Danpaati – de binnenlanden van Suriname in

In de korjaal op weg naar Danpaati aan de Suriname rivier

In de korjaal op weg naar Danpaati aan de Suriname rivier

We hebben vandaag een tocht geboekt naar de longen van de wereld, het tropisch regenwoud van Suriname. We gaan de binnenlanden in, of zoals ze het hier noemen we gaan naar Boven-Suriname. Het leven van de Saramakaanse dorpen speelt zich in deze dorpen voornamelijk langs de rivier af en we gaan dan ook naar Danpaati River Lodge, ongeveer 3 uur varen met een korjaal de Suriname rivier op. Dat betekent wel vroeg op, want de tocht met de auto naar Atjoni, de grensplaats tussen weg en water, is ongeveer 3 uur. Daar stappen we op de korjaal lijndienst en om deze te kunnen pakken moet je vroeg zijn anders zit je er naast!

Om half zes waren we op. Laatste spullen gepakt, ontbeten en daarna samen met Elsa en Jaap van de Sark in de auto. Het was 1 lange rechte weg, super geasfalteerd, zonder gaten! Vrij relaxed rijden. We misten alleen dat eene bord bij Berg en Dal waar je rechtsaf moet slaan, zodat je om het stuwmeer heen rijd. Voor we het wisten zaten we bij het stuwmeer op een doodlopende weg. Weer terug gereden en toen zagen we het bord, het was maar liefst 2 bij 3 meter groot!

Atjoni, daar waar de weg ophoudt en het water begint ...

Atjoni, daar waar de weg ophoudt en het water begint …

Bij Atjoni hield de weg op en is het een drukte van jewelste. Aan het einde liggen maar liefst 30 korjaals te wachten op bemanning en vracht.  Van alles wordt er in die smalle boten van boomstammen geladen. Normaal wordt je bestormd door de bootsmannen om mee te varen, maar wij liepen nogal resoluut op een korjaal af zodat het leek of we alles al geregeld hadden. En we hadden het ook snel geregeld. Binnen een uur zaten we op het water in de korjaal van Blankie en om de Surinaamse dames die ook bij ons in de korjaal zaten te quoten “zo blank is ie niet hoor!!”. Het leuke van de lijndienst is dat ie op vele plaatsen stopt om mensen/vracht in en uit te laden.

Wat een geweldige tocht over de rivier. Blankie bediende de 40 PK motor en manoeuvreert de boot met een enorme snelheid over de rivier langs rotsen en sula’s (stroomversnellingen). Op de punt zit de kulaman (de man met de stok), een familielid dat helpt met de peddel als we door een stroomversnelling heen moeten. De motor moet dan vanwege ondiepte uit het water en met de peddel wordt de punt in de goede richting geduwd.  Daarnaast zoef je langs de vele Marron dorpen aan het water. Aan de waterkant is ontzettend veel leven. Kinderen zijn er aan het zwemmen. Er wordt water gehaald. Vrouwen doen er de vaat en wassen kleding. En ze staan er te vissen. De rivier is eigenlijk een grote ontmoetingsplek. De levensader van de dorpen. Als je niet meer naar de rivier kunt lopen, mis je alle roddels en sociale contacten en kun je niet meer in het eerste levensonderhoud voorzien.

Danpaati

Danpaati, de boze geesten raakte we kwijt onder de stok met bladeren

Langs de rivier staan ook de nodige telefoonpalen en met Digicel heb je langs de hele rivier bereik. Drie uur later kwamen we aan bij Danpaati River Lodge. Op de brede trap aan het water zat Alexander, de gastheer, ons op te wachten om ons te verwelkomen met een drankje en een rondleiding te geven op het park. We kregen een huisje aan het water en op de veranda kon je vanuit je hangmat lekker over het water wegdromen. Om 20.00 uur ging de bel en stond ons warme eten klaar. Ontbijt en twee keer per dag warm eten zaten bij de prijs inbegrepen. Heerlijk wat een luxe!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *