Yes, we zijn in Cuba!

We gaan naar Cubaaaaa! Yes eindelijk. De boot is vol met eten, water en gas. Dus mochten de spullen schaars zijn in Cuba, dan hebben we een kleine buffer. Als het licht wordt trekken we het anker uit de klei en varen we op de motor als eerste de Governors Creek af naar de ondiepe baai. Deze keer pakken we de ruime bocht naar buiten. De dieptemeter komt nog steeds op bepaalde plekken dicht bij onze diepgang van twee meter, maar we blijven voldoende water onder de kiel houden. Om 8 uur zijn we buiten, op dieper water. We zetten het zeil en koersen de boeg richting de Jagua bank voor Cienfuegos. Achter ons volgen al snel de Nightsky, La Paloma en Sylfer.

Ondanks de voorspellingen dat er niet veel wind zou zijn, waait het rond de 20 knopen en gaan we loeihard! Op de teller staat zelfs de 7,2 knopen. Af en toe kletst er een golf keihard tegen onze zijkant en eentje presteert het zelfs om onze kuip nat te maken! Dat komt (bijna) nooit voor. De tocht mag dan wel hard gaan, maar het is ook oncomfortabel. We zijn beiden katterig, hebben weinig zin in eten en/of koffie en dehengel blijft binnen boord! Na een nacht varen hebben we ’s morgens om acht uur de Jagua bank in zicht. We hebben er 133 mijl op zitten. Voor ons draait net een cruiseboot (!!!) tussen de banken door. Mooi, dan hoeven we die alleen nog maar te volgen. Hij vertelt dat de klok precies vandaag een uur verschoven is. Naar voren. Het is dus een uur later. Ze hebben in Cuba ook zomer- en wintertijd!

Bienvenidos socialista

Vier uur later lopen we het kanaal naar Cienfuegos binnen. De ingang is eenvoudig, wijd en mooi betond. Je kunt zelfs goed naar binnen zeilen als je wilt. Het landschap ziet er links en rechts een beetje dor uit. Op de linkeroever staat zelfs een fort bij een klein plaatsje. Bij de huizen voor de deur liggen kleine vissersbootjes. Voor een wachtpost op de linkeroever staat op de kade ‘Bienvenidos Socialista’. Yes, ons eerste bewijs dat we in Cuba zijn! Daarna is het nog een klein stukje naar de ankerplaats. Als we om de omdieptes en Cayo Caranas, een klein eilandje, heen varen zien we de ankerplaats met daarachter de Cienfuegos marina. We roepen ze op via de VHF. Geen gehoor. De Sylfer meldt zich. De kade om in te klaren is vol. Wij mogen direct ankeren. Fijn, dat scheelt weer een paar fenders en lijnen. We zoeken een plekje aan de buitenkant.

Totale tocht: 165 mijl in 33 uur.

Wat zou er gebeuren als onze temperatuur niet goed is?

Help de dokter verzuipt

Zodra we liggen komt er een soort ‘badkuip’ op ons afstuiven. De golven spatten over de boot en bij het aanleggen knallen ze tegen onze zijkant. Het onhandige motorbootje is van de marina. In de boot zit de havenmeester met de dokter. Terwijl wij druk zijn met het vastleggen van het bootje, klautert de glimlachende dokter alvast aan boord. Als hij bijna boven is verliest hij zijn grip. Hij kan zich nog net vasthouden aan onze reling en hangt tot zijn knieeen in het water. Ook goedemiddag! Hij blijft glimlachen. Wij helpen hem snel aan boord en stellen voor zijn schoenen met zoet water af te spoelen. Niet nodig. Hij komt voor de controle. Vraagt naar alle bootpapieren en daarna volgt het eene na het andere papier. Vervolgens komt er een klein wit apparaatje uit zijn tas. “Om de temperatuur te meten”, vertelt hij als hij mij bedenkelijk ziet kijken. Ok, en waar gaat hij dat dan doen? Ik zie geen beschermkapje. Voor ik het door heb plaatst hij het ding tegen mijn voorhoofd en geeft de meter iets minder dan 37 graden. Mmmm, zo kan het ook, mijn hoofd is aardig koel gebleven onder dat inklaren. Ook Ben wordt goed gekeurd en daarna werpt hij een snelle blik in onze koelkast, terwijl hij naar de vriezer vraagt. Die hebben we niet. Ok. Ook de koelkast is goed bevonden. We krijgen de papieren. Deel 1 van het inklaren is afgerond, de gele vlag mag naar beneden.

