There we go…

We hebben de hele morgen hard gewerkt om de boot te prepareren voor de grote overtocht naar de andere kant van de grote plas. De bimini is ingerold, de luiken zitten potje dicht, de zon brand, er staat geen zuchtje wind en het is bloedje heet in de kajuit. Zweetdruppels lopen over mijn rug. We hebben nog ruim een uur voordat we geladen worden. Ik ben zwaar toe aan een verfrissende duik in het Caribische water en sta klaar voor de big jump vanaf het achterdek, als onverwachts de telefoon gaat. “Are you ready?” zegt de stem van de loadmaster aan de andere kant. Ehhhh ja, de boot is klaar. “Than we expect you in 15 minutes!” Oops, daar gaat mijn laatste duik. Ze laden in drie dagen tijd maar liefst 24 schepen aan boord van de Schippersgracht en alles verloopt voorspoedig, waardoor wij een uur eerder dan de geplande tijd worden gehesen. Laat die duik maar zitten. Ik neem nog snel een laatste douche en ondertussen word ik best wel een beetje nerveus…

De loadmaster geeft een ‘go’…

Daar gaat ie dan. De laatste loodjes. We starten de motor, halen het anker op en varen naar het enorme oranje schip van Spliethoff, dat op schreeuwafstand van onze ankerplaats ligt. Bovenop het schip gebaard iemand of we willen draaien. Ik verplaats de fenders en we leggen de boot langszij. Ben maakt de achterstag los (another scarry moment, de mast blijft gelukkig staan!), zodat de hijsbalk met banden dicht bij de mast kan komen. En vanaf dat moment wordt ons schip praktisch overgenomen door de proffessionele mannen van Spliethoff. Ben en ik zijn toeschouwers op ons eigen schip. Eerst gooien ze gele banden aan boord. Daarna vliegen er dekbedden naar beneden. “Komen ze overnachten?” Eh nee, het is om de boot te beschermen tegen de banden. Al snel volgt de loadmaster met 4 mannen. In het water ligt een duiker. Iedereen neemt zijn positie in. De loadmaster geeft een ‘go’ en wij houden onze adem in. En dan gaat alles heel snel. De banden zakken naast ons schip. De duiker geeft een “everything ok here” en voor we het goed en wel door hebben wordt Blabber gehesen. Op het moment dat de boot gelijk ligt aan het dek van de Schippersgracht stappen wij af en gaat Blabber verder de lucht in.

Blabber danst nog een laatste rondje in de Caribbean…

Daar maakt ze nog een extra rondje voor ze neerdaald op de klaarstaande bokken die, als ze eenmaal goed staat, meteen worden vastgelast. Aan beiden kanten zitten extra banden om Blabber op zijn plaats te houden.

Blabber wordt vast gezet op de bokken

En dan krijgen we groen licht om weer aan boord te gaan, zodat we de achterstag en giek weer vast kunnen zetten. We koppelen tevens de accu’s los en draaien de gaskraan dicht. Daarna lopen we nog een keer door en over de boot voor een laatste check en dan is het out of our hands. Het moment is daar. We nemen tijdelijk afscheid van ons bootje.

Blabber heeft vijf jaar lang goed voor ons gezorgd. We hebben haar zo goed mogelijk voorbereid op de reis over de Atlantische oceaan naar Europa. Nu is het aan de mannen van Spliethoff om haar veilig naar de andere kant te brengen. Fingers crossed here.

Onze (zeil)paden scheiden…