Categorie archief: Overig: Hikes

Blanquilla: It’s a blue, blue world…

Geplaatst door door
Reageer
Volg de ezespaadjes

Volg de ezespaadjes

Laat ik de dag beginnen met het omschrijven van de wereld waarin we nu voor anker liggen. Playa Yaque. Alles om ons heen is blauw, de lucht, het water… ontzettend veel tinten blauw, die allemaal om aandacht vragen. De camera en onze ogen kunnen het niet registreren. Voor ons ligt een spierwit strand met 2 palmbomen. En het is stil. We liggen voor anker met drie Nederlandse boten en afgelopen nacht is er een Franse catamaran naast ons komen liggen. Verder is er niets.

Dead end

Dead end

Volg de ezelspadjes
We starten de dag met een snorkel expeditie bij het dichtsbijzijnde rif. Het water is fris, maar de onderwaterwereld is prachtig. We spotten de nodige ‘aquarium’ visjes. Eenmaal terug aan boord, trekken we de wandelschoenen aan en gaan op wandelexpeditie naar de Americano Bay. Via het strand volgen we de ezelspadjes tussen de enkelhoge cactussen door. Ze zijn gemeen, haken aan menig kuit, sok of schoen en zijn lastig te verwijderen door de weerhaakjes. We ontkomen er bijna niet aan. Langs het roze meer, gaan we heuvel op en komen uiteindelijk aan bij de baai met een wit strand, 2 natural bridges, helder blauw water en een bouwval waar ooit een Amerikaan heeft gewoond.

De verlaten baai Americano

De verlaten baai Americano

De muren staan nog overeind, er zit geen dak meer op en de rest is vergaan. In de baai staat een behoorlijke swell die niet uitnodigd voor een nachtje ankeren in de baai. Verderop zien we een vissersboot. Verder is hier ook niets. We volgen de ezelspadjes weer terug naar het strand.

De kite ontwarren in de schaduw van de palmboom

De kite ontwarren in de schaduw van de palmboom

Op Los Roques gaan we weer kiten. Eens even kijken of alles nog in orde is.

Een lift van de aardige kustwacht mannen.

Een lift van de aardige kustwacht mannen.

Barracuda Beach party, part 2
Eenmaal terug op het strandje voor onze boten komt er een open boot met zes mannen op ons af. De Guarda Costa. Ze varen naar onze boten (daar is niemand), komen richting strand, zwaaien en gaan door. Mooi dat scheelt weer een aantal formulieren invullen. Als ze weg zijn varen we terug naar de boot, pakken gauw de Cobb en BBQ spullen en keren terug op het strand voor de volgende BBQ party by Moonlight! Het is tenslotte volle maan vandaag!

Maar zo makkelijk komen we niet van de kustwacht af. Ze komen ons op de terugweg halen op het strand. De Sylfer, Ben en ik klimmen in hun snelle boot. Hilarisch. We habla wat gebrekkig espanjol, over muziek, WK voetbal en ik word al snel Mamacita genoemd en Ben Papito. De voornamelijk jonge knullen komen uit Isla Margarita, zien er goed uit, sommige hebben beugelbekkies en ze dragen allemaal mooie verzorgde kustwacht kleding. Ze zijn uiterst correct, vriendelijk en zien er behoorlijk gespierd uit (komt vast door het sportveldje dat ze naast het kustwachtstation hebben). Wat vooral opvalt is de lol die ze uitstralen. De houten boot is groot & snel en er hangen twee zware buitenboordmotoren achter. In het vooronder zien we dat ze bij een zeilboot al 6 blikjes icetea hebben gescored. De jongens zitten 30 dagen op het eiland, met totaal 7 mannen, 1 vrouw en een hond. Daarna hebben ze dertig dagen vrij. Ze zijn hier nu net een week. We worden bij onze boot afgezet. Ze willen vooral de papieren zien die aantonen dat deze boot van ons is. Maar wat ze eigenlijk graag willen zien is rum… en sigaretten, zodat ze Fin de Semana kunnen vieren, oftewel het einde van de werkweek. Als ik deze geef hoeven we alleen nog de bootnaam en naam van de eigenaar op te geven en dan is alles in orde. Daarna worden we weer netjes op het strand afgezet en uitgezwaaid met de vraag wanneer we weer terug komen.

De BBQ kan beginnen. De Barracuda van de Cobb smaakt wederom voortreffelijk! Op de achtergrond schijnt de maan en balken de ezels.

