Ilha da Culatra – We laten de overwinteraars achter ons en vertrekken naar Ilha da Culatra, een soort waddeneiland dat ligt in het Parque Natural da Ria Formosa. Van de La Luna heb ik deze ankertip ooit eens opgeschreven en voor we onze volgende stap naar het zuiden wagen willen we dit mooie plekje nog even meepakken. Helaas moet de motor weer bij, er staat momenteel niet veel wind in de Algarve. Wisten jullie trouwens dat dit komt van het Arabische El-Gharb dat ‘west’ betekent? Als de zon ondergaat gooien we het anker uit op deze bijzondere plek.

Ilha de Culatra is een eiland aan de zuidkant van het waddengebied. Ze hebben een strand aan de Atlantische oceaan en de visserijhaven ligt aan de noordkant. Het eiland bestaat uit zand, zand, zand, een paar huisjes, restaurantjes, een bank en klein supermarktje. De Europese unie heeft de haven bekostigd, die gelijk is ingenomen door de vissers, door het ontbreken van een haven meester. In deze haven uit 2009 leggen wij onze dinghy aan de mooie vingersteigertjes die je haast niet ziet door de vele vissersnetten. Overal staan witte huisjes in het zand. In de tuintjes staan ondanks het zand vele bloeiende planten/bomen, maar ook groentetuintjes met o.a. tomaten. Op de huisjes staan de typische Arabische schoorsteentjes met opengewerkte patronen, waardoor de rook kan ontsnappen.

No cars allowed
Het lokale vervoer is de benenwagen, boot of tractor. Auto’s rijden hier niet. Naar het strand loopt een mooi houten pad dwars over een gebied dat bij hoog water (met name spring tij) onder loopt. Aan de oostkant van het eiland liggen een paar gestrande vertrekkers. Ze hebben de catamaran op de kant gezet, bouwen huisjes en hier & daar ligt nog een verwaarloosd anker… Aan de westkant van het eiland staan de vakantie huisjes. Deze waren nu allemaal leeg. Geen mens te bekennen. Het restaurantje was gelukkig wel open, maar ondanks dat er geen klant te bekennen was, bediende ze niet voor alleen drankjes! Bijzondere regel …

Op de anker plek is genoeg te beleven. We liggen er met meer dan 20 boten voor anker. Naast de Nostress heeft ook de Tara het anker uitgegooid. Overdag sjeezen de vissers, watertaxi’s en grote vissersboten je links en rechts voor bij. Daarnaast liggen we onder de aanvliegroute van Faro, maar na half 10 stopt het vliegverkeer. Het is een bijzondere ankerplek.

Voor anker bij Ponta da Sagres, het einde van de wereld

“Onde a terra se acaba eo mar começa”, daar waar het land eindigt en de zee begint, zoals de Portugese dichter Camöes het ooit mooi heeft verwoord. Dit was voor vele zeevaarders het einde van de wereld, het laatste stukje Portugese land dat ze zagen voor ze het ruime sop kozen…. En wij hebben dit meest zuidwestelijke puntje met eigen boot gerond! Wow! We zijn in de Algarve op eigen kiel!!!

De Kaap is met z’n 100 meter lengte en hoge klif van 60 meter goed zichtbaar bij helder weer. Kun je je voorstellen dat we vissers hun hengeltje zagen uitgooien vanaf deze klif?!! We hebben het anker uitgegooid op de 5 meter lijn in de baai Ponte da Sagres, voor de Praia Baleeira. Eerst naast de Dixbay, een vertrekkersboot uit Enkhuizen met Idris, Berendice en zoontje Finn. En later naast de Nostress, met Thea en Maarten, een stel dat we in de voorbereidingen meerdere malen hebben ontmoet. Daarnaast hebben we ze uitgezwaaid bij hun vertrek in mei uit Enkhuizen. Heel bijzonder om elkaar dan na ruim 4 maanden in de zuidelijke wateren weer te ontmoeten! Het vertrekkerswereldje is klein! We kennen elkaar allemaal.

Met de dinghy naar het strand

We liggen hier geweldig. Er staat een lekker windje en de boot ligt mooi achter z’n anker. ’s Nachts gaat de wind meestal ‘uit’ en schommelen we wat meer van links naar rechts. Maar je hoort ons niet klagen. We vinden het toch wel heel bijzonder om zittend onder een parasolletje op het strand, waar we met ons bij bootje heen gepeddeld zijn, naar ons bootje te kijken wat daar ligt te dobberen achter z’n anker. Voor ons letterlijk het einde van de wereld!