St. Maarten drie jaar later, SXM

Cheers!

Bizar. Liggen we weer in de lagoon van St. Maarten. Deze keer rustig dobberend achter een mooring van de True Blue. We komen een beetje bij van ons rolavontuur in Statia, zeg maar. St. Maarten is een heerlijk rustpunt in onze reis. We liggen relaxed. De meeste winkels die we als cruisers nodig hebben liggen rond de lagoon en zijn met onze dinghy makkelijk bereikbaar. We kunnen bevoorraden met Europese èn betaalbare producten. En de klassieke Happy Hour bij Lagoonies met live band en biertjes voor een dollar tijdens Happy Hour willen we niet missen. Dat zijn nog eens prijzen. Hier kunnen we nog een leuke avondje hebben voor een tientje! Daarnaast is het een fantastische ontmoetingsplaats voor cruisers en ontmoeten we vele medelanders die we de afgelopen jaren tijdens onze zeilreis zijn tegen gekomen. Het voelt vertrouwd en we weten alles vlekkeloos te vinden. Zelfs als we ’s morgens de VHF aanzetten, worden we getrakteerd op de welbekende stem van Shrimpy’s met zijn “Anything to buy, sell or trade”. Hoe houdt hij het vol? Hij is zeker al tegen de 80 en elke ochtend is hij te horen op het radionetje. Chapeau voor Shrimpy’s, wat ons betreft.

Nog een keer bevoorraden

Mijn ouders zitten in een resort niet ver bij ons vandaan en samen sjeesen we het hele eiland over om te shoppen en inkopen te doen en natuurlijk mosselen te eten aan de Franse kant! Wij moeten nl. bunkeren. In de BVI’s komen vrienden op bezoek en gaan we twee weken cruisen tussen de vele eilandjes. Helaas is daar lang niet alles te krijgen en is het duur. Daarom laden we de boot nu alvast vol met proviand. En de nieuwe supermarkt SuperU aan de Franse kant is daarvoor dè ideale plek. Wijn, franse kaasjes, stokbroden, voorgebakken broodjes, muesli, yoghurt, etc. We stouwen de boot zo veel mogelijk vol. Pffff, toch weer druk, druk, druk, druk ….

Naar de BVI’s

En een week later is het al weer tijd om terug te zeilen naar het westen. Eindelijk de wind in de rug! Onze laatste nachttocht. Samen met Thea & Maarten van de Nostress zeilen we naar Gun Kreek op Virgin Gorda, BVI’s. Een tocht van 90 mijl. Een nachtje doorzeilen. Vrij relaxed met alleen een uitgeboomd voorzeil, om niet te snel (lees in het donker) aan te komen. Bij zonsopgang zien we Necker Island, het privé eiland van Richard Branson, de man achter Virgin. Als we er voor liggen blijkt het netwerk in tegenstelling tot 3 jaar geleden gesloten. Richard had waarschijnlijk toch iets te veel last van al die bootjesmensen die op zijn netwerk meeliften. Zou het door ons blog gekomen zijn? Op de Virgin Gorda Sound laten we ons anker vallen, klaren in en drinken als vanouds een Painkiller op Saba Rock. We are ready for the charter … ehhhh Blabber-Cruise!

Info voor zeilers

  • Inklaren is het goedkoopste aan de Franse kant bij de watersport winkel Island Water world (IWW), op een een PC’tje achter in de winkel, kosten 2 dollar.
  • De dinghy kun je goed kwijt aan het dock bij de Heineken bar, naast de brug
  • Bij de Gasking kun je voor een redelijke prijs je gasfles vullen (met de boot naar Budget Marine, rechts de weg volgen).
  • Aan de Franse kun je geweldig goed boodschappen doen bij de SuperU. IWW zet een paar keer per week een busje in naar deze winkel (ze melden het via het netje op de VHF ’s morgens).
  • ‘Boot’schappen doe je bij Budget Marine en Island Water World
  • En voor electriciteit, lampen en/of waterfilters ga je naar Eclectec (aan de lagoon, Nl kant, links van IWW)
  • Dollarbusjes kosten nog steeds een dollar, mits je ‘over the hill gaat’, dan betaal je twee dollar.

 

We lopen de voorraden weer eens na…

Blik met wel hele zware perzikken!

Blik met wel hele zware perziken!

En dat is maar goed ook! Alle boodschappen die we nog aan de andere kant van de oceaan hebben gekocht gaan we nu opmaken. In principe missen we hier in de Caribbean niets aan eten & drinken, alles is te koop en het is fijn als je af en toe de spullen ververst. Alle bakskisten en kasten gaan leeg en worden meteen schoongemaakt.

Wat levert deze zoektocht in ons op: een paar blikken houdbare ham, stroop, rode kool, asperges, paprika, mosselen in een glazen potje en een blik perziken op zware siroop die spontaan begint te lekken als ik hem oppak. Wat ben ik blij dat het nu gebeurd en niet ongemerkt. Dan had de plakkerige siroop op de watertanks gelekt waar we niet echt goed bij kunnen… we moeten er niet aan denken. De meeste spullen vallen gelukkig nog ruim binnen de houdbaarheidsdatum en kunnen we de komende week opmaken..

Allemaal beestjes....

Allemaal beestjes….

Rijst met kruipende en vliegende zwarte beestjes…
Tijdens de opruimwoede kom ik ook nog wat ‘gesmolten’ bouillon blokjes tegen. Deze kunnen voortaan beter in de koelkast worden bewaard. En de rijst uit Curaçao blijkt vol extra proteïnen te zitten! Door de plastic opbergbak zien we kleine zwarte torretjes kruipen en vliegen door de rijst…. Ze eten zich zelfs een gaatje door het pak heen. We gooien alles over boord, vissenvoer.. Dan maar geen rijst meer.

In de waterdichte rijst ton gaat voortaan alleen nog broodmeel!

Carnaval St. Maarten: Some things never change

Colourfull schaars geklede ladies, schudden met die billen, veren, bodypaint, glimmers, hoge hakken, a little bit of wining, prachtige grote Mack en Peterbilt trucks die de muziekkar met enorme luidsprekers voorttrekken, Live music die door je hele lichaam dreunt (blij met oordopjes!!), gratis give-aways en een biertje voor 2 dollar. The grand parade in SXM. Goed voor een paar mooie plaatjes;

Carnaval Sint Maarten, het blijft leuk!

Koningsdag in Phillipsburg

Onze BB motor heeft kuren en Maarten en Thea van de Nostress slepen ons naar plaats van bestemming!

Onze BB motor heeft kuren en Maarten en Thea van de Nostress slepen ons naar plaats van bestemming!

Op St. Maarten komen we ook weer een oude bekende tegen; De Nostress. We hebben ze sinds Suriname niet meer gezien en kunnen heerlijk bijkletsen en samen naar Phillipsburg voor Koningsdag. WA is jarig en we zijn benieuwd hoe ze dat hier een jaar later vieren. Nou niet dus… In het Holland House in Phillipsburg is niets te doen. We drinken wat. later op het strand eten we nog een broodje. Daarna geven we het op. hier valt niets te beleven, het is erg warm dus we besluiten weer retour Simpson Bay te gaan met het dollarbusje. Dit is toch wel even een ander feest op Koningsdag dan het geweldige feest dat we vorig jaar hebben meegemaakt met de Waltzing Mathilda, Dixbay en Jan van Gent…

De buitenboordmotor heeft er ook geen zin meer in en Maarten en Thea geven ons een sleepje terug naar de boot. In de baai liggen we helaas nog steeds flink te rollen. De golven willen maar niet naar de Noord draaien, ondanks alle voorspellingen.