A hike naar Springview

Geplaatst door door
Reageer
Follow the GREEN man

Follow the GREEN man

Admiralty Bay – Volgens de dame bij het VVV bestaan er geen hike kaartjes van Bequia. Met een gids op pad is de enige mogelijkheid. Tja, ze doet aardig haar best voor de lokale gids, maar daar hebben wij even niets aan. We willen gewoon op eigen gelegenheid wandelen. Een goed kaartje van het eiland heeft ze ook niet, die zijn op. De printer wil ze kennelijk niet gebruiken. We geven deze poging bij het VVV op en gaan naar een bar om te scannen wat er op het internet voor kaartjes en routes op het eiland te vinden zijn. We besluiten te wandelen richting Bequia Head, aan de noordkant van het eiland. We zien wel waar we uitkomen, het eiland is maar 7 mijl, dus echt verdwalen kunnen we niet.

De trail van vandaag

De trail van vandaag

Ik zet de App Trail aan en samen met Gerard van de Sylfer wandelen we via het stadje de heuvel op richting de Firefly Plantation en Bequia Head. De plantation is gesloten. Het is duidelijk laag seizoen en er wordt onderhoud gepleegd. Nou ja onderhoud, de meeste mannen zitten vanuit een luie stoel over het landgoed uit te staren. We mogen wel even zitten en gebruik maken van de wifi en ze wijzen ons de binnendoor weg naar Springview op de heuvel.

Mooi contrast!

Mooi contrast!

Na de Firefly plantation pakken we de eerste weg links. Langs de weg spotten we meteen al mango bomen. Het is even zoeken, maar uiteindelijk vinden we iedereen een rijpe mango die als lunch kan dienen.

Water bij Chateau Caribe

Water bij Chateau Caribe

Halverwege de steile heuvel die onze kuiten stevig op de proef stelt is ons water op. We zien een privé huis, Chateau Caribe. Hier hebben ze vast wel wat water voor ons. Ze reageren niet op ons geroep. Maar bij de ingang staat wel heel uitnodigend een douche…. en hij doet het ook nog!!! Dat kunnen we toch niet negeren? We drinken, spoelen ons af met het verfrissende water (wat kan water dan lekker zijn) en vullen de water flessen.

Roll back??!!

Roll back??!!

Daarna vervolgen we de steile weg naar boven. Het is erg aantrekkelijk om nu terug te rollen zoals de tekst op het wegdek voorstelt, maar we zetten door. Eenmaal op de top komen we bij een prachtig onderhouden Springview met uitzicht op St. Vincent. Er staan kopjes op de golven en onder ons zien we een zeilschip dat vanaf St. Vincent komt. Waarschijnlijk de Noordhinder. Het is te ver weg om goed te kunnen zien.

De weg terug is een stuk aangenamer, lekker heuvelafwaarts en gelukkig een andere weg. We komen terug op de hoofdweg en slaan rechtsaf terug naar … de stad. Totaal hebben we 8 km gelopen. Het ws warm, steil, maar gaf wel voldoening om weer een beetje te bewegen.

1 free Hairoun!!

1 free Hairoun!!

Eenmaal terug bij de haven roepen we Lies op via de VHF van een taxichauffeur en drinken samen een Hairoun biertje en fris op de geslaagde wandeltocht. In St. Vincent is het momenteel carnaval en om dat te vieren geeft de lokale brouwerij Hairoun biertjes en dollars weg. Je krijgt de dop er bij als je een biertje besteld en wij winnen One free Hairoun! We sluiten de dag af met een pizza bij MacPizza! We gaan voor de lobsterpizza, maar het seizoen is helaas afgelopen voor lobsters. Dit loopt van oktober t/m april, helaas…

