Categorie archief: Holland

Is er veel veranderd in Nederland?

Geplaatst door door
2
Dogwash

Een hondenwasmachine!

Zo op het eerste oog niet. In ieder geval geen grote dingen. Maar als we iets beter kijken, blijkt er toch wel wat veranderd… Even een korte opsomming van de kleine dingen die ons zijn opgevallen na terugkomst… Om te beginnen het verkeer. De snelweg van Amsterdam naar Apeldoorn is weer eens behoorlijk veranderd en volgens ons verouderde navigatiesysteem rijden we dwars door het weiland. Qua rijden zijn we er trouwens helemaal even uit. Er zit met 30, 50, 70, 80, 90, 120 en zelfs 130 meer variatie in en waar we vroeger veel intuïtiever reden, moeten we nu een oog reserveren voor de snelheidsbordjes langs de kant van de weg. Op het treinstation is geen loket meer en als ik een fout maak terwijl ik een kaartje bij de automaat koop, krijg ik door 1 telefoontje naar de klantenservice en het noemen van het nummer op mijn kaartje het geld teruggestort op mijn bankrekening, als blijkt dat ik de volgende dag idd het kaartje niet gebruikt heb (wow!). We ontdekken een nieuw fietsenrek. Het ziet er uit als een soort carroussel waarin de fietsen verticaal i.p.v. horizontaal worden geparkeerd. Iedereen lijkt tegenwoordig op een e-bike te rijden en Scooters zijn the next big thing. En wat hebben we inmiddels een enorme hoeveelheid wandel- en fietsroutes in Nederland. Op elk kruispunt staat wel een bord met de naam van de route, knooppunten en uitleg.

Plastic inzamelen in nederland

De nieuwe manier van plastic verzamelen & ophalen

Is Nederland ‘groener’?

Mwoah, geen idee, maar er zijn in ieder geval meer windmolens, we zien veel meer zonnepanelen op de daken van woningen en in de winkel krijgen we geen plastic zakjes meer. Daarnaast wordt in de verschillende huishoudens plastic fanatiek verzameld en hangt het tegenwoordig klaar om op te halen in een grote plastic zak aan een soort van haakje van een lantaarnpaal. Telt de elektrische auto Tesla ook mee in dit rijtje? We zien er veel. Heel veel. Of kijken we ‘gekleurd’ omdat we het zo’n een mooie auto vinden? O ja, en we zien zelfs een recyclebak voor luiers!

Bibliotheek apeldoorn

Lezen afwisselen met spelen in de bieb van Apeldoorn

Een uitstapje naar de moderne bibliotheek

Ik heb nog steeds een grote liefde voor bibliotheken en kan mijn nieuwsgierigheid bij terugkomst niet bedwingen. “Maar de bibliotheek is met al die e-boeken toch een uitgestorven concept?” hoor ik je denken. Ja, in sommige plaatsen wel, maar de nieuwe bibliotheek staat op. Het zijn geen saaie ruimtes meer met alleen maar kasten vol boeken. De eerste belevingsconcepten met een hoog fun gehalte doen hun intrede. De vernieuwde bibliotheken zijn nu ontmoetingscentra en kennis delen, op welke manier dan ook, staat centraal. Boeken worden gepresenteerd zoals ze dat in een retailwinkel zouden doen, wifi is gratis, er zijn natuurlijk veel studeerplekken met oplaadpunten voor smartphones en laptops, kinderen kunnen er ook spelen en ze hebben naast bijvoorbeeld ‘Freek Vonk-bijeenkomsten’ zelfs een 3D-printer laboratorium. In de bieb van Apeldoorn spot ik de Boekenbuis, een heuse glijbaan van de eerste verdieping naar de kelder, waar de speeltuin voor kinderen verder gaat. Maar het ultieme voorbeeld staat wat mij betreft in Oslo: de Deichmanske bibliotek Tøyen 

Kortom, er valt nog genoeg te ontdekken in Nederland en wij hebben alvast de Rozet bieb in Arnhem, de openbare bibliotheek Eemhuis in Amersfoort en de glazen Boekenberg in Spijkenisse aan onze ‘nog te bezoeken bucketlist’ toegevoegd.

Vlog academy hema

Vloggen met de HEMA

Verder nog iets veranderd in Nederland?

Nou, we kunnen er nog wel een paar noemen. Zoals het feit dat Whats app wordt ingezet bij buurtpreventie, zoals op de borden in de buurt staat vermeld. Of het nieuwe hippe drankje Radler. Iedereen lijkt het wel te drinken. Met een ‘gewoon’ biertje horen we er niet meer bij.

Febo buzzer

Een buzzer terwijl je wacht op een patatje met mayo!

En bij de Febo krijgen we zelfs een buzzer als we een patatje met mayo bestellen en er even op moeten wachten. Foodhallen zijn de nieuwe outlets. Als ik bij de servicebalie in een willekeurige supermarkt iets wil vragen, word ik onverwachts getrakteerd op een hele horde enge foto’s met ziektes op de sigarettenpakjes… Jikes! Gaan ze dat straks ook doen op alle ongezonde frisdranken en etenswaren? Dat wordt een gezellige boel in de supermarkt!

