We gaan inklaren. Het moet er toch van komen. De gele vlag gaat in het want en we varen naar de ankerplaats voor het plaatsje Porvenir. Een one stop port of entry is ons verteld. Met de dinghy varen we naar de kant. Voor de deur ligt de kustwachtboot die we eerder al in Isla Pinos hebben gezien. Zouden ze ons nog kennen?

We stappen een bijzonder kaal en karig douane kantoor binnen. Zo kaal hebben we het nog niet eerder gezien. Eerst gaan we naar de douane. De muur in het bloedhete kantoortje hangt vol met officiële papieren. Er blaast een fan. De man gaat aan zijn kleine houten bureautje zitten en legt  ons met behulp van een rekenmachine uit dat we 200 dollar moeten betalen om in te klaren. Of dat akkoord is? Nou eigenlijk niet… maar we hebben geen keuze. Dus we zeggen ja, we hebben op deze kosten gerekend en contant geld bij ons. Pinnen kan hier namelijk niet. Dan pas gaat hij verder met het invullen van wel 5 formulieren. Hij pakt een liniaal en schrijft met zijn tong tussen zijn lippen in keurige rechte lijnen alle boot- en bemanning gegevens op. Gevolgd door heel veel stempels. Daarna betalen we. De boot is ingeklaard voor een jaar. Nu wij nog. Op naar het kantoortje er naast. De man kijkt een beetje bedenkelijk als hij ons paspoort ziet en we vertellen dat we komen inklaren (zo lang onderweg vanuit Colombia?). Maar hij maakt er verder niets van. Hij heeft een computer. Maar de software en de internet verbinding werken niet.  Dus controle van ons paspoort gaat via What’s app! Hij maakt een foto van ons paspoort, stuurt deze naar Panama-City. Daar checken ze of we iets op onze kerfstok hebben en als dat niet het geval blijkt komt er een ok retour en worden we bijgeschreven in het grote boek. Daarna mogen we per persoon 100 dollar neertellen. Maar dan mogen we wel een jaar in Panama blijven!

Na het inklaringsritueel bergen we de gele vlag op en zetten koers naar Chichime, een eilandengroep die we vanaf Porvenir al kunnen zien liggen. Onze laatste stop in de San Blas. Het is een smalle lange ankerplaats tussen twee eilandjes. Het water is aardig diep en we moeten behoorlijk dicht naar het rif kruipen om het anker op 8 meter water te kunnen vallen. De wind laat het volkomen afweten en we draaien alle kanten op . Inmiddels ankert de eene charter boot na de andere om ons heen. Toch bijzonder om te zien hoe goed alles gaat op deze overvolle ankerplaats. We wachten een goede wind af en dan gaan we verder. Ondertussen snorkelen en klussen we nog wat op de ankerplaats.