We hebben de Quill op Statia bedwongen

Geplaatst door door
Reageer

Om 8 uur pikken we Gerard op en rijden naar het begin van het pad dat ons leidt naar de bovenkant van de Quill. Je hebt meerdere routes. Naar boven, langs de Rim, naar Mazinga (de hoogste top), naar Whitewall waar je wordt getrakteerd op een prachtig zeezicht, of naar de Botanical Garden. Wij kiezen voor de route naar boven en daarna de Krater van de Quill in. We lopen de nieuwe ‘lange’ route naar boven. Deze is minder steil dan de route langs de mast. Het is een prachtige route  tussen de bomen door. Hier en daar hangt een bordje hoe je moet lopen of met uitleg over de omgeving. Van de zon merken we niets. Onderweg naar boven worden we vergezeld door twee zwerfies (zwerfhonden). We zien landkrabbetjes, zwart geel gestreepte vlinders, wegspringende kleine gekko’s of salamanders, termietenheuvels, spinnen, een grote zwart/blauwe bromvlieg en een slang (de slangen op Statia zijn net als op Saba niet giftig). Ook zien we de nodige vruchten o.a. Cacao en een gele vrucht, hij ruikt heerlijk, zoet en het lijkt wel een wilde pruim, maar we durven onze tanden er niet in te zetten. En een ‘bos-magnum’, het is een bruine vrucht op een stokje met de grootte en kleur van een bruine Magnum. Geen idee wat het is, maar er liggen er veel op de grond.

De Rim bereikt
Boven op de Rim waait lekker de wind en kunnen we even bijkomen. We nemen plaats op de rotsen en drinken ons meegebrachte ijswater, terwijl we genieten van het uitzicht op de krater van de Quill. Daarna begint de echte uitdaging, de afdaling naar beneden de Quill in. Het is steil en er loopt niet echt een pad. Het zijn meer rotsen waar je langs moet klimmen. Hier en daar heeft Stenapa een touw opgehangen om je aan vast te houden. Het is pittig. De honden haken af.

In de mond van de vulkaan
Binnen in de Quill is een tropisch regenwoud. Het is er vochtiger, een klamme warmte. Er heerst een serene rust. We wandelen tussen de enorme bomen en lianen door. We horen alleen maar vogeltjes en vooral duiven koeren.

We volgen het pad dor de krater en komen uiteindelijk weer uit bij het pad naar boven. We zagen er een beetje tegen op, maar het valt uiteindelijk mee. Het laatste stuk lopen we fluitend naar beneden. We did it! Op de terugweg komen we voor het eerst tegenliggers tegen.

De rest van de middag liggen we bij te komen aan het zwembad van het Golden Era Hotel.

A stroll on Norman Island

Geplaatst door door
Reageer
The Bight

The Bight

We worden wakker met het nummer de “Pony rider” van de Ponyman…  een carnavals nummer uit Tortola. we hoeven vast niet uit te leggen waar dit over gaat 😉 daarvoor is het nog veels te vroeg! Het was een zeer onrustige nacht door de valwinden. Zo ligt onze Blabberboot muisstil en zo komt er een windvlaag met meer dan 20 knopen over ons dek blazen en zwaait de boot in een noodtempo van links naar rechts. Gelukkig houdt ons anker goed! ’s Morgens vroeg liggen de eerste boten alweer bij Pelican Island, dus als we een kansje willen maken op een verplichte mooring dan moeten we er vroeg bij zijn! maar dat is een actie voor later. vandaag staat wandelen op het menu.

Norman island hike (2)A stroll to The Bight
We wandelen naar ‘The Bight’, een baai naar het Westen van Norman Island. Halverwege in het midden van de Benures baai begint een wandelpad naar boven. Het is een prachtig pad met grote tourist trees links en rechts. Als je eenmaal boven bent heb je een heerlijk verkoelend windje en prachtig uitzicht op de baai. Het water beneden in de baaien is zo blauw dat mijn camera het af laat weten. We lopen over de rug en passeren links en rechts prachtige baaien. Op de achtergrond zien we de andere eilanden. Dat is best wel bijzonder in de BVI’s, alles valt binnen oogafstand! Aan de zuidkant lig je met de boot aan lager wal, dus daar zijn geen bootjes te spotten. Uiteindelijk komen we in de Bight. De baai ligt bezaaid met moorings, zeker een stuk of 100. Maar er liggen niet veel boten. Als je wilt kun je hier tot vlak voor de kant ankeren.

Op het strand hebben ze net een nieuw restaurant en een bar gebouwd. Ze zijn net twee weken open. Helaas hebben we maar 4 dollar op zak (foutje) en daar kun je maar 1 colaatje voor kopen dus we houden het voor gezien en gaan retour Benures baai. We proberen het eerst via een ander pad, maar dat loopt dood. Uiteindelijk pakken we dezelfde route weer terug, En met deze mooie uitzichten is dat geen straf! Terug in de baai zwem ik naar de boot, even afkoelen.Norman island The Bight

Terug op de boot valt op via de batterij monitor dat we weinig stroom laden, ondanks het mooie zonnige weer. Dus we testen de twee zonnepanelen door een voor een over een paneel een groot badlaken te leggen. Een van de twee blijkt inderdaad stuk. De kabel naar het paneel is door geschavield. Ben zet er een AP’tje tussen en het werkt weer! We laden weer 8 ampère!! Gooi de accu’s maar vol.

