Bequia – We zijn blijven liggen achter ons anker! Maar echt lekker geslapen hebben we niet. Door de windvlagen hangt de dinghy regelmatig verticaal tegen de reling i.p.v. horizontaal. De boot zwiept van links naar rechts. Het anker schuurt, kraakt en kreunt… En we horen het in de verte fluiten, net of iemand de hele tijd koffie aan het zetten is. We checken regelmatig of de boot nog goed ligt. Het is een gebroken nacht.
Vanmorgen zien we twee dames van het Restaurant Jacks in een vissersbootje met een grote zelfgemaakte lobsterkooi op het voordek achter onze boot rondscharrelen. Ze varen rondjes, kijken, roepen wat naar elkaar…. en varen weer door…. Ze zoeken een plekje voor de lobsterkooi en dit komt duidelijk heel nauw, want het duurt even voor ze een geschikt plekje vinden, de boot stil leggen en de kooi overboord gaat. Aan de kooi hangt een lijn met aan het uiteinde een paar lege witte flessen die de plaats van de kooi markeren.
In de kooi hangen allemaal zakjes met afval; kippenpootjes, vel, oude mangoschillen. Alles is veroorloofd om maar die vissen in de kooi te lokken. Als ik de kooi check zitten er een paar kleine visjes in, nog niet bepaald een feestmaaltijd. Maar het is mooi om te zien dat een restaurant voor de Catch of the Day gewoon 50 meter verderop een kooi uit kan zetten. Lokaler en verser kan niet!