Gooooooood moorning cruisers

SXM Kosten inklaren en brug

SXM Kosten inklaren en brug

St. Maarten‘s Morgens om half 9 komen we aan in de Simpson Bay. Omdat we een aantal dingen moeten doen besluiten we in de baai aan de Nederlandse kant te gaan liggen, ondanks het Nederlandse ‘ontmoedigingsbeleid’. We betalen hier namelijk 20 dollar per week of we nu buiten in de baai of binnen in de lagoon gaat liggen. Gaan we door de brug dan betalen wij nog eens 25 dollar extra. En voor het uitklaren betalen we 7 dollar. Aan de Franse kant hoef je alleen maar 5 euro te betalen en het in- en uitklaren is veel makkelijker! Daarnaast lig je rustiger in de baai en kun je prima zwemmen in het heldere water.

Voorraden aanvullen
Op St. Maarten kunnen we ‘bijtanken;  Gas bij de Gasking (14 dollar voor een zes kilo fles), Diesel, benzine voor de buitenboordmotor, boodschappen en vooral bier. En we sponsoren de lokale economie door o.a. naar de tandarts, Island Waterworld en Budget Marine en happy hour bij Lagoonies te gaan. Biertjes kosten hier tijdens Happy Hour maar een dollar!

Cruisersnetje
De ochtend starten we ouderwets met het cruisersnetje van Shrimpy’s ‘okidokie’ Laundry op kanaal 10 om half 8. Mason van Out of Africa, Coastal Canvas, Doctor Diesel, Cyberman, Business Point, ze zijn er allemaal nog! Het netje is elke dag op de VHF kanaal 10, behalve op zondag.

Swell in Simpson Bay
We liggen behoorlijk te rollen in de baai. De swell moet eigenlijk uit het noorden komen, maar we merken daar niet veel van! We rollen als een gek. De track op Navionics slaat enorm uit, dat hebben we nog niet eerder mee gemaakt. In de baai liggen ook een aantal Nederlandse boten (o.a. Seaquest, Luna Verde en Senang) te wachten op mooi weer voor de oversteek naar de Azoren.

Uitklaren in Gun Kreek op de Virgin Gorda Sound

Uitklaren in Gun Creek

Uitklaren in Gun Creek

We gaan anker op en varen de boot naar Gun Greek, waar we uitklaren. Eigenlijk hadden we dit ook met de dinghy kunnen doen maar de motor is niet goed en we ankeren op 8 meter diepte vlak voor de kant. Het kleine stukje naar de kant redden we wel met de dinghy. Deze ankerplek is geen aanrader voor de nacht. Je hebt veel last van alle langs stuivende ferry’s. En als we eenmaal liggen komt ook het watervliegtuig in onze voortuin landen!

We pruttelen met een slakkengangetje naar de dinghy

Supermarkt Gun Greek

Supermarkt Gun Greek

dock voor de immigration/douane. Het gebouw aan de linkerkant is vrij nieuw en heeft overal automatische deuren, die allemaal open staan. De muren zijn kaal en aan de rechterkant treffen we een grote balie met daarachter twee mensen. De eene is druk met zijn mobiel, de andere geeft Ben aan dat hij eerst zijn veters moet strikken 😉 We krijgen twee formulieren om in te vullen. Omdat we dezelfde dag nog weg gaan worden we netjes geholpen. Uitklaren voor de volgende dag kan ook, maar dan moet je wel pas in de middag komen! We betalen 0,75 dollarcent voor het formulier en staan binnen een half uur weer buiten.

We krijgen toestemming om nog even boodschappen te doen. Onderweg naar de supermarkt zien we links en rechts oude vergane en leeggelopen Caribe’s (dinghy’s) liggen. Zonde! De supermarkt is makkelijk te vinden. Ze hebben een groot assortiment met verse spullen, dus we slaan nog even het nodige in.

