Op bezoek bij Cesar Manrique
De Dixbay besluit de volgende dag meteen weer weg te gaan vanwege de hoge kosten (50 euro per nacht). Wij blijven wat langer en gaan samen met de Gaia en Nostress het eiland verkennen in een Opel Safira waar we met 6 personen makkelijk in passen. We zijn bij El Golfo, het National Park Terrifa en Fundacion Cesar Manrique geweest. El Golfo is een prachtig gekleurd zeemeer.
Eerste indruk van het eiland: wat ziet dit eiland er keurig netjes uit. Nou kan het contrast na Marokko niet groter. De wegen zien er als nieuw uit, je hebt keurige rotondes met netjes aangeharkte lava gravel en plantjes. De straten zijn schoon. Je ziet geen afval langs de weg. Overal proberen ze groente te verbouwen. Je ziet dan geen groene velden, maar zwarte velden met lava as. En wederom keurig aangeharkt. Bizar gezicht.
El Golfo, het gekleurde meer aan de zee
El Golfo is een prachtig groen gekleurd kratermeer aan de zee. Tijdens springtij vult met vers water.
Vuur eiland
Daarna zijn we naar het Tarafana park gereden. Dit park bevindt zich aan de westkant van het eiland Op Lanzarote heb je maar liefst 300 vulkanen. Het heet niet voor niets vuureiland. Je rijd eerst met je auto naar een parkeerplaats. Het is er onder de grond nog steeds 300 graden, wat een warme knuffelmuur, kippetjes op het spit boven de geiser en geisers die spuwen als je er water op gooit op levert. Daarna stap je in de bus en rijd je door een prachtig vulkaan landschap. De bustocht door het vulkaan landschap van ongeveer 3 kwartier was spectaculair en zeker de moeite waard. Indrukwekkend om te zien al die verschillende stenen en vulkanen. De muziek in de bus doet er nog een schepje boven op en alles bij elkaar zorgt het voor een fantastische beleving.
Met de bus tussen de vulkanen
Fundacion César Manrique
Als je op Lanzarote bent, moet je gewoon even een bezoekje brengen aan het huis van de kunstenaar, schilder en architect César Manrique (1919 – 1992). Hij heeft de nodige parken, huizen, kunstwerken op Lanzarote gemaakt en is verantwoordelijk voor de stijl van bouwen op het eiland. Fundacion César Manrique is gebouwd in Tahiche. Het voormalige woonhuis van César Manrique is gebouwd op wat men beschouwde als ‘wasteland’. Cesar was een voorstander van natuurbehoud en het integreren van het landschap in zijn bouwwerken. Dat is ook precies wat hij met zijn huis gedaan heeft. Het huis is in 1968 gebouwd op en in een lavastroom. Boven vind je zijn woon- en werkkamer, een zwembad en tuin met een prachtig uitzicht op het lavalandschap. Op de benedenverdieping kom je in 5 natuurlijke ‘bubbles’ in het lava. Elke vulkanische (white, red, yellow, red and black) bubble heeft zijn eigen sfeer en inrichting. Prachtig om zo te wonen. Deze kunstenaar is vooral verantwoordelijk voor de huizenbouw op Lanzarote. Je ziet geen hoog bouw, alleen maar witte huisjes in een bepaalde stijl.
Mooi filmpje over Cesar Manrique (wel in Spaans), deel 1 (er staan nog meer delen op YouTube:
Tenslotte zijn we naar Puerto Calero gereden om te eten en te kijken bij de Sark. De Sark was aan boord en heeft na het eten nog even wat met ons meegedronken.