of zijn we te veel gekleurd? Het is in ieder geval geen poging om meer websitebezoekers te genereren 🙂 We vonden het gewoon leuk om mee te werken aan deze originele manier van les geven en daarnaast hopen we de kinderen ook een beetje te kunnen inspireren met onze reis. Het leven wordt al serieus genoeg en je kunt niet vroeg genoeg beginnen met (grote) dromen!