Karwei wasmachines

Wassen terwijl je inkopen doet bij Karwei

De was kun je doen bij Karwei. Er bestaat zoiets als een Dogwash. De webshops van toen (lees van voor ons vertrek) zoals Coolblue en Fonq hebben nu ook fysieke winkels en adverteren in bushokjes. In de Lidl worden voorbereidingen getroffen om te betalen met irisscan. Broodjes worden praktisch in elke winkel ter plekke gebakken en winkelstraten leven door middel van beleving weer op (hé werk!). Grolsh vertelt verhalen op het bierglas. Een lingeriewinkel gebruikt Instagram posts als reclame in de winkel. O ja, en de TV is nog steeds boring en rete-irritant met al die reclames. Jongeren kijken totaal geen TV meer. Als ze een avondje oppassen, laten ze de afstandsbediening voor wat het is en willen ze vooral de wifi code weten. Vloggers zijn hot, de HEMA heeft zelfs een vlogacademie in de winkel en YouTube is King. Daarnaast is Netflix een goede vervanger van de gewone tv zenders en kun je zelfs lekker binge-watchen. Van die dingen dus. Maar dat wisten jullie natuurlijk allemaal al…

Zijn we nog iets vergeten? Laat maar horen, we staan open voor nieuwe ontdekkingen in Nederland!

En? Hoe is het om terug te zijn in Nederland? En wat is jullie plan?

Geplaatst door door
2
Enkhuizen ankeren

Mooi Hollands tafereeltje: voor anker in het kommetje van Enkhuizen

Een van de meest gestelde vragen sinds we terug zijn in Nederland. Eerlijk, het is vooral wennen en we weten nog niet wat het ‘grotere’ plan is. Nee, dit wordt geen klaagzang over het weer. Wij zijn gewoon Caribische watjes en niets meer gewend. Ons bloed is dunner en daardoor hebben we het sneller koud. Met de rillingen op onze rug kijken we naar de vele Nederlanders die in het (ijskoude) IJsselmeer springen. Brrrr. Genieten van de ‘Hollandse zomer’ zit er voor ons voorlopig nog niet in. Nee, het betreft een ander gevoel. We zijn geland, maar toch ook weer niet. We leven een beetje tussen twee werelden in.

Stuck in the middle

Ons oude leventje in de Caribbean hebben we achter ons gelaten. De invulling van ons nieuwe leven is nog onduidelijk. We zijn doelloos. Onze dromen zijn uitgekomen en de bucketlist is leeg. De automatische piloot lonkt en ik moet me verzetten tegen een soort van ‘been there, done that’ gevoel. Torretjes in de pasta (ja zelfs torretjes!!) zuigen me terug naar de herinneringen en ik besef des te meer dat we in ons nieuwe leven worden gedwongen verder te kijken dan alleen maar het nu. We moeten kijken naar de toekomst. Jikes, dat klinkt eng na vijf jaar leven in het nu. Hoe gaan we ons leven inrichten? Willen we terug naar ons oude leven? Waar gaan we wonen en werken? Stukje bij beetje worden de contouren duidelijk en met de komst van een auto is de eerste stap naar integratie en mobiliteit genomen. De rest heeft gewoon tijd nodig.

Beetje zwerven

Ondertussen hebben we nog geen vaste ligplaats en zwerven van een ligplaats bij vrienden voor de deur naar ankerplaatsen rond het IJsselmeer. We trotseren de groene muggen, Fonteinkruid (waterplanten) en code rood. We zetten min of meer ons Caribische nomade leventje op het IJsselmeer voort. We varen met de dinghy naar de kant, doen onze boodschappen te voet en gaan op zoek naar een goede wifi plek. Onderweg kopen we eten en genieten van een lunch aan de waterkant! En soms, als we ergens voor anker liggen, komt een bekende boot langsvaren en genieten we van de onverwachtse ontmoetingen. We hebben zelfs een BBQ met de Dixbay en White Witch op onze favoriete ankerplek gehouden, het kommetje van het Buitenmuseum in Enkhuizen. Zo mooi om te zien hoe we ook hier onverwachts met meerdere boten bij elkaar komen. Iedereen neemt wat te eten en drinken mee, samen vormt dat een heerlijke maaltijd, doorspekt met leuke verhalen en anekdotes.

Haring

Hij is er weer… De Nieuwe Haring!

Terug naar de vraag hoe is het om terug te zijn in Nederland?

Vreemd dus. En onwerkelijk. De setting klopt nog niet helemaal in ons hoofd. Maar voor de dagelijkse gang van zaken best lekker. En dan praten we vooral over het gemak van alles bij de hand hebben. We hoeven niet meer te hamsteren. Reparatielijsjes zijn overbodig. En we kunnen weer ‘gewoon’ dagelijks boodschappen doen. Vanwege de prijzen al een groot feest, maar ook het assortiment. Jubel jubel, nu gaan we los… de groente-afdeling, de verschillende soorten kruiden, of gewoon zoiets als Zaanse mosterd, speculaas, rookworst, drop, nieuwe haring, augurken en ontbijtkoek. Ahhhhh, wat lekker allemaal.We zien zelfs een nieuwe rollator te koop bij de Aldi! Niet dat we die nodig hebben, onze benen zijn na al het gewandel in uitstekende conditie. En bij een bruin brood van 75 cent kan ik een glimlach niet onderdrukken. Vijf-en-zeventig cent!! Hoe is het mogelijk? En nog lekker brood ook. In Amerika lagen de prijzen tussen vier en zes dollar en dan was het een smakeloos zoet en lang houdbaar brood. Ohhh en als we toch bezig zijn met boodschappen. Wat dacht je van de zuivelafdeling? Oude kaas, smeerkaas, komijnekaas, kruidnagelkaas, melk, karnemelk, dikke griekse yoghurt. Het water loopt ons in de mond! Zoveel keuzes! Over de prijs nog maar te zwijgen. In Amerika betaalden we tussen de 4 to 5 dollar voor yoghurt. Hier scoren we al een emmertje voor 1,50! In Apeldoorn is zelfs een grote Turkse supermarkt gekomen met een fruitafdeling om van te watertanden. Snoeptomaatjes (kilo voor 1,50), mango’s voor 50 cent! Dat is zelfs goedkoper dan in de Caribbean! Hoe is het mogelijk. Tralala, hier worden we wel blij van. Sorry, we gingen even los. Qua boodschappen zijn we al aardig ‘geland’.

