Voor de eerste keer Freediving op Aves Barlovento

Na een heerlijke nachtrust neemt Frits, onze verkenner, ons mee op snorkelexpeditie naar een rif om het eiland heen. We gooien het anker uit op mooi helder water en duiken vanaf de dinghy zo de onderwaterwereld in. Naarmate we naar het westen varen lijkt het water met de dag helderder te worden. Wat we als eerste te zien krijgen is een bodem die lijkt bezaaid met watten. Zo mooi. Vandaar zwemmen we naar een prachtig rif, met prachtig koraal, sponzen en ontzettend veel (grote) tropische vissen.

Freediving op Aves Barlovento
Ik heb een interessant artikel over freediving gelezen in het juli nummer van de Caribbean Compass (gratis krant boordevol artikelen over de Caribbean & zeilen). Een sport die onder andere wordt beoefend door de Hollander Leo Hoogenboom die op Bonaire woont. Hij duikt samen met zijn vrouw tot wel 100 feet diep en er komt geen perslucht aan te pas. Alles wat ze gebruiken zijn extra grote flappers, een duikbril en snorkel. En toch maakt zijn vrouw de mooiste onder water foto’s. Dit lijkt ons wel wat en ik heb vandaag eens geprobeerd wat meer naar beneden te duiken om de vissen dichterbij of van onderen te fotograferen. Ik oefen o.a. op de papegaaivis, die toch wat schuw zijn en snel weg zwemmen. En een French Angelvis, deze is na een paar pogingen aardig gelukt. En ik heb zelfs een filmpje kunnen maken van een porcupine. Meestal zitten deze onder een steen en zie je alleen hun brede bek met daarboven de grote ogen die je nauwlettend in de gaten houden.

Dit freediven smaakt naar meer. Het is zo relaxt en vergt haast geen voorbereiding. Je pakt je flappers, duikbril, snorkel en dinghy en duikt te water. Alhoewel de meeste vissen er toch anders over denken, deze schrikken zich elke keer rot als je op ooghoogte met ze komt… Het artikel over freediving kun je ook online lezen via www.caribbeancompass.com.

Het is vandaag trouwens wat drukker geworden in de baai en er liggen nu naast de 4 Hollandse boten ook een Belg, een Fransman en 3 Venezolaanse motorboten. We liggen nu zo’n 58 mijl van Bonaire. Morgen gaan we naar Aves de Sotavento, een eiland 13 mijl verderop. Daarna hebben we nog zo’n 45 mijl te gaan naar Bonaire.

Op zoek naar de grote blauwe papagaaivis

Noronqui is bekend vanwege de grote blauw/zwarte papagaaivis. Deze vissen kunnen wel 120 cm groot worden. Ze zijn een beetje schuw en houden zich vaak schuil onder het koraal. Maar Frits en Reinhilde van de Bella Ciao varen ons met de dinghy naar de plek waar je ze waarschijnlijk wel kunt zien en mooi kunt snorkelen.

We hebben de blauwe papagaaivis gespot
We snorkelen door de vele kruipdoor sluipdoor gangetjes tussen de verschillende soorten koraal, enorme bollen hersenkoraal, sponzen en nog veel meer onderwater moois. Het is zo helder dat ik weer een prachtig filmpje kan maken terwijl ik achter Ben aan zwem. Onder ons knabbelen de (kleine) papagaaivissen aan het koraal, je kunt het zelfs horen als ze het koraal met hun scherpe tandjes afschrapen. We spotten weer barracuda’s en zien nog veel meer mooie tropische vissen. Op een gegeven moment komt er een enorme school blauwe doktersvissen voorbij en daartussen zit als je heel goed kijkt een grote blauw/zwarte Papagaai vis. Wow, wat een mooie camouflage!

We zeilen verder naar Crasqui
Na de snorkeltocht gaan we weer anker op naar het volgende eilandje, Crasqui. Het is wel 1 uur zeilen! We zeilen relaxt tussen de eilandjes door en laten het anker voor het strand op ongeveer 7 meter diep water vallen. Op het strand zien we leuke strandtentjes, met loungebanken. Dat ziet er veelbelovend uit.

Ook hier is het snorkelen geweldig en al snel liggen we weer in het water. We zwemmen tussen de pinnacles door en waar het veel dieper is over het koraal heen. Het lijkt net een of ander bizar filmdecor. Zo bijzonder. Na de snorkeltocht drinken we bij Rancho Samady, een van die veelbelovende strandtentjes, mojito’s met uitzicht op onze boot.

