De ingang van Marigot Bay
We hebben de hele nacht regen gehad. Het kwam met bakken uit de lucht en van Gerard (van de Sylfer) horen we dat het ook enorm heeft geonweerd. Op een paar flitsen in de verte na hebben we daar niets meer van meegekregen… We zijn om half 6 wakker. De boot is lekker zout vrij en de opvangbakken zitten vol met water. We toppen de watertank weer helemaal af en met de rest wassen we ons zelf en de kuip. Heerlijk. Alles is weer fris.
Terwijl de mannen uitklaren, leg ik nog even contact met het resort en heb een perfecte verbinding om het weer voor de komende dagen te checken. Vandaag nog veel regen. De wind is tussen de 15 en 20 knopen. Morgen wordt het weer wat beter, in ieder geval geen regen meer, maar nog wel 20 knopen wind uit het oosten. En het NOAA hurricane Centre laat alleen slecht weer voor de kust van Florida zien, daar heerst Douglas. Hier hebben wij gelukkig geen last van. Voor ons is het rustig. Niets te zien, ook niet aan de overkant in de buurt van de Kaap Verden.
Onderweg naar Marigot Bay sturen zonder handjes
Om 10 uur gaan we ankerop. We zeilen met een mooie wind naar Marigot Bay, 15 mijl verderop. De windpilot halen we weer onder het stof vandaan. Hoe was het ook alweer? Alle lijnen sluiten we opnieuw aan. De zeilen zijn goed uitgetrimd. Het windblad kan er op. Elektrische stuurautomaat op non actief en gaan…. We hebben de graden verkeerd staan, maar na een keer extra draaien staat alles goed en het werkt als vanouds. We gaan praktisch voor de wind en de windpilot houdt mooi koers! We sturen weer zonder handjes en zonder elektriciteit te gebruiken. Komt mooi uit, want vandaag is er weinig zon en worden de accu’s haast niet geladen (alleen als we de motor draaien tijdens het wegvaren en de baai weer binnen varen). Zo sparen we lekker elektriciteit uit.
Als we de baai bij Marigot Bay invaren komt er een boatboy op ons af. We krijgen korting als we aan zijn mooring gaan liggen. Maar we zien dat we ook prima kunnen ankeren en we vertrouwen ons eigen anker meer. Het is een leuke baai. Als je vanaf zee komt zie je de smalle lange ingang bijna niet. We gooien het anker uit op 6 meter. Maar het krabt. En pakt niet. We halen het anker weer op en varen verder de baai in achter de Sylfer aan… er zit nog een tweede baai! Dat hadden we niet gezien op de kaart. Hier liggen alleen maar moorings en kun je niet ankeren. Daarnaast is de wind helemaal weg. Veels te warm!! Terug naar de eerste baai en nog een keer het anker uit op 6 meter. Deze keer houdt het anker wel en liggen we vlak voor een Oostenrijker. Maar hij blijkt later weg te gaan en we kunnen blijven liggen. ’s Avonds worden we getrakteerd op een krekelconcert van jewelste, terwijl een dun schilletje van de maan aan de hemel staat.
Psssstt verder vertellen, maar we liggen hier eigenlijk een beetje illegaal. In Rodney Bay kun je bij de douane wel in een keer in- en uitklaren. Maar we kwamen er te laat achter dat het bij de immigratie niet zo is… Tja, beetje onhandig, maar leg dat maar eens uit, ook al zitten ze naast elkaar. Het is makkelijker uit te leggen dat we motor pech hebben als er iemand langs komt….
