Visite!

Om negen uur in de ochtend tuft Ben met de dinghy naar de kant om Yira, Ernesto en Dimicillo, twee leraren van de plaatselijke school en een broer, op te halen. We vinden het een beetje een vreemde tijd voor een afspraak en al snel blijkt het ook een Caribische afspraak te zijn… Er staat niemand op de kant. Een uurtje later melden ze zich en haalt Ben ze alsnog op. Ze waren nog even druk op school met versieren voor de feestdag. Druk pratend komen ze aan varen. Ze willen alles weten. ‘Van wie is die boot. Waar komen ze vandaan. Is that family?’ Alsof we met onze hele familie rond varen! Terwijl ze aan boord stappen geven ze met de opmerking ‘Now I feel like the president of Panama, he’s the only one with such an opportunity!’ aan hoe bijzonder deze ontmoeting voor hun eigenlijk is. Ze lopen door de hele boot, nemen daarna snel plaats op de bank en kijken uitgebreid rond. Wow, wat een boeken. Jullie lezen veel. De klompen uit Nederland zijn ook in trek! En al snel komen de mobieltjes tevoorschijn voor het maken van de eene groepsfoto & selfie na de andere. Ze willen het meteen versturen. ‘Hebben jullie ook wifi?’ Mwah, niet echt…alleen een telefoonkaart, net als jullie.

Eerst naar de Spider monkeys op Isla Linton

De aapjes staan ons al op te wachten als we na de koffie en zelfgebakken walnoten cake naar Isla linton varen. Ons bezoek schatert het uit als ze naar de boot komen rennen. Ze geloven hun ogen niet. Domicillo en Yira staan al snel met de mobiel op de kant. Ernesto bekijkt ze liever vanaf een afstandje vanuit de dinghy. Domicillo is totaal niet bang en voert de meegebrachte boterhammen met pindakaas. De aap is slim. Hij kijkt naar de hand van Domicillo met het eene broodje. Daarna kijkt hij naar het bakje in de andere hand waar zeker nog 4 broodjes meer in liggen. Hij bedenkt zich geen moment. Hij pakt eerst het uitgestoken broodje aan en graait daarna snel de andere broodjes uit het bakje. Hangend in de boom eet hij lekker alles op en likt zijn vingers er bij af! Het is leuk om te zien dat ons bezoek het net zo bijzonder vindt als wij. Na de aapjes brengt Ben Ernesto, de leraar Engels, naar de kant. Hij heeft een andere afspraak. Yira en Domicillo blijven nog even bij ons aan boord. Ze spreken geen Engels. Dus vanaf nu moeten we echt onze spaanse lessen in de praktijk brengen. Met handen & voeten, een woordenboek en de app Spanishdict op mijn iphone komen we een heel eind. Er valt geen moment stilte!

Agradecido en el Tunel di Amore

De volgende stop met de dinghy is “The Tunnel of Love”. Yira kan niet zwemmen, maar een zwemvest wijst ze met een resolute ‘no’ af. Niet nodig. Ze is niet bang en gaat gewoon lekker relaxed op de bodem van de dinghy zitten, daar is ze veilig, terwijl we naar de door mangroven omgeven tunnel varen. Er is geen wind en er staan totaal geen golven. De tunnel is prachtig. Ze genieten zichtbaar voor in de punt van de dinghy en gooien er spontaan uit dat ze ‘agradecido’ zijn, oftewel happy & grateful. Ze staan versteld hoe mooi hun eigen land is en ook hoe kristal helder het water is. En lachen hartelijk om het feit dat een stelletje toeristen hun dit stukje Panama laat zien. Bijna terug bij de Blabberboot zegt Yira gelukzalig “Blabber, es mi casa”. Ze willen niet meer weg!

Poffertjes uit Holanda

Terug op de boot duik ik de kombuis in. Dit is een uitgelezen momentje om proef te draaien met poffertjes bakken. Eens kijken hoe het valt. Ik bak zo’n 120 poffertjes. “Ingrid es muy rapido” ondertussen kijken ze foto’s en filmpjes uit Nederland op mijn ipad. Tussen de foto’s staat ook een foto waarop te zien is dat er in een blikje cola een berg suiker zit, ik geloof wel 10 klontjes. Ooit eens van internet geplukt. Yira kijkt ons ongelovig aan. ‘Dat is niet waar… zit er echt zo veel suiker in een blikje cola?’ Ze besluit ter plekke geen cola meer te drinken, vraagt om een glaasje water en wil de foto graag hebben om ook aan andere te laten zien. Mooi he? Wie heeft woorden nodig als een foto zo krachtig is?!! De suiker is trouwens ook weer snel vergeten als de poffertjes op tafel komen met poedersuiker, kaneel en honing. Alles is binnen no time op! Dit belooft wat op school. Domicillo voelt zich inmiddels zo thuis dat hij op de bank in slaap valt!

Aan het einde van de middag brengen we ze weer terug naar de kant. Het was een geslaagd experimentje en goed voor ons Spaans.