Volg de ezespaadjes
Laat ik de dag beginnen met het omschrijven van de wereld waarin we nu voor anker liggen. Playa Yaque. Alles om ons heen is blauw, de lucht, het water… ontzettend veel tinten blauw, die allemaal om aandacht vragen. De camera en onze ogen kunnen het niet registreren. Voor ons ligt een spierwit strand met 2 palmbomen. En het is stil. We liggen voor anker met drie Nederlandse boten en afgelopen nacht is er een Franse catamaran naast ons komen liggen. Verder is er niets.
Dead end
Volg de ezelspadjes
We starten de dag met een snorkel expeditie bij het dichtsbijzijnde rif. Het water is fris, maar de onderwaterwereld is prachtig. We spotten de nodige ‘aquarium’ visjes. Eenmaal terug aan boord, trekken we de wandelschoenen aan en gaan op wandelexpeditie naar de Americano Bay. Via het strand volgen we de ezelspadjes tussen de enkelhoge cactussen door. Ze zijn gemeen, haken aan menig kuit, sok of schoen en zijn lastig te verwijderen door de weerhaakjes. We ontkomen er bijna niet aan. Langs het roze meer, gaan we heuvel op en komen uiteindelijk aan bij de baai met een wit strand, 2 natural bridges, helder blauw water en een bouwval waar ooit een Amerikaan heeft gewoond.
De verlaten baai Americano
De muren staan nog overeind, er zit geen dak meer op en de rest is vergaan. In de baai staat een behoorlijke swell die niet uitnodigd voor een nachtje ankeren in de baai. Verderop zien we een vissersboot. Verder is hier ook niets. We volgen de ezelspadjes weer terug naar het strand.
De kite ontwarren in de schaduw van de palmboom
Op Los Roques gaan we weer kiten. Eens even kijken of alles nog in orde is.
Een lift van de aardige kustwacht mannen.
Barracuda Beach party, part 2
Eenmaal terug op het strandje voor onze boten komt er een open boot met zes mannen op ons af. De Guarda Costa. Ze varen naar onze boten (daar is niemand), komen richting strand, zwaaien en gaan door. Mooi dat scheelt weer een aantal formulieren invullen. Als ze weg zijn varen we terug naar de boot, pakken gauw de Cobb en BBQ spullen en keren terug op het strand voor de volgende BBQ party by Moonlight! Het is tenslotte volle maan vandaag!
Maar zo makkelijk komen we niet van de kustwacht af. Ze komen ons op de terugweg halen op het strand. De Sylfer, Ben en ik klimmen in hun snelle boot. Hilarisch. We habla wat gebrekkig espanjol, over muziek, WK voetbal en ik word al snel Mamacita genoemd en Ben Papito. De voornamelijk jonge knullen komen uit Isla Margarita, zien er goed uit, sommige hebben beugelbekkies en ze dragen allemaal mooie verzorgde kustwacht kleding. Ze zijn uiterst correct, vriendelijk en zien er behoorlijk gespierd uit (komt vast door het sportveldje dat ze naast het kustwachtstation hebben). Wat vooral opvalt is de lol die ze uitstralen. De houten boot is groot & snel en er hangen twee zware buitenboordmotoren achter. In het vooronder zien we dat ze bij een zeilboot al 6 blikjes icetea hebben gescored. De jongens zitten 30 dagen op het eiland, met totaal 7 mannen, 1 vrouw en een hond. Daarna hebben ze dertig dagen vrij. Ze zijn hier nu net een week. We worden bij onze boot afgezet. Ze willen vooral de papieren zien die aantonen dat deze boot van ons is. Maar wat ze eigenlijk graag willen zien is rum… en sigaretten, zodat ze Fin de Semana kunnen vieren, oftewel het einde van de werkweek. Als ik deze geef hoeven we alleen nog de bootnaam en naam van de eigenaar op te geven en dan is alles in orde. Daarna worden we weer netjes op het strand afgezet en uitgezwaaid met de vraag wanneer we weer terug komen.
De BBQ kan beginnen. De Barracuda van de Cobb smaakt wederom voortreffelijk! Op de achtergrond schijnt de maan en balken de ezels.
Het is weekend en dat is te merken ook. Er komen nog meer grote Venezolaanse motorboten bij en ze houden wel van een feestje. Afgelopen nacht schaalde de spaanse nummers uit de speakers van onze buurman. Dat vonden we op zich niet zo erg, het was best lekkere muziek. Maar die dame die tot 5 uur ’s nachts mee zong hield ons toch wel een beetje uit onze slaap.
