Halfway day

Midden op de oceaan hebben we wraps gegeten!

Midden op de oceaan hebben we wraps gegeten!

Dag 4 op zee – We hebben een machtig mooie zeilnacht achter de rug. Ik hoefde me niet eens schrap te zetten en kon heerlijk zittend in de kuip een boek lezen op de e-reader (‘Tonio’ van vd Heijden > prachtig boek!). Als de (grote) oversteek ook zo is dan tekenen we er voor! We hebben de afgelopen 24 uur maar liefst 132 mijl gelopen! Een record (voor ons dan he).

 

Rond de ochtend waren we halverwege en op het moment van schrijven is onze positie;
21.44.740N
021.09.288W

De windpilot stuurt.... met 'kerst engelen' (wolken) op de achtergrond

De windpilot stuurt…. met ‘kerst engelen’ (wolken) op de achtergrond

We hebben de genua en het grootzeil op en lopen gemiddeld 5,6 knopen, met uitschieters naar 7,5! Rond de middag zakte de wind iets in en hebben we de boom weer gezet die voorkomt dat de genua dan gaat klapperen. De wind is nu rond de 12 tot 15 knopen en komt schuin van achteren. De lucht was vandaag strakblauw en we hadden bikiniweer! Het contrast met Nederland kan niet groter. We hoorden dat bij jullie een dik pak sneeuw is gevallen en wij hebben eindelijk zonder kleren in de kuip gezeten! De golven zijn ook een stuk minder hoog en komen van achteren, net als de wind. Hierdoor hebben we voor de verandering wraps en salade buiten kunnen eten, in de kuip aan tafel, terwijl we 7 knopen liepen! Dit was toch wel een fotomomentje. Daar zit je dan heel relaxed te eten aan tafel, terwijl de boot doordendert en de windpilot stuurt. Midden op de oceaan! Bizar. we hebben trouwens weer geen boten gezien, de oceaan is leeg!

We hebben deze keer wel beestjes gezien… Eerst vanmorgen, bij zonsopgang werd ik verrast door een enorme grote groep kleine dolfijntjes die een wedstrijd wie kan het hoogste springen hielden.

Zo kom je de ochtendwacht wel door, wat een prachtig gezicht. Het waren kleine grijze dolfijntjes, naar de buik toe werden ze wat sproeterig en de buik was roze, maar dat kan ook door de gloed van de zonsopgang komen. Rond het middaguur kwam er een verdwaasde schildpad voorbij. Waarschijnlijk hadden we hem de pas afgesneden met de boot en was ie even de richting kwijt. Wat komt er vannacht? De eerste vliegende vis?

We hebben nu nog zo’n 360 mijl te gaan. Ik hoop dat we dit tempo er in houden, dan zitten we over 3 dagen aan een welkomstborrel met onze opstapper Cees, die inmiddels over ons heen is gevlogen en geland is op Sal. Vandaar vliegt hij door naar Sao Vincente, Mindelo. Onze bestemming. We kunnen niet wachten. We tellen in ieder geval weer af!

Tot het volgende zeebericht!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *