Virgin Gorda Sound – We hebben geen oog dicht gedaan. De wind nam toe en we bleven om ons anker heen draaien. Met de kont naar de kant, soms naar het rif en dan weer met de punt naar de kant. Al dit gedraai is niet goed voor ons ingegraven Rocna anker…de wind giert om de boot. Ik hoor de ankerketting trekken en schrapen. Daarnaast vinden motorboten het nodig om ook ‘s nachts met veel power langste varen en ons te trakteren op hun golven.

’s Morgens vroeg om 5 uur worden we overvallen door een heftige squal… ik had net de tonnen buiten gezet om water op te vangen. De boot helt helemaal over naar een kant. Ik vraag Ben of hij even naar de track op de iPad wil kijken of we nog goed liggen…hij antwoord “Nee”. Nee??!! Hij zegt altijd ja, ik stond meteen naast mijn bed. We hadden nog voldoende tijd volgens Ben, maar we drijven wel langzaam richting het rif. Gauw alle instrumenten, lichten, ankerlier en kleding aan. De kuip in en anker ophalen.

Dit ging niet zo makkelijk in de harde wind en regen. Houdt dan de boot maar eens recht in de wind om het anker op te halen. Ben neemt het binnen halen van mij het anker over. De ankerketting bleek door het vele draaien helemaal in de knoop te zitten. Om de spanning er af te halen tilt Ben het anker met ketting en al met de hand aan boord. Ik vaar ondertussen met een slakkengangetje verder de baai in tot Ben de hele boel ontward heeft. Daarna gaan we opnieuw ankeren, deze keer iets verder de baai in tussen een paar andere schepen. We liggen als een huis.

Het blijft waaien. De meter geeft maar 20 knopen aan en toch voelen de windvlagen veel harder. De boot swiept als een gek van links naar rechts, de bimini klappert, de wind suist door de verstaging en de watertonnen haal ik binnen voor ze van boord vliegen. We liggen niet bepaald beschut. De Pear island ‘berg’, eerder een heuvel, is niet hoog genoeg en de wind heeft vrij spel in de hele Virgin Gorda Sound. We blijven aan boord vandaag.