Bird of the day: Boobie met gele poten
Na de lunch snorkelen we langs de z/w kant van de baai. We spotten een pijlstaartrog, een wandelende kreeft in een schelp en een langwerpige vis van een meter met spitse snuit en hele scherpe tandjes. Een wahoo? Deze heb ik niet terug kunnen vinden in de boeken. Hij hing stil in het water, met de bek half open, was best wel goot en ik bleef een beetje uit de buurt.

We love those yellow feeth!

We love those yellow feet!

Als ik vlak bij de kant snorkel zie ik op een rots twee boobies met gele poten. Dit beest is een plezier om naar te kijken met die koddige kraaloogjes en kanariegele poten En ze waren he-le-maal niet bang, dus ik kon behoorlijk dicht bij komen en ze op mijn gemak bekijken en fotograferen. Dar is weer eens wat anders als een gele zwembroek!

Expeditie Kabrietenberg

Geplaatst door door
Reageer
On top of de Kabrietenverg

On top of de Kabrietenberg

Op het Spaanse Water kijken we vanaf ons bootje uit op de Kabrietenberg. Ooit een eiland, maar door Shell is er een weg gekomen en is het eiland-af. Aan het Spaanse Water woont ook Timo, een Antilliaan die o.a. wandeltochten organiseert. Hij heeft de Kabrietenberg toegankelijk gemaakt voor wandeltochten naar de top door eigenhandig paden te hakken tussen alle begroeiing en met name cactussen door.

Samen met Timo en de bemanning van de Acapella, Sylfer, Betty Boop en Bella Ciao beklimmen we de berg. Het is een woest pad omhoog, we klimmen door een smalle spleet die een bepaalde draai techniek vereist, anders zit je vast. En een rots is hard, geloof me, mijn knie kan het gelukkig nog na vertellen. Ondertussen vertelt Timo honderduit. We passeren bomen, indigo plantjes, een oude termieten heuvel, witte mieren, vogels, hallucinerende cactussen en een zaag in de boom als relikwie en richtingaanwijzer.

Boven op de heuvel genieten we van een prachtig uitzicht op het Spaanse Water en onze drijvende huisjes. Tenslotte keren we terug naar de woonboot van Timo. Hij heeft voor ons een Kriyoyo maaltijd bereidt. We kijken wederom uit op het Spaanse Water met een machtig mooie zonsondergang en we sluiten de avond af met zang & gitaar.

Kruistocht naar Prince & The New Power Generation

Geplaatst door door
2

We trappen de dag af met een wandeling langs de Jan Thiel Lagune naar het zeeaquarium. We zijn een beetje laat en het begint al warm te worden, maar we zetten door. Je loopt van de Caracasbaai zo naar het begin van het pad. Ik trek de app ‘Trails’ op mijn iPhone weer eens onder het stof vandaan en de wandelpaden staan er zo waar op. Ik download het kaartje zodat we back up hebben. Het pad wordt namelijk ook aangegeven met blauw/groen gespoten stenen. Het is een prachtige en gevarieerde tocht. We lopen eerst links langs een meer met open velden. Gevolgd door een pad tussen de cactussen en later zelfs bomen. De wind en de zon hebben we in de rug. Het is wel bloedje heet, want er staat niet al te veel wind. Onderweg spotten we een roofvogel,, een troepiaal boven op een cactus, een eenzame flamingo in het meer en de lizards zien we niet echt maar we horen ze wegschieten tussen de bladeren. In de bomen is de stam bezaaid met witte slakjes, apart om te zien. Ik heb nog wat schelpjes verzameld maar die ben ik tijdens het concert van Prince verloren. Dus we moeten nog even terug.

De tocht is 4 km lang. En als we een tip mogen geven; neem voldoende water, een verrekijker, zonnebrand en zonnehoed mee.

Aan het einde van het pad komen we uit bij het Lions Dive Resort en laten deze nu een heerlijk zwembad te hebben. We hebben een frisse duik genomen en daarna een koude douche om lekker even af te koelen en schoon te spoelen. Daarna hebben we wat gedronken en gegeten bij Hemingway. Dat hadden we wel verdiend.