Een Sancerre date in Vinkeveen

Geplaatst door door
Reageer

In het kader van Nederland en vriendschappen (her)ontdekken maken we afspraken. Geen grootse dingen, gewoon quality-time en lekker bijpraten. Als eerste een Sancerre-date, bij Norma in Vinkeveen. Norma is een zeilvriendin die we voor het laatst hebben gezien in Curacao. Ze lag daar met haar bootje voor ons geankerd op het Spaanse Water. Zij is alweer een paar jaar terug in Nederland, een B&B begonnen en wij zijn uitgenodigd in haar ‘Fischermans Home’ vlakbij de Vinkeveense Plassen. Met Norma kletsen we heerlijk bij, herbeleven we de mooie momenten op Curacao en door haar ontdekken we ook nog heel nieuw fiets- en voor kleine motorbootjes- vaargebied.

Vinkeveense plassen hollandMet een motorbootje varen op de Vinkeveense Plassen

Het is machtig mooi weer. Een betere dag om de Vinkeveense Plassen per boot te ontdekken is er niet. En zo belanden we al varend tussen de vele legakkers in de natte wereld van baggerbeugels en turf steken. In de Middeleeuwen werd hout schaars en vond men in turf de nieuwe brandstof voor oven en/of kachel. Het turf werd gestoken vanaf bootjes (baggerbeugel) en werd daarna op een legakker te drogen gelegd. De meeste plekken in Nederland zijn na het verdwijnen van turfwinning dichtgestort, maar in Vinkeveen wilde ze de plassen behouden voor recreatie. Een goede keuze, hierdoor is er een groot recreatiegebied ontstaan met nog steeds legakkers en een paar zandeilanden, waar wij heerlijk tussendoor ploffen. We vergapen ons aan de optrekjes die mensen hebben gecreëerd op de vele legakkers, die onlangs zijn geveild aan particulieren.

Vinkeveense plassen patatboot

Een patatboot!

Op de zandeilanden mag je (gratis) kamperen. Er zijn toilet faciliteiten en als je geluk hebt ligt de patatboot voor de deur!

Vinkeveense plassen holland

Rustmomentje

Duiken op de Vinkeveense Plassen

Op eiland 4 kun je zelfs duiken. Wij hadden er nog niet eerder van gehoord, maar het blijkt een van de beste duikspots in Nederland te zijn vanwege het heldere water en het is er wel 50 meter diep. Dit enorme gat is ook eerst ontstaan door turfwinning, maar vooral zo diep geworden door zandwinning voor de ondergrond van de Bijlmermeer en de aanleg van de A2. Nu liggen er op de bodem een baggerschuit, kotter, speeltoestellen en natuurlijk een bus om te bewonderen en met een beetje geluk kom je er een baars, snoek of witvis tegen. Tja, je moet wat doen om het Nederlandse water interessant te maken, het is nou eenmaal geen Caribbean met duizende gekleurde tropische visjes.

App VaarWater

En natuurlijk is er ook een app voor dit gebied! De VaarWater app, met informatie over vaarroutes, regels, locaties en voorzieningen in de omgeving Amsterdam, de Ronde Venen en de Gooi- en Vechtstreek.

Vinkeveense plassen turf

Bakkerij Out

Op de fiets naar Ouderkerk aan de Amstel

En als we dan toch Nederland aan het herontdekken zijn, pakken we meteen een dagje de fiets. Bij Nederland hoort een fiets, toch? O ja en polders! Over de Winkeldijk fietsen we dwars door de polders langs het riviertje De Winkel en later de Waver naar Ouderkerk aan de Amstel, een klein dorpje aan de De Amstel in Noord Holland. Bekend van Bakkerij Out, die als specialiteit Ouderkerker Turfjes verkoopt. En zo zijn we weer terug bij de turf in dit verhaal. De cirkel is rond.

HOME! Blabber drijft weer in Nederland

Geplaatst door door
Reageer

Dachten we toch stiekum Nederland binnen te glippen, stond de AIS niet uit en worden we tóch gespot! (Foto Lilian)

Ok, het weer is goed. Daar gaan we dan. Het is tijd voor onze laatste etappe naar Nederland. De zon komt op terwijl we de lijnen losgooien. Langzaam varen we achteruit in de krappe haven. Eenmaal op het kanaal naar buiten zien we de Sotirius voor ons. Samen varen we richting Nederland. Het is mega-koud. Ik heb Mijn thermohemd, t-shirt met korte en lange mouwen, dikke trui en zeiljack weer aan. Op mijn hoofd een fleece muts en om mijn nek een sjaal. Ergens daartussen kun je nèt mijn ogen zien. Een Michelin mannetje is er niets bij. Het is een lange tocht langs de Zeeuwse kust, Rotterdam en aan het einde van de middag komen ein-de-lijk de Hoogovens van IJmuiden in zicht. Vijf jaar geleden gingen we hier links af richting het sui-je. Het avontuur tegemoet. Nu komen we thuis. Tranen schieten in mijn ogen.