Inklaren

De havenmeester brengt eerst de dokter naar de kant en komt dan retour boot voor het tweede deel van het inklaren; een visa en de boot. Ze hebben momenteel geen visas meer liggen en we moeten wachten tot morgen ochtend. Dan halen ze direct de visas, kunnen we inklaren en mogen we aan land… Maar… of we nu wel alvast willen betalen. Dan kunnen ze de visa halen morgen! Daarna volgt een rekensommetje. Sinds 1 maart is het visa p.p. van 25 CUC naar 75 CUC verhoogd. Cuba zet maximaal in op toerisme en ruikt een makkelijke manier om aan extra geld te komen. Voor de boot betalen we 55 CUC. Totaal dus 205 CUC. Maar we hebben nog geen CUC’s, daarvoor moeten we naar de Cubaanse bank. Alleen mogen we niet aan land, zo lang we geen visa hebben. Het kringetje is rond. Er zit niets anders op dan met Euro’s of Dollars te betalen en de omwisselkoers voor lief te nemen. Het is het voordeligste om met euro’s te betalen, maar ook die hebben we allang niet meer aan boord. De laatste keer dat we met euro’s betaalden was op een Frans eiland. Dus rest ons maar een ding, betalen met dollars. En dat willen we eigenlijk niet, want als je met dollars betaald worden er extra kosten gerekend. Vanwege het embargo. Maar we hebben geen keuze, dus uiteindelijk betalen we 240,- dollar.

De volgende morgen gebeurd er niet veel. In de middag worden onze paspoorten opgehaald en pas om vier uur komt er iemand van de grenspolitie of douane, we zien zoveel verschillende pakjes met emblemen en zijn even de weg kwijt wie wie is, aan boord. We krijgen de paspoorten terug. De nodige papieren worden ingevuld over eten & drinken en de apparaten die we aan boord hebben. Hij heeft ook het visa bij zich. Het moet alleen nog worden ingevuld. Wij vragen hem het in te vullen voor ons, want als we het fout doen met ons beperkte Spaans, moeten ze een nieuw visa kopen en wij opnieuw betalen… Dat risico willen wij niet lopen. No problem.

Salute!

We mogen aan land

En dan mogen we eindelijk naar de kant… En dat mag met de dinghy alleen bij de marina. Verder nergens is ons op het hart gedrukt! De dinghydock ligt bommetje vol. We leggen onze dinghy op de tweede rang aan de steiger en lopen over de steiger richting een hek. Achter het hek staat een piepklein kantoortje en er voor staat een stoel. Hier zitten de mensen van de douane en/of immigratie. 24 uur per dag. Het volgende kantoortje is van de havenmeester. Daar moeten we ons ook nog melden, omdat we moeten betalen voor het ankeren en we moeten een papier ondertekenen waarin we plechtig beloven onze dinghy elke avond op te hijsen en op slot te leggen! Wat attent denken wij nog. Later blijkt dat ze als de dood zijn dateen Cubaan er vandoor gaat met onze boot of nog erger buitenboord motor.

Als alle formaliteiten zijn afgerond lopen we verder. Wel twintig stappen, dan staan we voor de bar van de marina. Daar zitten La Paloma, Sylfer en Nightsky al aan een biertje. Getapt uit een tafeltap. We drinken op een geslaagde overtocht! De bemanning van de belgische Roxy, en Nederlandse Hagar en oude bekende Rudy van de SeaYa sluiten aan. Bijzondere ontmoetingen. Verder aan land komen we vandaag niet. Het is al laat en veels te gezellig! We zijn in Cuba. Salute!

Inklaren in Cuba

• Kosten inklaren boot: 55 CUC
• Kosten visa p.p.: 75 CUC, 1 maand geldig. Je kunt het 1 maand verlengen, kosten 25 CUC p.p.
• Kosten ankeren: 0,20 cent per foot per dag. Voor ons komt dat neer op 7,60 CUC per dag (hiervoor mogen we ankeren, water halen -geen drinkwater!!- en kunnen we onze dinghy kwijt aan de dinghy dock).