We waren zo lekker aan de wandel dat we besloten verder door te lopen naar Willemstad. Een soort crusade naar Prince zeg maar. We hoopten toch nog iemand tegen het lijf te lopen die zijn of haar kaartjes kwijt wilde. Onderweg zijn we nog een keer gestopt bij een resort waar we wederom een duik hebben genomen en een gratis pilsje hebben gedronken aan de bar in het zwembad (het bleek all-in resort te zijn). En even later lopen we nog langs een soort monument op de plek waar Wiels in mei doodschoten is. Bizar.

Miles Jazz Café
Aangekomen in Willemstad lopen we tegen het Miles Jazz Café aan. Hier hebben ze afgelopen week een uitzending van Paradise FM uitgezonden, met een paar optredens van muzikanten die spelen op de North Sea Jazz. Daar liepen we Coen tegen het lijf en van hem konden we een kaartje overnemen. Het zag er even naar uit dat de tweede persoon gratis mee naar binnen kon, want Coen is journalist, maar even later bleek dat toch niet te lukken. Dus we zijn doorgegaan naar het jazz festival terrein bij het WTC. Daar konden we een tweede kaartje op de zwarte markt kopen. OMG… knijp me in mijn arm, we gaan Prince zien!

Optreden van Prince & de New Power Generation was weergaloos
Wow, we hebben er een hoogtepunt bij! Wat een show. Geen frutsels, lichtshows of video beelden. Gewoon hele goede zang, goede muziek van een megaband met alleen al 12 blazers en 3 zangeressen en een enthousiasme & power waar je u tegen zegt. Wat een energie! Dit is muziek maken met een grote M! De muziek was funcky met hier en daar een Jazzy toon, het swingde als een gek en de vertaling van Purple Rain was prachtig. Wat kan die man goed zingen. Hij heeft een enorm bereik met zijn ‘gewone’ stem en dan komt daar ook nog eens de kopstem boven op.

Ik vroeg me in het begin wel even af wat er anders aan Prince was. Hij ging nog steeds apart gekleed (had o.a. een broek met een witte en een zwarte pijp aan), hij was even klein, slank en bewegelijk. Het bleek zijn haar te zijn! Dit is getransformeerd naar een afro kapsel. Maar het optreden was onze kruistocht meer dan waard, we kunnen maar tot een conclusie komen: Prince rocks! Daarnaast waren we ook onder de indruk van zangeres Shelby J, wat een strot, een echte power-vrouw (en die benen). De aanvulling & The New Power Generation is terecht.

You’ve got excactly 15 secods to get back to the dancefloor
Prince had het duidelijk ook naar zijn zin op het podium. Hij bleef maar toegiften geven en op het laatst kwamen alle hits uit de oude doos voor de old skool nog eens voor bij. Uiteindelijk heeft hij zo’n 2,5 uur gespeeld. Een uur langer dan de bedoeling was en dat vonden wij helemaal niet erg. Wij renden graag weer terug als we het publiek weer hoorde joelen bij de eerste tonen van een nieuwe toegift! Bij de laatste toegift hoorde we, terwijl Ben voor de zoveelste keer een poging deed een biertje te bestellen, in een keer… Seriously?! Laat dat biertje maar zitten en we renden voor de zesde keer terug naar de dancefloor!

De volgende dag lees ik op het internet een aantal recensies van Prince in Nederland (Paradiso) en ik mag blij zijn dat ik mijn iPhone nog heb of niet het festival terrein ben afgezet  😉 Tjongejonge, ik wist niet dat ze zo streng waren. Van te voren werd wel verzocht geen foto’s en filmpjes te maken, maar ja als zelfs de politie en beveiliging staan te filmen, dan laten wij een souvenirtje voor thuis toch niet aan ons voorbij gaan!

We krijgen een lift van de politie!