Gesnapt! (Foto Lilian)

Tot ziens zilte zee. Hallo zoet water

Voor ons slaan de zeearmen van IJmuiden zich verwelkomend open. We varen naar binnen. Ahhhhh, dit voelt goed. Veilig. Voor de openstaande sluis zwaaien we nog een keer naar de Sotirius. Zij slaan rechtsaf, naar de haven van IJmuiden. Wij profiteren nog even van het lange licht en gaan door. De sluis zuigt ons naar binnen, we staan even te klunsen en binden dan de lijnen vast. Daarna is het wachten tot we aan de andere kant weer worden uitgespuugd. Ik sta op de voorpunt met de lijn in mijn hand. Op de kant zie ik twee mensen zwaaien. Ik kijk tegen het zonlicht in en zie het niet goed. Zijn dat…?

Martin en Lilian van de Indian Summer staan op de kant als we de sluis van IJmuiden binnen varen…

Ja hoor, het zijn Martin & Lilian! “Maar hoe weten die nou dat we hier zijn, we hadden onze AIS toch uitgezet?” vraag ik aan Ben. Zijn gezicht is ook een groot vraagteken. Maar Lilian helpt ons snel uit de droom. Hij stond niet uit! Wat we verkeerd hebben gedaan weten we niet, maar ons plan om stiekum Nederland binnen te piepen is mislukt. De AIS stond aan en zond al die tijd onze voortgang uit. Martin en Lilian hebben ons via Shipfinder gevolgd en zijn de eerste die ons spotten en verwelkomen in Nederland terwijl we in de sluis liggen. We zwaaien terug terwijl de sluisdeuren aan de andere kant open gaan.

Cheers! (Foto Lilian)

Snel leggen we de boot tegen de kant en drinken samen een Caribisch biertje op de behouden thuiskomst. Daarna varen wij door via het Noordzee kanaal naar de warme moederschoot die IJsselmeer heet.

Op het Markermeer komen we onze oude buurman tegen!

Als we de volgende morgen vroeg op pad zijn voor de laatste etappe, komen we de volgende bekende tegen. Onze oude buurman uit de Houtribhaven van Lelystad. We gooien de motor uit, binden de schepen aan elkaar vast en drijven tussen de groene waterplanten terwijl we bijkletsen.

Man oh man, wat een waterplanten op het Markermeer. Het spuit er uit. Zou het daarom Fonteinkruid heten?

Na een uurtje gooien we los. We liggen bijna op de kant, zouden we nu nog even vast komen te zitten. Dat laten we niet gebeuren. We moeten verder naar Hoorn, waar we hebben afgesproken met Martin & Lilian. “Slow down niet te snel, kijk om je heen” lijken de waterplanten te roepen, terwijl ze ons omringen en wij een weg door ze heen naar het noorden moeten ploegen. Menig schip om ons heen verliest zijn vaart door dit hardnekkige Fonteinkruid!

Wat een feest. Martin & Lilian staan klaar met Champagne! Hik!

In Hoorn staat de Champagne klaar en worden we nog een keer warm onthaald door Martin & Lilian. Wat een geweldige ontvangst. Niets meer aan toe te voegen. Plop!

We worden door de Into The Blue-crew warm onthaald met champagne, haring en aardbeien! Wow.

De volgende dag zeilen we door naar mijn geboortestad Enkhuizen. Daar ligt de Into the Blue met Cees & Marianne. De hele morgen hebben ze boten moeten afhouden en als we binnenvaren is de plek naast hun nog steeds vrij. Met vlaggen, mutsen en slingers, champagne, haring en aardbeien worden we binnengehaald. Wow! Weer zo’n warm ontvangst en nog meer Champagne. Waar hebben we dit aan verdiend? We worden er stil van!

En dan realiseren we ons dat we er zijn. Terug in Nederland. Veilig! We hebben elkaar en onze Blabber zonder kleerscheuren thuisgebracht. Daarnaast hebben we een waanzinnig avontuur beleefd. Met alleen maar mooie memories! Dat is iets om trots op te zijn. Proost! Op dromen die uitkomen. Als ik op bed lig hoor ik nog net het vertrouwde carillon van Enkhuizen. Met een brede glimlach en tevreden val ik in slaap. We zijn thuis! Zzzzz…

In vier stappen zeilen we van Engeland naar Nederland

Geplaatst door door
Reageer

Curieuze vrachtschepen passeren ons als we de shippinglane tussen Engeland en België oversteken

Vanuit Engeland is het nog maar zo’n 270 mijl naar huis. Het is bloedje mooi weer en de lucht is strakblauw. Helaas staat er ook een ijskoude oosten wind die ons doet klappertanden. De temperatuur is vreselijk wennen en we besluiten niet langer ‘vakantie’ te houden. We gaan zo snel mogelijk naar Nederland. De komende dagen blijft het mooi weer. Het lange daglicht is onze vriend (wat is dat trouwens fantastisch!) en maakt het mogelijk om in flinke daghoppen, samen met de bemanning van de Sotirius, snel naar Nederland te zeilen. We verruilen onze Caribische outfit voor t-shirts, een sweater, dikke trui, zeiljas, jogginbroek, zeilbroek, dikke sokken, muts, sjaal en sloffen en zijn klaar voor de trip van Gosport naar Brighton, via the white cliffs of Dover, over de shipping lane (een waterweg voor grote vrachtschepen tussen Engeland en Frankrijk/België) naar België, waar we via Nieuwpoort en Zeebrugge terug zeilen naar Nederland. Volgens de buurman ga je met Laag Water (LW) naar het oosten en met Hoog Water (HW) naar het westen om de stroom zoveel mogelijk mee te pakken. Wij vertrekken met het eerste daglicht en stroom mee.

