Ok, We beginnen vandaag even met een zijstapje voordat we het avontuur weer induiken. Zoals jullie merken bewegen we weer. Het hurricane seizoen is voorbij en we kunnen op ontdekkingstocht. Voor we verder naar het Noorden zeilen bezoeken we eerst de eilanden archipel Bocas Del Toro aan de Caribische kust zo ver mogelijk naar het noord/westen in Panama, grenzend aan Costa Rica. Floortje Dessing is hier onlangs bij de Floating Doctors (een mooi initiatief trouwens) geweest met haar reisprogramma ‘Floortje naar het einde van de wereld’ en deze aflevering geeft een goed beeld van wat we hier zien. Vele anderen gingen haar voor en dat levert een mooi mengelmoesje van bewoners op. Een klein stukje geschiedenis. Colombus is hier op zijn vierde reis in 1502 geweest. Daarna volgden de piraten. Veel later arriveerden de rijke aristocraten met slaven. En daarna kwam de United Fruit Company die veel Jamaicanen aantrok. Nu is Chiquita een van de grootste leveranciers van bananen aan o.a. Nederland. Dus als je een banaantje eet is de kans groot dat deze uit Bocas del Toro komt!

Kayucko

Bocas del Toro is een archipel met vele eilandjes voor de kust van Panama. Enkelen zijn bewoond, zoals Isla Colon, het hoofdeiland dat samen met Bocas del Toro Town ook gewoon Isla Bocas wordt genoemd, Isla Bastimentos en Carenero. De mensen zeggen zelf gekscherend dat ze hier twee (weer) seizoenen kennen: wet and wetter! Dat beloofd wat! In Bluefield Lagoon wonen voornamelijk Ngobe-Bugle Indianen. De oorspronkelijke bewoners. Ze hebben qua uiterlijk veel weg van de Guna Yala in de San Blas, de vrouwen dragen alleen niet van die mooie kleurrijke traditionele kleding. De indianen hebben ook autonomie, ze spreken naast hun eigen taal goed spaans en de huizen staan op palen en worden gemaakt van houten planken. Electriciteit en zonnenergie zien we hier nog niet zo veel. En de houten kano heet hier een Kayucko. Het grappige is dat kinderen vaak een kleinere aangepaste kayucko hebben.

Nu terug naar de Lagoon. Bluefield Lagoon is aardig groot en er grenzen heel wat kleine dorpjes aan het water. Alles ligt echter binnen dinghy afstand. Terwijl we met de dinghy de lagoon rondvaren spotten we  twee mooie houten huizen op palen aan het water. Nieuwsgierig varen we er heen, zodat we meteen kunnen schuilen tegen de naderende regenbui. De vrouw des huizes komt naar buiten en staat wel open voor een praatje. Ondertussen mogen we onder haar dak schuilen. Het water komt met bakken naar beneden. Onze boten zijn niet meer te zien.

Het huis is vijf jaar geleden door haar inmiddels overleden man gebouwd. Onder het huis liggen de kayucko’s, houten kano’s. Terwijl we daar zo aan de steiger hangen, komen twee kleine jongetjes aan peddelen in een mini kayucko. Ze vinden onze dinghy wel interessant. Er zit lucht in en het is niet zo hard constateren ze als ze er op slaan. Al gauw zitten ze op een van onze tubes te wippen. Wow, het veert mee! Ondertussen zingen we samen met ze Cumpleanos Feliz in de stromende regen voor de jarige Gerard van de Sylfer. Haha, als ik ons zo zie hangen aan de steiger van deze vrouw realiseer ik mij, dat we niet veel verschillen van de kayucko’s met mensen die regelmatig bij ons aan de boot hangen om een praatje te maken!

Als de regen stopt nemen we afscheid en varen verder, naar het volgende huis aan de baai. Op de steiger staat een jongetje van een jaar of 12 dat heel goed engels spreekt. Hij komt uit Bocas del Toro en logeert tijdens de vakantie hier bij zijn oma die ook een praatje komt maken. Zij woont hier permanent. Ze verbouwen naast het huis groente en fruit en ze schenkt ons twee soorten bananen als we weg varen.

Aan de overkant ligt het dorpje Bahia Azul. We leggen aan bij de steiger van de plaatselijke kroeg. Dit is wel een hele bijzondere kroeg waar je geen last krijgt van keuze stress. Ze hebben namelijk maar twee smaken: bier of rum. Frisdrank kennen ze niet, daarvoor moet je bij de buurman zijn. Terwijl we ons biertje drinken wordt de generator gestart en gaat de muziek en disco verlichting aan. Aan het einde zit een klein aanbouwtje boven water, omgeven door blauw zeil. In het midden van de houten vloer zit een gat en er naast hangt een kraantje. De WC!

Via de steiger lopen we naar het dorp. De huizen liggen wijd verspreid en zijn allemaal gebouwd op palen. Het is duidelijk wasdag, overal waar we kijken hangt was en in de rivier in het midden van het dorp staan twee vrouwen met kinderen te wassen. De kleding wordt met een noodgang op een steen in het water gesmeten. Onze t-shirts zouden deze ‘mishandeling’ niet overleven. Iemand een idee waarom men zo gooit en smijt met kleding tijdens het wassen?

Waarom gooien ze was zo hard op een steen?

We lopen over het drassige gras naar het midden van het dorp, waar een vrij grote school staat. Ze hebben er zelfs wifi! De kinderen hebben tot 1 februari grote vakantie en de school is nu dicht. Voor de school zijn de jongens, die gisteren nog bij ons aan de boot hingen, een potje aan het voetballen en Ben speelt een rondje mee. Dat valt niet mee op die drassige ondergrond. Zijn benen zijn besmeurd met rode modder als hij stopt.

Zo maar een rondje Bluefield Lagoon!