De Zeilen vlag laten we achter in Cuba
Het voordeel van een marina is dat we hier alles kunnen krijgen; een warme douche, drinkwater en water om het zout van de boot af te spoelen, diesel en electriciteit. De laatste twee hebben we niet nodig, maar we genieten van de luxe van de eerste drie!
De marina van Los Morros, prima plek om uit of in te klaren.
Met onze laatste 15 CUC’s betalen we de havenmeester en doneren een knaloranje ‘Hup Holland’ vlag en de wimpel van het blad Zeilen. Ze hangen nu aan het plafond in het restaurant bij de haven. Daar spotten we ook een Friese vlag (de Onderneming) en de drie haringen uit Enkhuizen (De Draeker)! Terwijl we nog even palaver houden met de Puff krijgen we spontaan van onze buren echte Cubaanse koffie. Yummie, onze laatste… Voorlopig.
Voor vertrek vergelijkt Ben het visgerei met de vissers naast ons. Ze blijken precies dezelfde dubbele haak te hebben. Dit moet lukken!
Internationaal uitgeklaard
Onze visa loopt 12 mei af. Het volgende uitklaarpunt in Cuba is Havana en dat gaan we binnen dit tijdsbestek met de continue oostenwind niet redden. We besluiten nu uit te klaren en de komende dagen langs de eilandjes naar boven te hoppen, tot zich een mooi weergaatje voordoet om ‘the jump’ naar Amerika te maken. Maar voor het zo ver is komt eerst de hond aan boord. Een cocker spaniel van een jaar oud, bijzonder springerig. Blij verplaatst hij zich door onze boot, met af en toe een sprong op de bank. Zijn baasje excuseert zich snel en haalt hem er accuut af. Zodra ‘Doggy’ naar buiten mag, houdt hij het voor gezien en spurt naar de kant. Zeilboten zijn duidelijk niet zijn ding!
Daarna komt de official aan boord. Hij neemt onze visa in en we krijgen een Despachio retour, ook wel Zarpe genoemd. Het is een uitklaarbewijs dat we nodig hebben voor het volgende land dat we aandoen. Tenslotte betalen we 25 dollar en zijn we free to go.
BEET!
We gooien de meerlijnen los en varen achteruit weg van de visserboot. Daarna draaien we de boeg in de goede richting. First stop naar het Noorden is Cayo de la Lena, een eilandengroep van mangrove, ongeveer 6 mijl verderop. Vlak voor de ingang naar het kanaal hebben we BEET! De vis springt een meter boven het water uit! Terwijl Ben hem meter voor meter naar binnen trekt, probeer ik achter op de boot te indentificeren wat het is… Hij zwemt een meter diep! Wat is dit? Hij laat zich niet zo maar binnenhalen! “Ben, ik kan hem zien, het is een Barracuda! Maar wel de grootste die we tot nu toe hebben binnen gehaald!” Eenmaal aan boord verlossen we hem snel uit zijn lijden. Wat een monster. Die bek met scherpe tandjes… Snel hak ik hem er af. De kop is bijna net zo groot als mijn hoofd… Als de schubben er af zijn halen we er 6 flinke moten af! En dat allemaal voor het naar binnen varen van het kanaaltje tussen de mangrove eilandjes. Onze geschonken dubbele haak van … uit Nueva Gerona werkt! Yessssss.
Kanaal ….
We glijden langzaam het kanaal binnen. De diepte meter geeft niet onder de 5 meter. Wow, wat is het hier rustig. Het water is vlak, links en rechts zien we mangrove en we horen de vogeltjes fluiten als we ons anker laten vallen en de motor uit gaat. Het kanaal is ongeveer 200 meter breed en geeft voldoende ruimte om te draaien op de wind. We merken trouwens niets van de oostenwind die buiten staat en liggen hier voor de komende nacht heel beschut. Een bijzonder plekje.