Twee uur na Laag Water kunnen we Brighton pas verlaten…

Maar het valt niet mee…

We moeten weer wennen aan het zeilen in Europa. In de Caribbean was het wachten op een mooi weergat, we berekenden de tijd die we nodig hadden om voor het donker op de volgende plek aan te komen, zetten de koers uit en dan was het gaan. Hier bestuderen we stroom kaarten, hoog en laag water en kunnen we niet zo maar een haven in- en uitvaren. Onderweg komen we obstakels tegen zoals hoovercrafts, de submarine cut, een gat voor duikboten tussen twee zandbanken die we maar even links laten liggen, windmolenparken en de Boulder bank, een zandbank. De VHF, die bijna 5 jaar gezwegen heeft, is al een paar keer afgegaan i.v.m. een alert en noodkanaal 16 wordt vooral door de Britten gebruikt voor een radio check. Zelfs de AIS komt tot leven en het wemelt van de bootjes op ons scherm. Ik zie meeuwen aan voor visboeien en ontwijk een plastic zak, die bij nadere bestudering een Portugees oorlogschip (soort kwal) blijkt te zijn. Ankeren kunnen we aan de zuidkust wel vergeten. Om te overnachten moeten we een marina binnen varen. Maar lang niet alle marina’s kun je zo maar aanlopen. Door verzanding kan het zo maar zijn dat we de haven alleen tot 1,5 uur voor Laag Water (LW) kunnen binnenlopen en 2 uur na LW weer kunnen verlaten. De vele baggerswerkzaamheden ten spijt. Tot zo ver onze vrijheid …

We vliegen langs de zuidkust van Engeland

Springtij

Langs de krijtrotsen glijden we verder langs de zuidkust van Engeland terug naar het oosten. De stroom duwt ons met een bloedgang voort. We lopen dik 8 knopen en komen razendsnel in Dover aan. Voor de haveningang worden we verwelkomd door dolfijntjes en voelen ons eventjes ‘weer thuis’. We hebben in de binnenhaven een mooie ankerplek gezien en willen daar graag overnachten en dan de volgende morgen vroeg door. We roepen de portcontrol op en vertellen ons plan. De man happert. De binnenhaven is alleen voor noodgevallen. Wij moeten door de sluis naar de marina. “Maar we willen alleen maar slapen en morgen vroeg door naar België”, vertel ik hem via de VHF. “We willen liever geen gedoe met schutten via de sluis, wat weer extra tijd kost.” De man aarzelt nog steeds, maar stuurt wel even een haven control bootje naar ons toe voor overleg. Het bootje komt een kwartiertje later langszij. Ondertussen hebben wij de diepgang in de binnenhaven bekeken en het is krap. We krijgen toestemming om te ankeren, maar het wordt springtij. Hierdoor is het water vanavond extra laag en kan hij niet garanderen dat we genoeg water onder de kiel houden. Oops. Helaas kunnen we door onze diepgang ook niet meer door de sluis naar binnen. Er zit maar een ding op; we moeten door vannacht. Naar de overkant van het kanaal.

Na dit vrachtschip steken we de Shipping Lane over

Naar België

We staan niet echt te trappelen, maar hebben weinig keus. Gelukkig is het rustig weer. Zodra de binnenkomende ferry ligt, gaat voor ons het licht op groen en varen we samen met de Sotirius weer naar buiten. We maken het schip klaar voor de nacht. Stellen de wekker in op de nachtwachten en varen richting de Shippinglane, een van de drukste ‘snelwegen’ onder de waterwegen. We steken haaks over, eerst achter de zuidgangers langs, daarna de noordgangers. Het is een kwestie van timing. Maar die zeeschepen varen zo hard, dat het altijd weer spannend is om over te steken. We zijn de snelweg net voor het donker wordt. Daarna varen we de nacht in. De volgende morgen vroeg, horen we voor de kust bij Nieuwpoort in België de vertrouwde stem van de Nederlandse kustwacht via de VHF. Wow! Dat momentje komt wel even binnen. We komen dichter bij! Nog een stap en dan zijn we in Nederland!

De avonturen van Blabber staan in Zeilen!

Geplaatst door door
3
Artikel in zeilblad zeilen

We staan in de Zeilen! KICKEN!!!

Jaaaaaaaaa, we staan in het februari nummer van het blad Zeilen, met een artikel over de San Blas. Maar liefst acht pagina’s met heel veel foto’s. Wat een kick om je eigen artikel en boot in een zeilblad te zien staan! Twintig jaar heeft het zeilblad ons geinspireerd en droomden we vanuit onze leunstoel van verre bestemmingen. Nu leven we onze droom, schrijven er over en hopen zelf mensen te inspireren. De cirkel is rond! We zijn apetrots!

Het zeilblad ligt nu in het schap. Ons verhaal begint bij pagina 70. Met een extra dank aan Walewijn van de Antares voor het duwtje in de rug en de geweldige feedback!

Vijftig jaar celebratING!

Geplaatst door door
7
Iemand nog een beetje mosterd er bij?

Iemand nog een beetje mosterd er bij?

Hebt gij Sarah gezien”

Yep, daar is tie dan, de BIG 50… Ik moet er aan geloven.

Grijze haren, overgang, opvliegers, rimpels, leesbril, botontkalking, kunstgebit en crèmetjes om de boel te liften want alles gaat zakken, behalve mijn tandvlees…Allemaal dingen die geassocieerd worden met vijftig! Daar word je toch niet vrolijk van. Hebben jullie wel eens goed naar de afbeelding van Sarah gekeken? Een oude wijze vrouw met bril en grijze knot! Ok wijs is fijn, maar die grijze knot! Zo zag mijn oma er op haar tachtigste nog niet uit, laat staan mijn moeder nu! En ik kom ook totaal niet in de buurt van dit beeld… Nee ik ben niet bevooroordeeld haha…. Het wordt tijd dat ze dat beeld eens gaan bijstellen. Of kun je er alleen maar wijs uit zien met een bril en grijs haar?

Volgens marketeers behoor ik nu in het 50plus hokje en kom ik in aanmerking voor de vijftigplusbeurs, met rollators, trapliften en incontinentiemiddelen. Enige jaren geleden heb ik onderzoek gedaan naar vrouwen van 50 en iets meer. En wat bleek, de meeste stonden niet verder weg van het beeld dat hier boven geschetst wordt. In plaats van achter de geraniums zitten, stonden de meeste midden in het leven, werkten, hadden een druk sociaal leven en reisden wat af. Niks geen grijze knotten, wandelstokken of schommelstoel! Zeg nou zelf wat is tenslotte vijftig? Dan ben je pas op de helft, toch?

Ok. Ik ben vanaf vandaag 50, so what, mooie leeftijd! Maar ik kan wel een opkikkertje gebruiken. Help me die vervelende Sarah met haar pot mosterd vergeten en stuur me wat positieve digitale vibes in de vorm van een leuke tip op het gebied van lezen/luisteren/bloggen/kijken/proeven/doen/reizen/ontdekken etc. Ga ik na vandaag lekker met jullie tips een bucketlist samenstellen voor het komende jaar! Kan ik nog 365 dagen nagenieten van het magische getal 50!

Ceeeee-le-brate good times… Come on!

 

Moeten

Geplaatst door door
2
Schat, zet jij de vuilnis even buiten?

Schat, zet jij de vuilnis even buiten?

Kunnen we ‘moeten’ achter ons laten nu we aan het reizen zijn en geen verplichtingen meer hebben? Of zit het gewoon in onze aard als mens, dat we altijd wel iets moeten? Leuke vraag. Daar moet ik even over nadenken….

Volgens het internet is de betekenis van moeten gedwongen zijn… Voor het vertrek moesten we heel veel. De kluslijst leek niet kleiner te worden. Het eerste half jaar van vertrek moesten we vooral op tijd in de Kaap Verdie zijn, voor de grote oversteek naar Suriname. Pas in Suriname kwam de rust. Moeten gleed langzaam over in ongegeneerd genieten. De zintuigen gingen nog verder open, we leerden leven met de dag en ons vooral geen zorgen te maken over later of dingen waar we geen invloed op hebben. Gaan we vandaag op ontdekking? Gaan we klussen? Of blijven we hangen in de kuip met een goed boek? We kunnen het vanaf nu zelf bepalen… We moeten even niets meer…

Of toch wel? Als ik kijk naar het nu, dan moeten er nog steeds veel dingen gebeuren, zoals bijvoorbeeld boodschappen doen, brood bakken, water halen, onderhoud aan de boot (de kluslijst wordt nog steeds niet kleiner) of een ‘schuilplek’ zoeken tijdens het hurricane seizoen. Maar dit zijn basisbehoeften en ze staan direct in relatie met het resultaat. Als we geen water halen, krijgen we dorst. Het is zo simpel als dat. ‘Moeten’ heeft daardoor voor ons een andere gevoelswaarde gekregen. Het is noodzakelijk, maar we voelen ons niet gedwongen. We bepalen ons eigen tempo. Is het niet vandaag dan doen we het morgen. Het is soms best lastig om geen stok achter de deur te hebben, maar dat is weer een heel ander verhaal.

Conclusie. We moeten nog wel, maar niet zo veel meer en al helemaal geen nieuwe bank, een hip zomerjurkje of een boek over de laatste voedsel trend. Toch zijn er een aantal basis benodigdheden waar we niet buiten kunnen. Ons leven is daardoor wel een stuk simpeler en overzichtelijker geworden. We doen meer met minder. En dat is eigenlijk de grootste winst.

Hoe gaat dat bij jullie? Overheerst moeten je leven? En wat als moeten weg valt, hoe houd je dan de gang er in?

 

Informatie voor zeilers: Handige zeiladresjes in Nederland

Geplaatst door door
Reageer

Naar de Brouwmarkt voor yoghurt bacteriën

Als we naar Nederland gaan, reist er altijd een flinke verlanglijst voor bootspullen mee. In de Caribbean zijn heel veel artikelen gewoonweg niet te koop of drie keer zo duur. Het is een kwestie van vraag en aanbod en concurrentie hebben ze nauwelijks. In Panama is het niet anders, daarnaast zijn de afstanden ook een groot probleem. De dichtbijzijnde winkels zitten in Colon (bv. Watersportzaak Abernathy’s in Quatro Alto), maar voor veel dingen moet je ook naar Panama City. Dus, de keuze om het mee te nemen uit Nederland is snel gemaakt. Onze lijst is lang. We maken van alles wat we nodig hebben een foto en schrijven waar mogelijk de serienummers op. En nu vliegen we van hot naar her, doorkruisen we heel Nederland, of we bestellen online. Onderstaand een paar nuttige adresjes:

Brouwmarkt.nl

We zijn gek op yoghurt, maar dat is lang niet overal te koop. Nou hebben we gelezen dat je ook zelf yoghurt kunt maken aan boord en daarvoor zijn twee methodes; met een yoghurt plantje (kefir) of gevriesdroogde yoghurt bacteriën. Wij kiezen voor de tweede methode en kopen de bacteriën bij de Brouwmarkt in Almere. We nemen een aantal reserve zakjes mee, mocht het een keer niet lukken. De bacteriën moeten we wel in de koeling bewaren! Naast yoghurt bacteriën hebben ze ook leuke pakketten om zelf wijn en/of bier te maken. En je vindt er alles om te wecken. De winkel zit in Almere, maar je kunt ook online bestellen.

Het recept

  • Doe de bacteriën bij 1 liter gepasteuriseerde melk (melk mag ook gemaakt zijn van poedermelk en water). Laat dit 24 uur in een warme omgeving staan. De bacterien zetten de melk om in yoghurt. Een dag later hebben we dan volgens zeggen eigen yoghurt! Hebben we dit een keer gedaan, dan kunnen we de volgende lading yoghurt maken door drie scheppen van de pas gemaakte yoghurt weer bij een nieuw pak melk te doen. Dit proces kunnen we als het goed is lang volhouden. We gaan het allemaal proberen!

 

ESVOcampingshop.com

De laatste tijd hebben we als het donker wordt veel last van no-see-ums. Een vliegje zo klein als een speldenknop, maar bijten dat ie kan! Monsterlijk! Daarnaast wurmt hij zich ook nog door de meeste gaassoorten heen. Een gewone hor of klamboe volstaat niet. Knuttengaas staat daarom op ons verlanglijstje. Online gevonden bij ESVO, een online winkel met een showroom in Volendam. Ik kan kiezen uit twee soorten en bestel online degene met de meeste openingen (dus kleinste) op een vierkante centimer. We krijgen alles keurig binnen twee werkdagen in huis. Nu moet ik nog aan de slag met nieuwe horren voor alle ramen en het luik. Zou dat ook binnen twee dagen lukken?

 

FotoFransen.nl in Amsterdam Oost

Na drie jaar is ons oude fototoestel op. Maximaal gebruikt natuurlijk en hij heeft o.a. last van condens achter de lens. We waren wel erg tevreden over de kwaliteit, maar ook het gemak van dit fototoestel. Nog wel even getwijfeld… zullen we dan toch gaan voor een camera met flinke zoom lens? De Nikon Coolpix is een makkelijke camera, handzaam, waterproof (wel zo handig op een zeilboot) en hij maakt ook nog eens prachtige onderwater opnames. Dus dan toch maar niet die flinke zoomlens…? We kiezen uiteindelijk voor gemak. Onze enige concessie. En het mooie is, er is een nieuwere versie uit, de AW130. We kunnen nu nog dieper, tot wel 18 meter! Alsof we dat doen met snorkelen… Maar hij maakt onderwater ook betere foto’s! En er zit wifi op. Dan kunnen we de foto’s voor bv. het blog direct oversturen naar de ipad. Geen gedoe meer met snoertjes of cardreaders. De camera hebben we gekocht bij Foto Franzen in Amsterdam Oost, een handig adres voor nieuwe en gebruikte camera’s & accessoires. Daarnaast een Nikon dealer, dus voor ons het juiste adres om de laatste versie van de Nikon onderwatercamera AW130 te scoren.

 

Dieseldokter.nl

Als we onderweg zijn hebben we niet altijd de mogelijkheid om iemand te raadplegen bij motorproblemen en/of onderhoud. We moeten vaak zelfredzaam zijn. Nou ja we, Ben, ik geef alleen maar de tools aan! Het is in ieder geval handig om zelf van de motor en de buitenboordmotor een werkplaatshandboek aan boord te hebben, fysiek en digitaal. Fer, de Dieseldokter, stelt deze beschikbaar via zijn website dieseldokter.nl. Een must voor de zeiler die wat verder weg gaat. Daarnaast weet hij alles van motoren, dus als je wel in de gelegenheid bent een vraag te stellen, dan maak je grote kans dat De Dieseldokter antwoord weet!

 

Georgekniest.nl

De batterij van onze Epirb* is verlopen. We hebben hem er uit gehaald om te kijken of we hem nog kunnen reanimeren of vervangen voor een nieuwe, maar een nieuwe batterij kost bijna net zo veel als een hele nieuwe Epirb. Ouch, dat doet zeer. Past wel bij de weggooieconomie, als de batterij op is koop je toch gewoon een nieuw apparaat…? Ok, ok, een nieuwe batterij was ook een keuze, maar het grote voordeel van de nieuwe epirb is dat hij compacter is en de batterij gaat nu 10 jaar mee! Dat is dan weer beter dan de oude, die hield na vijf jaar al op! Maar mag je zoiets eigenlijk wel meenemen in het vliegtuig? Geen idee. Als we het vragen mag het zeker niet. Hoe zouden de charteraars dat doen? We besluiten om een nieuwe te kopen. Kniest uit Muiderzand heeft hem op voorraad en meteen voor ons geprogrammeerd. We verpakken hem in een stevige plastic doos en stoppen hem tussen de andere spullen in onze koffer.

*Epirb is een noodbaken op zee. Raken we met ons schip in nood en te water, dan gaat de epirb automatisch af. Hij stuurt onze positie dan via een sateliet door naar het dichtstbijzijnde Reddings Coördinatie Centrum.

 

Aquaservice.nl

Het klapraam in onze vaste sprayhood van Vetus lekte. De lekkage wordt veroorzaakt door verouderd rubber. We hebben nieuwe besteld bij Vetus en het op laten sturen naar de dealer in Aquaservice in Zwartsluis. Tot onze verrassing zat er een grote winkel achter deze dealer. Net nieuw en veel op voorraad. Omdat de post niet zijn normale ochtend rondje liep, arriveerde ons pakketje veels te laat. De dealer kwam het persoonlijk bij ons bezorgen in Lemmer. Is dat service of niet? De meeste spullen zijn trouwens ook online te bestellen!

