Ben start de dag met een goede daad. Achter ons ligt een vrouwenboot en ze hebben problemen met het anker ophalen. Ben vaart er heen en zorgt er voor dat de dames binnen 5 minuten anker op kunnen. Hij krijgt een staande ovatie en diepe buiging. Ze proberen ook nog een thank you Lord, maar dan schiet Ben snel in de dinghy weg.
We nemen afscheid van Marlies en Oliver. Zij varen met de Maolis verder naar het westen om daar vervolgens aan de oversteek naar de Azoren te beginnen. Wij varen nog wat verder naar het oosten voor we afbuigen naar het zuiden.
On our way to The Baths
Het is rustig weer, we hebben 10 tot 15 knopen wind uit het oosten, dus we motoren in een uurtje tegen de wind in naar de overkant. Rond het middaguur komen we aan bij het Nationale Park The Baths en het is druk! Alle moorings zijn bezet… Zullen we ankeren? We zien meer boten dat doen, ook al staat er in de boeken dat het niet mag… of gaan we door. Net terwijl we besluiten om te draaien, ziet Ben dat een Cat losgooit van een mooring en hij stuift er heen met de blabberboot. We liggen front row, op A-locatie!! Dat vraagt om pannenkoeken met lunch!
Daarna dinghy’en we naar de kant. Althans, naar de moorings voor de kant, want het laatste stuk naar het strand moet je snorkelen/zwemmen. Je mag hier niet met je dinghy komen. Dit levert te veel gevaar op voor alle zwemmers.
The Baths, een groot speelparadijs ook voor volwassenen
Op het strand volgen we de bordjes naar de Cave and Devils Bay. Wij vinden het een groot pretpark. We klimmen en klauteren, glijden tussen, onder, over en onder rotsen door. Lopen door het water, komen op mooie uitzichtpunten en belanden uiteindelijk in Devils Bay. Genieten!
Terug via een onderwater doolhof
Daar trekken we onze snorkelspullen aan en snorkelen terug langs en tussen de rotsen door naar de ankerplek. Dit heeft een hoog fun gehalte. Allemaal kleine kruipdoor sluipdoor weggetjes onder water, soms behoorlijk smal en ondiep en onverwachts worden we meerdere malen overvallen door een binnenkomende golf. We zien krabbetjes voor ons vluchten op de rotsen. Een paar verdwaalde vissen. Onderwijl probeer ik te filmen en steek ik af en toe mijn hoofd boven water om mij te oriënteren. Het is een groot onderwater dolhof. Geweldig! We vinden de terugtocht leuker als de klimweg heen!
Machtig mooi zeilen naar de Virgin Gorda Sound
Terug op de boot gooien we los en zeilen weg van de mooring. Het is al een stuk rustiger, vele moorings zijn alweer vrij. We zeilen verder naar het noorden, naar de Virgin Gorda Sound. Er wordt de komende dagen veel wind voorspeld en je kunt hier aardig beschut liggen. We hebben halve wind en lopen prachtig op de genua met 6 knopen. De eerste ingang naar the Sound is voor ons te ondiep. Wij varen om het Mosquito eiland en de riffen heen naar de tweede ingang. Eenmaal binnen laten we ons anker vallen voor Pear Island. Het is hier lekker rustig. We horen sprinkhanen en geiten!
De boot draait ‘s avonds wel met de kont naar de rotsen, dat is iets minder. Er is geen wind en de stroom heeft vrij spel.