Aan de rechterkant (vanaf het land dus links) van de baai ligt Cabo Tiburon, een andere mooie hike. Mag je trouwens iets een hike noemen als het nog geen 4 km is? Geen idee, maar het klinkt wel lekker. Enfin, we gaan dus weer en route en volgen de betonnen weg door het dorpje naar de andere kant van het strand. Van hier uit lopen we onder een mangoboom (alas no, mango’s today… alleen hele groene, die eten ze hier met zout en azijn! Best wel lekker) door naar een pad langs het water. We passeren een tankstation. Voor de zeilers: je kunt hier diesel & benzine tanken. En de Guardia Civil. Ze hebben een vrij grote snelle boot in het water liggen. Start klaar. De mannen zitten/hangen wat voor het gebouwtje.
Zo veel aangespoeld plastic afval…
Voorbij de Guardia Civil markeert een bruin bord met opschrift “Cabo Tiburon” het begin van het pad. Het pad loopt verder langs het water en we zien de branding wederom van dichtbij. Hier moet je niet met je bootje stranden. Het stikt er van het harde koraal. Op het strand ligt ontzettend veel aangespoeld plastic. Maar ik heb nog geen goede vervangende slipper gevonden. Mijn slipper is in Cartagena de Indias over boord gegaan en ik zoek nu een nieuwe… Het laatste stuk naar de kaap lopen we over het strand, tussen de kokospalmen door. Bij een finca zitten ze op het terras heerlijk een kokosnoot te eten en ze laten ons ook een stukje proeven. Dit smaakt naar meer.
Met een verse kokosnoot krijgen we een echt Bounty gevoel op Cabo Tiburon
Er staan hier ontzettend veel palmen met grote/rijpe kokosnoten, ze vinden het vast niet erg dat we er twee van de grond oprapen die van binnen nog klotsen. Met een mes snijden we door het vlees aan de buitenkant. Daarna pakken we er een steen bij om deze vezels verder los te slaan. Uiteindelijk ontdoen we de kokosnoot langzaam van zijn taaie beschermende jasje. We geven de vrijgekomen harde noot nog een paar zachte tikken op zijn kop, net als bij een eitje en dan klotst het kokossap er uit! Heerlijk, verfrissend! En binnen in de noot zit ontzettend veel vruchtvlees. We smullen. Mooier dan dit kan niet. Dit is het echte bounty gevoel: zittend op een omgevallen palmboom op het einde van de kaap een zelf (gevonden) kokosnoot eten. Nu nog een onbewoond eilandje.