Geplaatst door door
Reageer

Gewapend met een plattegrond van het eiland lopen we richting Lac Baai aan de Noordkant van het eiland. Daar zit Jibecity, home of the KLM crew en daarnaast een fantastische windsurf baai. Het blijkt een aardig stukje lopen en halverwege steekt Ben zijn duim op. De politiewagen stopt en we mogen meerijden tot Sorobon. Helemaal goed, daar wilden we ook heen. De auto is brand new. Nederland heeft er voor gezorgd dat alle overheidsinstanties (politie, brandweer, douane etc.) sinds oktober 2010 weer in een nieuwe auto’s rijden, met airco! Top, wij genieten er ook even van, alhoewel niet iedereen een ritje met de politie als genieten zal zien 😉

Jibecity is een geweldige bar met uitzicht op de surfers, die hier vanwege het ondiepe water ook goed kunnen leren surfen. Wij eten een Jibeburger en combineren dit met een koud biertje voor we de terugweg aanvangen. Een mens moet immers goed voor zichtzelf zorgen niet waar. Op de terug weg komen we Paul (Harmattan) en familie & vrienden tegen bij Sorobon. Hier blijven we nog even hangen. Daarna vervolgen we onze weg terug naar Kralendijk. Buiten bij Sorobon krijgen we meteen een lift terug en deze aardige Nederlanders brengen ons helemaal tot voor de boot!

A hike rond Cabrits National Park

Geplaatst door door
Reageer

We blijven vandaag in de buurt en gaan te voet naar de trail onderlangs het ‘geiteneiland’, Cabrits National Park. Zo genoemd omdat Franse zeelieden er ooit geitjes hebben los gelaten, zodat ze bij terugkomst vlees zouden hebben.

Het pad is geweldig en overal staan vlaggetjes op geschilderd (bomen, stenen, schelpen …) die je de weg wijzen door de bossen langs het moeras. Via het pas kwame we aan de andere kant van de berg bij een strand uit en via het strand zijn we naar het dorpje Pemville gelopen. Bij een geweldige tent met zeezicht (!!) hebben we een colaatje gedronken en daarna zijn we verder de bergen in gegaan richting de Cold Soufriere. De mango bomen lokte!!

Het stikt er van het ‘loshangend’ fruit; mango’s, papaja’s, cacao, kalebassen, bananen, sinaasappels en zuurzakken. De meeste mango’s waren helaas nog niet rijp. Als je ze plukt komt er een enorme hoeveelheid plakspul tevoorschijn, dus we hebben ons beperkt tot een klein zakje voor thuis. Uiteindelijk hebben we de Cold Soufriere niet gehaald omdat het te snel donker werd. We liepen in de middle of knowhere en moesten ook nog een busje terug naar de haven zien te vinden. Dus terug gelopen en bij Pemville kwam er gelukkig een busje langs. ‘More Bling’ zette ons praktisch voor de deur af.

We hebben nog even een biertje gedronken bij Big Papa, wel zo netjes als je elke jeer zijn dinghydock leent en we konden meteen even internetten. Ondertussen kwamen de JoHo en Island Dream (Amerikanen) ook bij ons zitten en werd het een hele gezellige avond. Helaas werden we alleen lekcgestoken bleek de volgende dag. Mijn benen zaten van mijn bil tot mijn enkels he-le-maal onder de bulten!! En we weten waar ze vandaan komen … the swamp waar we vanmorgen langsgelopen zijn. Dezelfde swamp die er de oorzaak van is dat Roseau de hoofdstad van Dominica is geworden i.p.v. Portsmouth. De laatste had wel potentie, alleen door de muggen heerste er veel ziektes en week men uit naar Roseau!

Wandelen over Le Gros Morne naar Grand Anse

Geplaatst door door
Reageer

We strekken vandaag de benen en lopen het pad naar Grand Anse, het mooiste strand van Guadeloupe, over de berg Gros Morne. Het pad begint na het kerkhof en voor de school. De borden die het begin van het pad aanduiden staan achter het voetbalveldje. Het pad is behoorlijk steil, dwars door de bossen omhoog  over stenige roetsjpaden. Gelukkig was er onderweg genoeg te zien dat afleidde. Grote zwartgeel gestreepte rups met een rode kop, kikkertjes, grote vlinders, mieren die bladeren dragen die veel groter zijn dan zijzelf. De afdaling was prettig en het strand was mooi, er was alleen niet veel te doen en een biertje zat er niet in. Daarvoor moesten we terug lopen naar het stadje. Gelukkig was de terugtocht een eitje via de openbare weg. Binnen 15 minuten stonden we weer in Deshaies.

Voor het avond eten waren we uitgenodigd op de Full Circle en we werden er onthaald met een heerlijke Rumpunch. Bert & Annemarie waren ook net gearriveerd en samen hebben we een heerljke verse tomatensoep en pasta salade gegeten.