Meeliften op het netwerk Richard Branson

Meeliften op het netwerk Richard Branson

80 mijl verder naar het oosten
Om 12 uur varen we de baai uit op weg naar Sint Maarten. Het laatste traject tegen de wind in naar het oosten, voor we af buigen naar het zuiden. De weersvoorspelling geeft weinig wind, draaiend naar het zuiden.

Necker island

Necker island

Op de genua varen we tussen Pear Island en Necker Island, het privé eiland van Richard Branson, door. Daar maken we nog snel even gebruik van zijn guest network en versturen een laatste berichtje naar het thuisfront voor we een nacht doorzeilen naar St. Maarten.

Onze eigen buienradar aan boord

Onze eigen buienradar aan boord

Buienradar
De wind zit inderdaad in de zuid en het grootzeil gaat bij. We beginnen zeilend aan onze tocht van 80 mijl naar St. Maarten. We moeten een nachtje doorzeilen. Om ons heen zien we op de AIS nog twee andere zeilboten dezelfde kant op gaan. We zien in de verte wel een aantal buien op ons af komen, maar de radar geeft aan dat ze allemaal om ons heen gaan. Mooi zo’n buienradar aan boord!

Op onze ankerplek in de Sound hadden we ons verheugd op de ondergaande zon op zee. Op de ankerplek werd deze ons elke keer ontnomen door de bergen. Wel werden we getrakteerd op een prachtig gekleurde lucht. Nu is de laaghangende bewolking aan de horizon stoorzender en is de zonsondergang wederom niet spectaculair.

Zonsopgang in SXM

Zonsopgang in SXM

Het eten is een makkie. Ik had alles al voorbereid, we hoeven het alleen nog maar op te warmen. Om 20.00 uur begint de eerste wacht en gaat Ben te kooi. Ik kijk lekker een filmpje in de kuip! Het is een rustige, relaxte tocht. Als ik ’s morgens vroeg de wacht overneem zie ik het lichtschijnsel van St. Maarten. We halen de vaart iets uit het schip, zodat we met het eerste licht het eiland aan kunnen lopen. De zonsopgang is prachtig!

De Blabber gaat weer zuidwaarts

Baai Anse de Colombier

Baai Anse de Colombier

Zaterdag – Het was een rommelig nachtje achter ons anker op open zee… Meerdere malen ben ik even naar buiten gegaan om te kijken of we nog op dezelfde plek lagen … Het Rocna anker laat ons deze keer niet in de steek en houdt ons keuring op de plaats, ondanks de draaiende wind… ’s Morgens zijn we nog even in de dinghy gesprongen om een laatste keer te internettten en wat bootschappen te doen. Eenmaal terug doen we nog een een bakkie bij Gerard en Lies van de Sylfer. We nemen afscheid en daarna gaan we anker op. Op weg naar St. Barths. We zeilen weer!

Het is heerlijk zeilweer trouwens, alleen kwam de wind uit de verkeerde hoek…: de kant die wij op wilden! Hoe was dat ook alweer met dat gezegde? Een goede zeiler heeft altijd de wind mee… ?!! Mmmm, een kleine misrekening… Maar we willen naar St. Barths, zodat we afscheid kunnen nemen van de Waltzing Mathilda en Jan van Gent. Vertrekkers van de lichting 2012 die deze week weer richting Europa gaan.

Onderweg komen we de Ostrea nog tegen. Ook een vertrekker die weer op weg naar het noorden gaat. We zwaaien ze uit via de marifoon. Tegen de avond varen we aan de noordkant van St. Barths de baai Anse de Colombier binnen. Achter de Waltzing Mathilda pikken we een mooring bal op. We liggen geweldig rustig. Dicht bij de kant, we horen de branding in onze kuip. En we kunnen eindelijk weer lekker zwemmen! Ik plons te water. Wat een genot. Het water is ongelooflijk blauw en helder. We liggen op 8 meter water diepte maar kunnen nog steeds de bodem zien. Deze baai kun je alleen te voet of met een (zeil)boot bereiken. Een oase van rust en naar later blijkt ook aarde donker!