Conrad.nl

Veel apparatuur laden we tegenwoordig op met een12 V usb lader. Er zijn tegenwoordig 12V inbouw pluggen, waarbij je de usb kabel direct in de lader kunt stoppen, zoder gebruik van een verloopje. Wij hebben gekozen voor de uitvoering met minimaal 2,5 ampere van Conrad, zodat we ook de tablets met gemak kunnen laden. Grote voordeel, geen verloopje meer, dus minder stroomverlies en een beter contact!

Zo maar een greep uit ons BOOTschappenlijstje….

 

 

Geocaching

Geplaatst door door
Reageer

Wat ga je doen als je in Nedeland bent, je motto “Collect moments, not things” is, je niet meer gewend bent om binnen op de bank te zitten en je graag iets leuks wilt doen met je neefjes en nichtje? Geocachen!! Watttt? Juist ja, schatzoeken met coordinaten. Wereldwijd hebben mensen geocaches (geo = aarde en cacher = verstoppen ) verstopt. Een hobby die zich buiten afspeelt en ergens begin 2000 is ontstaan.

Got it!

Got it!

Wat heb je nodig? Het is eigenlijk heel makkelijk:

  • Download de Geochache app of maak via de website Geocaching je eigen profiel aan.
  • Log in en zoek op caches in de buurt.
  • Pik er eentje uit die je leuk vindt (er staat altijd een uitleg, moeilijkheidsgraad en de grootte van de cache bij).
  • En dan ga je lopen… met je mobiel steeds dichter naar dat groene puntje toe.
  • Als je in de buurt van de cache bent krijg je een melding dat je kunt beginnen met zoeken.
  • Als je de cache gevonden hebt maak je deze open, schrijf je je naam in het logboek en leg je alles weer terug zoals je het gevonden hebt.
  • Op de app log je in op de cache, geef je aan dat je hem gevonden hebt en laat je een persoonlijke boodschap/opmerking achter.
Natte voeten tijdens onze zoektocht!

Natte voeten tijdens onze zoektocht!

Zo hebben wij de afgelopen tijd schatten gezocht in Heerlen & omgeving, Olst-Wije, Eefde en Zutphen. Het is spannend, we zijn lekker buiten en we komen nog eens ergens. Het leuke van de caches is dat er altijd wel een verhaaltje bij staat, een soort wetenswaardigheidje over de buurt, het gebouw of b.v. het natuurgebied waar de cache ligt. Mooiste compliment dat we tijdens het cachen kregen was “dit ken ik helemaal niet, het is eigenlijk best mooi hier”. Zo wisten wij bijvoorbeeld niet dat Heerlen een van de eerste nederzettingen van de Romeinen was en daarnaast werden we verrast met een aantal mooie graffiti muurschilderingen en bijzondere natuur gebieden. Een cache kan zich overal bevinden. In een natuurgebied, op een pleintje in de binnenstad (hilarisch als je terug kijkt hoe wij met een mobieltje en de camera op selfie stand onder de zitting van een bankje zochten naar een piepkleine cache, terwijl er ‘dreuzels’ op de bank zitten), onder een oude boom of molen, bij een druk station (lastige plaats met veel ‘dreuzels’), in een woonwijk of zelfs in de voortuin van iemand. Met die laatste hadden we toch wel een beetje moeite. Terwijl wij de hele voortuin aan het doorspitten waren, stonden ze binnen de afwas te doen…

Archie de Travel bug, op zoek naar een eiland

Archie de Travel bug, op zoek naar een eiland

Wat zit er in de cache?
De caches zijn er van micro tot XL formaat. Soms zitten er kleine kadootjes in (een ongeschreven wet is dat als je er eentje mee neemt, je er ook weer eentje terug legt), of een leuke opdracht, of de cache is zo klein dat er alleen maar een logboekje in past. Heel bijzonder was, dat we tijdens een van de eerste caches in de buurt van Olst-Wije een travelbug vonden! Een travelbug is een schat die graag wil reizen van cache naar cache. Er hangt een code aan, en als je op het internet inlogt met de code zie je wat het is, wat de opdracht is en wat voor reis deze al gemaakt heeft. Onze travelbug heet ‘Archie’, komt uit Griekenland en wil graag reizen van eiland naar eiland. Drie keer raden waar hij nu naar toe gaat?

Kun je dit zelf ook maken?
Ja hoor. Je kunt een eigen cache maken (handig is als je wel eerst ervaring op doet), een travelbug aanvragen en zelfs een travelbug sticker laten ontwikkelen die je op je auto of boot kunt plakken. Andere kunnen dan op deze code inloggen en een boodschap achterlaten.

Geocache taal

  • Newbie – dat waren wij, tot we de eerste cache vonden
  • Dreuzels – mensen die niets van geocaching af weten en het schatzoeken ophouden door nietsvermoedend in de buurt van een cache te staan/zitten.
  • FTF – find the first
  • TFTC – thanks for the cache
  • En zo zijn er nog veel meer, kijk maar op deze pagina over geokletsing

Geocachen is gewoon een hele leuke hobby, die niets kost, een hoop plezier oplevert en alleen een beetje inspanning vraagt. Het is er in allerlei gradaties & uitdagingen, dus voor jong en oud en je kunt het wereldwijd beoefenen. Wij gaan zeker ook op zoek naar caches, als we straks weer terug zijn op de Blabberboot.