Jose del Mar

Aan de Costa Arriba richting Portobelo ligt voorbij het buurdorpje Cacique, het piepkleine dorpje Jose del Mar. Beter bekent als Jose Pobre. Jose Pobre (pobre is Spaans voor arm) is marketing technisch niet echt een handige naam, zeker niet als je rijke toeristen aan wilt trekken. Dus de city marketeer heeft nog niet zo lang geleden de naam veranderd naar Jose del Mar. En zeg nou zelf, Jose aan de Zee, dat klinkt toch een stuk aantrekkelijker?

Vandaag wandelen we samen met de bemanning van de Rafiki naar dit piepkleine dorpje. Eerst varen we door de Tunnel of Love naar Panamarina en laten daar onze dinghies aan de steiger liggen. De rest gaan we lopen. De marina is uitgestorven. Op zondag en maandag zijn ze dicht. Onze grote zwarte vriend 'Tango' zit opgesloten als waakhond achter het hek en kan deze keer helaas niet met ons meewandelen.

We gaan door het hek rechtsaf en pakken de dirt road naar Cacique. Vlak voor Cacique is een kleine driesprong, we volgen het bordje Jose del Mar en slaan links af. De weg loopt door een prachtig heuvelachtig landschap. Links en rechts zien we finca's, mangobomen en rough lemons. Er vliegt een toekan over ons hoofd. Bijzonder, wij kennen die alleen van het logo van Van der Valk! En nu vliegt ie zo maar over ons heen. Dat zo'n beest trouwens kan vliegen met die enorme snavel. Dat moet toch top zwaar zijn?

Jose del Mar

Het dorp ligt inderdaad aan zee en is klein. Ze hebben een bushalte en een softbal veldje. Onder een afdakje zitten een paar vrouwen. Ze zijn bezig met de maaltijd. Rijst met kokos en garnalen staan op het menu. Eentje schijdt de rijstkorrels, waarom is mij onduidelijk, maar ze neemt de tijd. Een korreltje per keer… Ze heeft nog een hele berg te gaan. Een ander pelt de garnalen. En een derde raspt de kokos. Aan de waterkant staan voornamelijk lege (zomer)huizen en heel veel mangobomen. Het verhaal gaat dat Jose del Mar het hele jaar door mango's heeft. Dat moeten we na het mango seizoen nog maar eens checken. Voorlopig ligt de grond bezaaid met rijpe mango's. We worden er heel hebberig van. Maar alles wat we in de zak stoppen, moeten we ook weer 4 km terug sjouwen naar de dinghy. Dus we stoppen na 1 volle rugzak.

Op de terugweg maken we een varken vastgebonden aan een boom blij met een paar mango's. Hij geniet er zichtbaar van!