Na het eten drinken we samen met Chris van de Jan van Gent nog een laatste borrel aan boord van de Walzing Mathilda terwijl we het afgelopen (zeil)jaar nog eens de revue laten passeren. Wat een geweldig jaar en wat hebben we het gezellig gehad met alle Nederlandse vertrekkers. We gaan ze en de ons zo bekende bootnamen op de AIS nog missen!

Oranje broek achter gelaten in Sint Maarten

De doorgang naar de brug aan de Franse kant van de Simpson Lagoon

De doorgang naar de brug aan de Franse kant van de Simpson Lagoon

Vrijdag – Het heeft de hele nacht geregend… geweldig! We hebben wel drie emmers zoet water opgevangen in de dinghy en daar kunnen we prima de was mee doen! Heerlijk, alle was is weer weggewerkt. Alleen waait het een beetje hard en niet alle was is blijven hangen aan de lijn… mijn oranje broek is er tijdens een onbewaakt moment afgefloept en daar kom ik pas een paar uur later achter…. Geen broek meer te bekennen. Gelukkig hebben we Koninginnedag net gehad!

Ondertussen nog een laatste keer naar de Franse kant. De laatste bootschappen bij Simply’s (stokbroodje, kaas, yoghurt, vooral veel groente en zuivel 😉 Nog even bij Shrimpy’s Laundry langs voor een kaartje van de Franse kant, mochten we toch nog een poging willen wagen. En water gehaald, 100 liter voor 1,80 euro.

Daarna gaan we toch maar achter de Bella Ciao aan door de nieuwe brug, via de Nederlandse kant naar buiten, we pakken de brug van half 5. Eenmaal buiten zijn we achter de Sylfer voor anker gegaan. Heerlijk, we liggen weer buiten, in de startblokken om verder te zeilen.

Van het Rocna anker af geslagen

The Witches Tit, geen idee waarom het zo heet!

The Witches Tit, geen idee waarom het zo heet!

Donderdag – Slecht weer. Harde wind & regen. Terwijl we luisteren naar het SXM Shrimpy’s cruisers netje, horen we buiten iemand roepen. Het was de achterbuurman. We zijn van ons anker geslagen! Wat? Dat kan toch niet met een Rocna anker? Nou blijkbaar wel en we gingen zeer snel op zijn boot af. Gauw de motor aan, anker ophalen en we maakten ons snel uit de voeten. Weer opnieuw ankeren. Onderwijl sloeg er verderop ook een catamaran van zijn anker en die was helaas niet zo snel en zat aan lager wal tegen de kant. gelukkig kwamen er al snel vele dinghy’s van links en rechts aanvaren om ze van lager wal te trekken.

Eenmaal weer dobberend achter ons anker zagen we nog een derde boot krabben. Hij ging met een noodgang op de megajachten in Palapa Marina af. Ben heeft nog alarm geslagen op kanaal 10. Al snel zagen we iemand in een dinghy op afstormen en net op tijd de motor starten.

De rust is weder gekeerd. Wat een hectiek op de vroege morgen. de helft van eht netje gemist. En omdat het slecht weer is besluiten te blijven liggen vandaag.

De Sylfer is inmiddels ook gearriveerd in Sint Maarten en komt even langs. De laatste keer dat we elkaar ‘live’ zagen was in Chuagaramas, Trinidad. Daarnaast spreken we elkaar regelmatig op hetSSB netje, onder leiding van Gerard. Terwijl we gezellig bijbabbelen slaan we weer van ons anker! Niet te geloven…. Gerard & Lies gaan er snel vandoor, terwijl wij het anker voor de tweede keer vandaag ophalen. We besluiten een ander plekje te zoeken. Terwijl we naar voren varen zien we dat de brug ook weer vrij is en we varen naar onze oude stek aan de Franse kant, achter de Witches Tit. De grond was daar perfect en heeft ons bijna twee weken op onze plek gehouden. Wat een oase van rust!