“Angie, Eeeeeeee-heen-gie…” Toen dit nummer uitkwam zat ik op mijn zolderkamer met een cassetterecorder in de aanslag om muziek van de Top 40 op te nemen. Nu staan we midden op het grasveld van Deportivo Ciudad in Havana, tussen de Cubanen, te luisteren naar dit nummer uit 1973. De Rolling Stones geven ter afsluiting van hun Ole tour in Latijns Amerika, eenmalig een gratis concert voor de Cubanen. Waarom, geen idee. Maar hier wordt historie geschreven. Het is voor het eerst dat een westerse band in Cuba optreedt. En Blabber is er bij.

Cuba stelt zich steeds meer open voor de rest van de wereld. Het is super toegankelijk voor toeristen. Barack Obama is net vertrokken. En nu dus dit concert van de Stones. Het was vroeger ondenkbaar dat een buitenlandse rockgroep in Cuba kon spelen. Dat is sinds de Manic Street Preachers in 2001 niet meer gelukt. Zij waren de eerste en laatste westerse band in Cuba. Sterker nog, deze muziek werd tot 15 jaar geleden nog geweerd en mannen met lange haren en strakke broeken werden niet getolereerd. Vandaag komt daar verandering in.

Genieten van de Stones, tussen de Cubanen

Het concert begint na 8 uur. De Paus heeft gevraagd het concert wat later te laten beginnen, omdat het Goede Vrijdag is. 20.00 uur Cuba-tijd, is dik na middernacht in Europa en wordt door de Paus goedgekeurd. Ciudad Deportiva ligt net iets buiten het centrum en wij laten ons door een taxi afzetten. De straten om het sportveld zijn afgezet en het laatste stuk moeten we lopen. Samen met duizenden anderen. We volgen gewoon de meute. Bij een huis hebben ze een zelfgemaakt spandoek met het logo van de Stones opgehangen. Merchandising is er niet. Er staan een paar wc’s boven de put in een goot. Vijf om precies te zijn, voor het hele concert! Wij blij dat ze geen bier verkopen!

Langs zware bewaking stappen we door een soort hek. En dan staan we op het grasveld. Het magische grasveld, waar vanavond geschiedenis wordt geschreven. Voor ons 8 enorme torens met luidspeakers, een scherm met het welbekende logo en achteraan het inmense podium. Wij nestelen ons ergens in het midden naast een van de torens. Het uitzicht is perfect. Om ons heen staan, zitten & liggen mensen, in afwachting. Hele groepen. Families. Jong en oud. Niet alleen Cubanen. Toch is er genoeg ruimte op het grasveld. De meeste Cubanen kennen de muziek van de Stones niet. Ze komen voor de unieke gelegenheid. Ze hebben nog niet eerder zo’n groot podium, scherm en muziektorens gezien.

Hola Cubaaaaa

…. roept Mick Jagger, terwijl hij het podium op stapt. Hij spreekt voornamelijk in het Spaans. Daarna gaat hij los en springt met zijn magere spillebeentjes vol energie over het podium. Jumping Jack Flash, Angie, Paint it Black, Honky Tonk Women, Start me up, Sympathy for the Devil… Alle bekende nummers komen voorbij, maar bij het nummer ‘Out of control’ krijg ik kippenvel als Mick Jagger inzet met zijn mondharmonica. Wisten jullie dat Keith Richards ook kan zingen! Ik niet. Hij deed twee nummers, waaronder ‘You got the silver’. Beetje rock, beetje country… Het is wel grappig en hij vind het zelf ook wel amazing dat hij hier staat…. Als toegift stapt er een koor van vijftig vrouwen het podium op. Ze zingen “You can’t always get what you want”. Nog zo’n kippenvel moment! En als finale stuk zingen de Stones Satisfaction. Kicken! Onze avond kan niet meer stuk.

Benieuwd? We hebben een compilatie gemaakt van het concert in Havana. De Rolling Stones in vijf minuten. Have fun!