Een tropisch tafereeltje…

De wind is afgenomen en de swell een stuk minder. We kunnen weer verder. Vandaag de laatste voorbereidingen voor we anker op gaan. We beginnen de dag met water halen. Aan de steiger voor het centrale plein staan twee kranen en vullen we onze jerrycans met water. Het is bij de prijs van het liggeld inbegrepen, net als de basura (afval), die we onder de boom naast de pier kunnen leggen. De druk van het water is niet al te groot, de swell behoorlijk, dus we staan aardig te balanceren in de dinghy, maar met veel geduld hebben we alle flessen en later de tank vol.

De laatste hike
Nou ja hike, het was een kleine wandeling naar de Diana waterval. Het bord was groter dan de waterval! Er is de laatste tijd geen regen gevallen en dat resulteert in een miezerig stroompje waar je je haar niet eens onder kunt wassen!

Cielito Lindo!

De laatste pesos
We maken het laatste geld op aan verse groente bij Cielito Hielo, een winkeltje waarvan het raam de toonbank is. Erachter staat Marta, een muy divertido (vermakelijke) dame. Ze vertelt geweldige verhalen en door haar enorme expressiviteit kunnen we haar nog goed volgen ook. Meteen een lesje Spaans. In de Kuna Yala kunnen we niet al te veel kopen en hier is nog keuze genoeg. We kopen bieten, komkommer, wortels, uien en een grote witte kool. En bij een andere kruidenier kopen we 20 eieren (de pannenkoeken zijn ons goed bevallen) en aardappelen. Daarna eten we een lekker stukje kip met patat, rijst en salade bij Dona Trini. Terwijl we op ons eten wachten legt een soort ‘groentenboot’ aan. Het hele dorp loopt leeg. Ben gaat even kijken en komt terug met heerlijke papaja’s en ananassen. We kunnen er weer even tegen. Voorlopig geen last van scheurbuik.

OpenCPN, hoe was het ook alweer?
Normaal zeilen we op de kaarten van Navionics op de plotter en de iPad. Maar voor Guna Yala land zijn deze waardeloos. De kaarten stammen uit de tijd dat de Spanjaarden ergens in 1600 de kusten hier onveilig maakten. Sindsdien is er geen kaart meer bijgehouden. Gelukkig is er een alternatief: het geweldige boek van Eric Bauhaus. Een must-have voor elke zeiler die naar Panama en vooral Guna Yala land (San Blas) gaat. In dit boek staat informatie over de bestemmingen, aanlooproutes, waypoints en kaarten. Daarnaast hebben we alle kaarten ook digitaal. Deze kunnen we invoeren in Open CPN en over de huidige kaarten projecteren. Fluitje van een cent… Ehhhh? Maar hoe doe je dat ook alweer? Het is lang geleden dat we OpenCPN hebben gebruikt. Het werkt bij ons alleen op de laptop met Windows 7 een oudere OpenCPN versie. Via het loepje, optionele instellingen, kaarten voegen we het pad naar de kaarten toe. Et voila. Het werkt zo waar!

Op de back up laptop hebben we Windows 8 en versie 3.2.2 van OpenCPN. Ik krijg de GPS (via AIS) niet geïnstalleerd. Waarschijnlijk zijn  de drivers niet goed. Helaas hebben we ook geen internet om deze downloaden. Dit kan pas in Panama op het vaste land, waar wifi is! Maar misschien ziet iemand kans mij voor die tijd de instellingen te mailen van deze versie? Dan kan ik in ieder geval uitsluiten dat ik hier iets fout heb staan. Maar dat ter zijde. Terug naar de voorbereidingen.

OpenCPN en de kaarten van Bauhaus werken! VINK. De waypoints staan ingevoerd. De boot zit weer vol met water en we hebben geen zakken met afval meer aan boord. De laatste Colombiaanse dinero’s zijn uitgegeven. Vink, vink, vink. Volgens mij kunnen we morgen vertrekken. Op naar Guna Yala land! Spannend.

Bye bye Colombia
Maar varen naar een nieuw land betekent ook dat we een ander ontdekt land achter ons laten. Na weken verruilen we Colombia voor Panama. We vonden Colombia een geweldig land. We hebben ons nooit onveilig gevoeld. De taal is geen probleem. Een beetje Spaans helpt. Het reizen is gemakkelijk (met bus, taxi en vliegtuig). Toen we naar Bogota, Salento en Medellin gingen hoefden we niet eens van te voren een hostel te bespreken. We vonden overal snel een goede slaapplek! Het is daarnaast duidelijk een land in wederopbouw. De mensen willen een vervelende tijd achter zich laten en staan open voor toeristen. Ze laten ons voelen dat ze blij zijn dat we er zijn. We krijgen vaak midden op straat een hand. “Hola, waar kom je vandaan? Wat vind je van Colombia?” Ze zijn nieuwsgierig, maken graag een praatje over voetbal en heten ons vervolgens welkom in hun land. Ze zijn trots op hun land. En dat mogen ze zijn vinden wij. Het is een prachtig land, groot & gevarieerd (ook in temperatuur), met een geweldig zeilgebied en mooie steden. Het eten en dan voornamelijk het fruit is heerlijk. We hebben er met volle teugen van genoten!