De ochtend staat in het teken van voorbereiding. We zeilen vandaag naar Los Roques, ongeveer 110 mijl naar het westen. Wij vertrekken in de loop van de middag, zeilen een nachtje en komen dan morgen rond het middaguur bij de ingang van Los Roques aan, zodat we nog voldoende licht hebben om ons ‘eyeballend’ (van eye ball navigation > met het oog navigeren) een weg door de riffen te vinden. Terwijl Ben alles op de boot voorbereid, stort ik me op het eten. Rond 12 uur varen we naar de Rafiki met een uien/olijf/knoflook brood, nog warm uit de oven, voor bij de heerlijke eigengemaakte vissoep van Marlène. Er komt nog een vissersboot langszij met een enorme lobster voor 10 dollar, maar hij past bij niemand in de pan en we het is een beetje onhandig omdat we gaan zeilen… Met pijn in ons hart zeggen we ‘nee, sorry jongens’…

Op snorkelexpeditie in een verlaten baai
Daarna trekken we het anker op en verlaten het idyllische Playa Yaque. Maar we verlaten Blanquilla niet voordat we eerst nog even met z’n allen op snorkelexpeditie gaan naar de baai om de hoek, bij de grot en het verlaten huis. We liggen met de 4 schepen in de krappe baai voor een prachtig wit strand met een grot en op de linkeroever een verlaten huis en natuurlijke brug. Heel bijzonder. We duiken zo vanaf de boot de onderwaterwereld in. Het water is ontzettend helder en het koraal en de vele vissen zijn prachtig om te zien. Onder de natural bridge bevinden zich hele zwermen kleine visjes, die zich net zo bewegen als een zwerm vogels in de lucht. Ik heb er een filmpje van gemaakt (volgt).

Op weg naar Los Roques
Rond 15.00 uur verlaten we als eerste schip de baai, hijsen de genua, zetten de boom aan bakboord zijde en schieten er met een dikke 6 knopen als een speer vandoor. De overige ‘Dutch Armada’ zit ons al snel op de hielen en passeren ons in de loop van de avond aan stuurboord zijde. We moeten iets zuidelijker zeilen, omdat we het militaire eiland La Orchilla op 5 mijl afstand moeten houden. De wind is niet de beloofde 15 tot 20 knopen, dus we lopen niet meer zo hard en worden weer behoorlijk heen & weer geschud. Als de zon onder gaat moet de boom helaas naar de andere kant en dat is een hele klus in het donker. Het is geen boomwisseling uit de ‘boekjes’ en pas een uur staat alles aan de goede kant. De nacht is helder, met veel sterren en we profiteren nog steeds van het maanlicht die wel op z’n retour is. Daarnaast zien we in de verte onweer, maar we horen geen donder en het blijft gelukkig op afstand.

Via eyeball navigation naar onze ankerplek achter het mangorovebosje
In de morgen kunnen we weer iets meer opsturen naar het noorden, maar het gaat niet zo hard. In de middag zien we de vuurtoren bij Sebastopol. Een paar mijl voor de ingang gaat het zeil naar beneden, de motor aan en de kaarten op de plotter en iPad zijn volledig ingezoomd om het gebied goed te kunnen overzien. Ik sta op het achterdek wat hoger, zodat ik de kleur verschillen van het water kan zien. Donker blauw is goed, bruin is koraal en lichtblauw is zand en ondiep. Bij de laatste twee moeten we dus niet zijn! We lopen probleemloos op de kaarten van Navionics en de aanwijzingen van Paul van de Full Circle tussen de ondieptes links en rechts door naar binnen richting het mangrovebosje, waar de andere Nederlandse boten al voor anker liggen.

Snorkelen naar het mangrovebosje
Plons! We snorkelen vanaf de boot meteen naar het anker en daarna naar het mangrovebosje. Wat we te zien krijgen is sprookjes achtig. Het water is ongelofelijk helder, de mangrove takken drijven in het water en er tussenzweven duizenden kleine visjes. Zo mooi! Even later steekt er ook een Barracuda van een meter tussen de mangrove uit… die vind ik iets minder, hij kijkt zo gemeen en hij heeft van die scherpe tandjes!

Pot luck op de Bella Ciao
We eindigen de dag met een Caribische Callaloo stamppot & spekjes van de Bella Ciao en griesmeelpudding & krenten van de Rafiki toe. Wat een heerlijke aankomst op Los Roques in alle opzichten!