Southbound over zee…
Om 9 uur gaan we met hoog water door de ijzeren dame, de Ladies Island Swing Bridge van Beaufort. Direct na de brug tanken we nog snel diesel & water en daarna spuiten we met een dikke twee knopen stroom mee naar buiten. We worden letterlijk de Beaufort rivier afgeduwd. Eenmaal op zee zetten we het voorzeil, de windpilot en gaat de motor uit. Rust. We zijn onderweg van Beaufort (SC) naar de inlet bij Jacksonville in Florida. We hebben een lekker windje in de rug. Maar het is alles behalve een relaxte tocht. Door de golven. Daar hadden we even geen rekening mee gehouden. Ze zijn hoog en rollen van linksachter naar rechts voor onder het schip door. Hierdoor zwiept de boot als een gek van links naar rechts. En door de hoogte van de golven ook nog eens op en neer. Blabber lijkt een dol geworden stier. Normaal betalen we voor dit soort kermisattracties. En als het heel veel fun is maken we nog een extra ritje. Maar nu duurt de rit lang. Veels te lang. De eerste uren zijn we kotsmisselijk. Een unicum, dat wel. Toch zouden we liever ‘uitstappen’.
Andere toplichtjes
De route over zee is 120 mijl. Bij gemiddeld 5 knopen lopen we precies met hoogwater de inlet (zeeingang) bij Jacksonville aan. Na hoog water kunnen we een steeds hardere stroom naar buiten (lees tegen) verwachten, dus we moeten alle zeilen bij zetten om voor die tijd aan te komen. We monitoren onze voortgang nauwlettend. Kakt de wind in, dan zetten we zelfs de motor bij. Dat doet ‘zeer’, want we willen liever zeilen. Met vier knopen maken we nog steeds genoeg vooruitgang, maar we komen nooit op tijd aan…. In de nacht dansen voor ons de toplichtjes van andere schepen. De Antares en twee Amerikaanse schepen. De golven zijn gelukkig een stuk rustiger en de katerigheid is verdwenen. Precies met HW lopen we ’s morgens de inlet bij Jacksonville binnen. We schieten de boeien voorbij met een dikke 3 knopen stroom mee. Eenmaal binnen stuiven we af op de ingang naar de ICW. De navigatiekaart klopt voor geen meter. Gelukkig kunnen we op het zicht de boeien goed volgen. Bij gebrek aan een goede ankerplaats besluiten we door te varen naar Pine Island, 20 mijl verder op de ICW. Een ankerplaats in de middle of knowhere, tussen de moerassen. Maar met genoeg diepgang en swingruimte. Een rustig plekje om bij de komen.
We zijn weer terug in Florida! Dat betekent dat we ook weer elke beweging (van ons schip) telefonisch moeten melden bij de CBP (Custom & Border Patrol).