Blanquilla verkennen te voet en onder water

We starten de dag, na een geweldige rustige nacht slapen, met een wandeling van ongeveer 3 uur over het eiland. Taxi Bella Ciao pikt ons weer op en brengt ons naar het strand, waar de crew van de Full Circle en Rafiki al klaar staan.
Het oogverblindende witte strand met aqua blauw water doet zeer aan je ogen. De kust ligt bezaaid met prachtige schelpen, oud koraal en stenen. Het landschap is ruig en dor. De zon heeft hier aardig huisgehouden. De vegetatie bestaat voornamelijk uit cactussen met grote stekels en amandelbomen. We vragen ons af wat de oorsprong is van dit eilandje midden in de oceaan. Bij de zee zien we rotsblokken van graniet. Maar lopen we wat meer het land op dan zien we ook lava met afdrukken van hersenkoraal en schelpen. We hebben geen idee.

Meer landinwaarts volgen we de ezelpadjes, bedolven onder de keutels, tussen de prikkels van de cactussen door. We passeren een prachtig roze meer. Zien de ezeltjes voor ons weg spurten en komen uiteindelijk via twee waanzinnig mooie natural bridges uit bij een prachtig wit zandstrand en een vervallen huis. Grappig om te zien dat op een onbewoond eiland ook hier de organisatiedrang toeslaat, wat valt af te lezen aan de neergelegde rotsblokjes die een pad van het strand naar het huis markeren.

Snorkelen op Blanquilla
Samen met de Bella Ciao en Rafiki crew gaan we in de middag snorkelen bij de rotsen. Het is een bijzondere plek, door het ondiepe water kun je mooi tussen de grote rotsen door zwemmen. De rotsen zijn bedekt met vele soorten koraal en er zitten vooral vele soorten vissen, van een formaatje groter dan ik tot nu toe gewend ben. Een prachtig gezicht. In het begin zag ik meteen een Porcupine fish die heel nieuwsgierig was. Hij bleef maar naar me kijken en zwom mee het hoekie om te kijken waar ik heen ging. Even later zag ik een heel klein visje, geen idee wat het was, ik heb het niet terug kunnen vinden in de gidsen. Maar toen ik in de buurt kwam stak ie twee horentjes op en het leek wel of hij wilde zeggen “wat moet je, kom maar op!” Hij week voor geen centimeter en bleef me maar aankijken met die glimmende oogjes. Uiteindelijk zwom ik er maar om heen. Daarnaast heb ik ook een mooie Queen- en een French Angelfish gezien. Helaas waren ze te schuw om goed vast te leggen met de onderwatercamera, maar ze zagen er prachtig uit. Verder waren er veel papagaaivissen, van die langwerpige vissen met een lange snuit (trompetvis). Het schijnt dat zij de kleur aannemen van de omgeving en vandaag waren ze blauw! En het stikt hier van de koffervisjes, alleen een maatje groter en totaal niet bang uitgevallen.
Morgenochtend ga ik nog even naar de andere kant zwemmen, daar schijnen de vissen nog groter te zijn.

Tijdens een prachtige zonsondergang zien we achter de Blabberboot nog twee vissersbootjes vlak achter ons met een visnet in de weer. Tegen de tijd dat het donker wordt halen ze het vrijwel lege net op en varen naar de ankerboei voor ons, waar ze met de drie kleine bootjes aan vast liggen. Het enige lampolie lichtje gaat aan en het wordt langzaam stil om ons heen.

Statia onder water

Statia – In Lower Town, voor Oranjestad ligt op dit moment een mooi strandje en we kunnen zo, samen met Gerard, vanaf het strand bij Mazinga met duikbril & flippers te water. Vlak voor het strand loopt onder water de oude stadsmuur en die staat garant voor heel veel tropische vissen, koralen en sponzen. Er peddelt zelfs een Haviksnavel zeeschildpad voorbij. En er ligt nog een oud anker en een kanon. Je kijkt je ogen uit. Het is hier zo lekker snorkelen, net als of je in een aquarium rond zwemt. Heerlijk relaxed!

Het water was wel een beetje troebel, maar we hebben een paar vissen op de kiek gezet:

 

Bequia onder water

Elke morgen nemen we een duik, zo vanaf de boot met snorkel & duikbril in de hand en flippers aan de voeten. Wat een luxe! We liggen op ongeveer 5 meter diepte en op het eerste oog is er hier onder water niet veel te zien. Maar als je stil ligt en goed kijkt zie je van alles voorbij komen … witte platvisjes, trompetvissen, ‘disco’visjes (met fluoriserende staart), een slang, koffervisjes, de gestreepte Sergeant Majoor en nog veel meer. Je kijkt je ogen uit.

Daarnaast doen we elke keer ook even de ankercheck. Het anker ligt er nu al de hele tijd prachtig ingegraven bij. Tijdens een check vinden we zelfs ons handvat van de peddel op de dingy terug, die er met een flinke wind vanaf was gewaaid.