Bij Nargana / Corazon de Jesus ligt op het vaste land de zoet water rivier Rio Diablo. Samen met de Sylfer en Maraki gaan we met de dinghy over de rivier naar het beginpunt van de waterleiding. Daar kunnen we een wandeling recht de jungle in maken richting een klein meer en de waterval. Maar eerst moeten we naar het beginpunt, de duivelse monding van de rivier. Niet moeilijk te vinden door alle gestrande bomen & takken die boven het water uitsteken. Het water is ondiep en er staat een branding. Hier moeten we met de dinghy’s om- en doorheen manoeuvreren. De buitenboordmotor gaat omhoog om de grond niet te raken. Terwijl we hiermee bezig zijn komt er een golf recht van achteren de boot binnen zetten en is mijn kont nat! De buitenboord motor van de Maraki krijgt de golf ook over zich heen en protesteert. We moeten op de rivier een paar keer flink gas geven om hem op toeren te houden.
Eenmaal langs de monding belanden we op de smalle rivier. Het water is spiegelglad. We zien zo veel tinten groen. Het is prachtig. Links en rechts staat het vol met palm- mango- en andere bomen. Langs de kant liggen ulu’s van mensen die aan het werk zijn op de kostgrondjes en we passeren andere ulu’s die water halen of gaan wassen. Tussen het groen door zien we begraafplaatsen. Over ons heen vliegen papagaaien, ibissen, aan de waterkant zit een kingfisher en nog veel meer gevogelte dat we (nog) niet kennen. Over het water loopt een lizard, die ze om die reden Jesus lizard noemen! Er schijnen hier ook krokodillen en slangen te zitten, maar deze laten zich gelukkig niet zien!
Follow the ants
We varen ongeveer een half uur over de slingerende rivier. Het wordt steeds ondieper. We passeren een man die zijn ulu lopend door de rivier voortrekt. We naderen nu echt het einde. De motor gaat uit en we peddelen nog wat verder tot we niet meer verder kunnen. We stappen uit en trekken de dinghy’s op een kiezelstrand aan de rechteroever. Op de linker oever ontdekken we zowaar de waterleiding. We zitten goed! (Voor andere zeilers, dit is wel in april, als er weinig regen valt! De rivier zal in het regenseizoen veel hoger staan). Deze leiding moeten we volgen om richting de waterval te lopen.
Maar je kunt het ook een mieren highway noemen! Het stikt op de waterleiding van de grote en kleine mieren die dezelfde route volgen als wij. Er staat geen wind. Het is vochtig en warm. Er zitten druppels op bloemen en bladeren. Muggen zoemen en kriebelen om ons heen. We horen vele vogelgeluiden. Kevers zitten verstopt onder bladeren. We zien verschillende vogels, spinnen, paddenstoelen, vruchten, bloemen en bomen. Het is een prachtige wandeltocht met een paar kleine uitdagingen, zoals smalle boomstammetjes over lager gelegen kreekjes, gladde paden en een bruggetje met de waterleiding als houvast.
Na ongeveer een uur wandelen, houden we het voor gezien. De paden worden smaller, zijn steeds dichter begroeid en de uitdagingen worden groter. Het was niet onze bedoeling om door te lopen naar de waterval. Deze is toch grotendeels opgedroogd, omdat er haast geen water valt.
Terug bij de rivier plonsen we met de kleding en wandelschoenen nog aan in het verfrissende water. Zooooo lekker!!! Zo’n groot zoet water bad hebben we nog niet eerder gehad. Hemels. Een kadootje na een zweterige wandeltocht!
Het Dutchies at Sea netje (8104 op Zondag en Woensdag om 24.00 UTC) is helder vanavond en we kunnen de Nederlandse zeilers uit Cuba, Amerika, Bahama’s, Sint Maarten, Bonaire, Suriname en zelfs vanaf de Pacific goed ontvangen! Bijzonder om iedereen uit alle uithoeken te horen.
