Teken je favoriete dier… Mooh!

We beleven de mooiste avonturen, liggen op de meest bijzondere plekken en maken geweldige zeiltochten. Toch mist er iets…. Contact! En dan vooral met de lokale bevolking! Tijdens onze vluchtige ontmoetingen komen we niet verder dan “Hola, que tal?” En een praatje over het weer… “Mucho caliente”. Voor meer contact moeten we beter spaans spreken en het helpt als we ergens langer liggen, dan kun je iets opbouwen. Dus hoe pakken we dit aan? Via de plaatselijke school! We hadden het in de San Blas al uitgevonden. Via de kinderen leggen we contact en leren we Spaans op de koop toe! Op naar de lagere school en de directeur in Puerto Lindo.

Helpen op de lagere school in Puerto Lindo

De directeur is een grote indrukwekkende man met overwicht. We schudden hem de hand. ‘Kunnen jullie hulp gebruiken in de Engelse les?’ Nestor, de directeur, geeft aan dat ze al een Engelse leraar hebben… Hij denkt dat we komen solliciteren! We leggen hem uit dat we geen baan zoeken, maar een paar dagen willen helpen in de Engelse les. Dat vind hij wel een goed idee. Ernesto, de leraar kan wel wat hulp gebruiken, de kinderen horen zo een andere engelse uitspraak en ondertussen kunnen ze ons Spaans leren. Een win-win situatie voor iedereen.

Vroeg op!

De school begint om zeven uur. We pruttelen om half zeven naar de kant en leggen onze dinghy bij Restaurante X. Via het pad langs de waterkant lopen we naar het schooltje. Het dorpje met voornamelijk huisjes aan het water ontwaakt. Oma is druk bezig met de was. Een paar hele kleintjes zitten in hun luier op straat, eten pap of lopen het water in om te spelen. Moeder zit op de veranda. Opa wordt wakker op een stoeltje naast het huis. Allemaal zeggen ze ons vrolijk gedag. Het varken, met een touwtje vastgebonden aan de palmboom bij de brug, ligt nog tevreden te slapen.

Het geel-blauw geverfde schooltje staat midden in het dorp. Het bestaat uit drie gebouwen, een keuken en een centraal plein in het midden. De schoolbel gaat om zeven uur. Kinderen komen binnen druppelen, te voet, met de fiets, bus en we zien ze zelfs uit de achterbak van een vrachtwagen klauteren. Ze dragen een school uniform. Een witte blouse en donkerblauwe plooirok of lange broek. De leraressen zijn behoorlijk opgedoft en we staan versteld van de hoge hakken die ze dragen! Tijdens de les worden ze al snel verruild voor platte schoenen en verdwijnen de hoge hakken onder het bureau.

Opstartritueel

Aan het begin van de week verzamelen de klassen zich op het centrale plein. Ze staan op volgorde van klas en beginnen met het volkslied. Halverwege zakt het in, maar als de directeur zijn bulderende stem in zet gaat het volume rap omhoog. Gevolgd door een voordracht en de vlag wordt natuurlijk gehesen. Vandaag hangt hij half stok, omdat het afgelopen weekend een oud president overleden is. Hij hangt niet lang, als het regent gaat hij weer omlaag. Na het wekelijkse opstart ritueel halen de kinderen ‘crema’, pap, in de keuken. Ze delen het gratis uit. Voor het andere eten & drinken en de suiker zoete galletas (kleine koekjes) betalen ze wel een kleine bijdrage. De eerste les begint na acht uur. Er zijn momenteel 5 klassen. Van kleuterschool tot 6e klas, ehhh tegenwoordig is dat groep 8. De kinderen krijgen vanaf de derde klas (6 jaar) Engelse les. Elke klas heeft een vaste leraar en de leraar Engels rouleert als enige. Wij rouleren deze dagen met hem mee.

Cinco!!!

Klas 1 – Gek op tekenen

Er zitten een stuk of 12 kinderen in deze klas van een jaar of 6 en 7. Wat een schatjes. Hun rugzakje hangt aan de stoel. Een etui ligt op het tafeltje naast het schoolschrift met uitgeknipte plaatjes en engelse oefeningen. “Good morning” roepen ze in koor als we binnen komen en tegen Ernesto “Teacher, teacher!”. We gaan in een leeg schoolbankje tussen de kinderen zitten. Ze kijken een beetje verlegen achterom. Naast mij zit een meisje met vlechtjes en aan het einde van elke vlecht blauw-wit speldje. Als ze loopt springen de vlechtjes vrolijk in het rond. Om haar twee voortanden draagt ze een blauw elastiekje als sieraad. