Roze Iguana’s op Allans Cay, Exuma’s

Hij heeft zijn netpanty's al aan!

Hij heeft zijn netpanty’s al aan!

En dan liggen we in de Exuma’s! Een kralenketting van harde koraal rotsen opeenvolgend in een lange dunne lijn naar het zuiden. De kust lijkt nog het meest op Bonaire en Curacao. Knoerthard & vlijmscherp, een combi van koraal- en limestone. Kaal. Met hier en daar een verdwaalde palmboom en een door mensenhanden gemaakt steenmannetje. Een droomlocatie. Weggelegd voor superjachten en een paar verdwaalde zeilers op eigen kiel! Bijzonder. Een mooi plekje om Kerst te vieren. Naast ons ligt een superjacht. Op de bovenste verdieping traint iemand op een loopband! Voor een weekje Bahama’s wordt op deze jachten al gauw een dikke ton neerlegd. Bijzonder dat we hier zo gebroederlijk zij-aan-zij liggen en van hetzelfde uitzicht genieten.

Bahamian Iguana

De Allans Cays zijn meerdere kleine eilandjes bij elkaar. In het midden ligt een smalle anker baai. Binnen in de baai zijn kleine zandstrandjes en als we aan komen varen met onze dinghy staan de Bahamian Iguana’s al klaar. Prehistorisch uitziende beesten. Een beetje schuw, maar ze zijn, net als de slingerapen in Puerto Lindo in Panama, gewend aan snelle boten met toeristen die ze komen voeren. Als wij aanleggen komt de eerste powerboat uit Nassau al aan. Hij heeft er 1.15 minuten over gedaan en legt aan bij het strand met pak ‘m beet 40 betalende gasten. Het strand zit inmiddels vol met afwachtende Iguana’s. Ze krijgen druiven op een saté-prikker. Bij een uitgestoken saté-prikker komen ze uit hun comfortzone, rennen naar voren, bijten de druif van de prikker en rennen snel weer terug naar een plek op veilige afstand. Bij mij zit een vrij grote Iguana. Hij heeft een roze gloed. En het is net of hij een paar zwarte netpanty’s over zijn poten aangetrokken heeft.

En weer een koufront op komst

Terug aan boord begint rond vier uur de boot onverwachts te ‘stuiteren’. Er is een koufront op komst. De wind is gedraaid naar het Noord-westen en harder. De golven bouwen in rap tempo op en we steigeren als gekken. We worden er zelfs misselijk van en gaan buiten in de kuip zitten. De golven beuken op de kust naast ons en maken een indrukwekkend geluid. Tel daar bij op dat we door de wind zijn gedraaid en dichter met de kont naar de vlijmscherpe rotsen liggen en je snapt waarom we anker op gaan. Het is nu nog licht. We laten het anker iets verder van de kust zakken en graven ons opnieuw in. We liggen nog steeds oncomfortabel te stuiteren, maar als het koufront vanavond komt draait de wind van noord west naar noord en dan door naar het oosten. Met oosten wind liggen we weer in de luwte van het eiland en hebben minder last van de golven. De vraag is alleen … wanneer draait de wind?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *