WIER!!!! Again….
We gaan om 8 uur anker op…. denken we… Maar hoe hard we ook op de knop drukken het ankerlier doet niets…. Het blijft akelig stil op het voordek… We zetten wat schakelaars om, bewegen wat verbindingen etc. maar het ankerlier blijft zwijgen.
De Keltische achterburen hadden gisteravond aangegeven dat ze graag om 8 uur weg willen en wij liggen boven hun anker, dus we besluiten niet langer te dralen en het anker handmatig op te trekken. Althans, Ben doet dat terwijl ik rustig naar voren motor. De achterburen kunnen weg en het ankerlier moet maar even wachten tot in de volgende baai.
Al gauw kunnen we geweldig zeilen. De wind is oost, ongeveer 20 knopen en alle zeilen staan bij. We lopen meer dan 7 knopen. Eenmaal ‘buiten’ moeten we kiezen, langs de west- of oostkust van Grenada? De eerste route hebben we al twee keer gedaan. We nemen de onbekende oostkust – over de Atlantische zee- naar Prickly Bay. Het is rustig, stabiel weer en er staan haast geen golven. Een uitgelezen kans!
NOT!! Grr##??….
No fish today
De vislijn hangt buitenboord. Plok! We hebben beet…. Toch? Of is het wier? We passeren namelijk enorme wiervelden… De lijn staat strak gespannen en is moeilijk binnen halen, cm voor cm… en dan zien we inderdaad een enorme berg wier achter de boot hangen. We passeren nog een streep wier…. Pats! De lijn knapt. Sjips, daar gaat 50 meter lijn en twee lokazen. Als we tussen de eilanden door zijn is er geen wier meer te zien… we hadden iets langer moeten wachten met de vislijn.
Halverwege het eiland, voor Birds Island beginnen de zeilen te klapperen… de wind is weg…. We zetten de motor bij en motorzeilen om de punt van het eiland heen. Aan de zuidkant staat beduidend meer wind en de motor kan gelukkig weer uit.
Een blik op Prickly Bay vanaf de oostkant
We vliegen het laatste stukje naar Prickly Bay en gooien het anker naast de Sylfer uit. Gelukkig hebben we voor het laten zakken van het anker geen ankerlier nodig. Dit gebeurd in ‘vrije val’. Ik zet de schakelaar om en haal het wiel over en hups daar gaat het anker en 40 meter ketting. Daarna plons ik te water om te kijken of we goed liggen, maar ik zie geen hand voor ogen. Ik zie zelfs de boot niet goed, moet de boot op 1,5 meter naderen om het onderwaterschip te kunnen zien. Waarschijnlijk te veel zand in het water. Ondertussen gaat Ben op zoek naar het defect van het ankerlier… het lijkt iets kleins… De voetschakelaar op dek is OK. Het relais werkt…. Morgen maar verder zoeken.