Als we inklaren in Cuba krijgen we als Nederlanderer standaard een visa voor 1 maand. Alleen Canadezen krijgen een visa voor drie maanden. Wij moeten ons visum verlengen als we hier langer willen blijven en daarvoor hebben we drie dingen nodig:

• Een zegel, deze kunnen we voor 25 CUC kopen bij de bank en is 1 maand geldig.
• Een zorgverklaring. Om deze te krijgen moeten we een verklaring van onze zorgverzekeraar overleggen, waarin staat dat we voor zorgkosten in Cuba verzekerd zijn.
• En tenslotte kunnen we met het zegel & de verklaring naar de immigratie, zij bezegelen ons visa voor een extra maand.

En natuurlijk liggen de kantoortjes van al deze instanties niet bij elkaar in de buurt. We lopen kriskras door Cienfuegos. Het zegel halen we in het centrum bij de bank. Aan het loket betaal ik 25 CUC en het zegel is in the pocket.

Onze zorgverzekeraar heeft het gewenste document inmiddels gemaild. Met een print gaan we naar het zorgkantoortje in een achterafstraatje. Er komt meteen een vrouw naar ons toe. Ze neemt onze papieren in en we kunnen plaatsnemen op een stoel in de deuropening. De veer is stuk en we zitten op een voor mij comfortabele hoogte 🙂 Ze kijkt nauwelijks naar ons papier van de zorgverzekering. Vink, ook dit formulier hebben we in de pocket.

De laatste stap is naar de immigratie. Deze ligt weer aan de hele andere kant. Ben is de dag ervoor meegeweest met de bemanning van de Belgische boot Roxy, om te zien waar we moeten zijn en de kunst een beetje af te kijken. Dit werpt zijn vruchten af, want als we bij het kantoor van de immigratie binnen lopen, gaat Ben meteen door naar het bureau waar wij moeten zijn. Alle andere bureaus sluiten, omdat het lunchpauze is. Wij hebben mazzel en worden ‘nog snel’ even geholpen.

Eerst wordt ons paspoort gechecked, met de gegevens in de computer. Schijnbaar is er iets fout gegaan met mijn geboorte datum, maar ik kan niet zien wat, want ik mag niet meekijken op het scherm. We krijgen precies 30 dagen extra. We proberen het te rekken naar een maand, maar de dame achter het meisje dat ons helpt in onvoorbiddelijk. We krijgen 30 dagen. No more. Ze plakt het zegel op onze visa en schrijft daarop de datum tot wanneer we in Cuba mogen blijven. Negen mei loopt ons visa af. We zijn een dag verder, maar we mogen een maand langer blijven.

We vieren dit met een duik in ons favoriete zwembad bij het Union Hotel midden in het centrum!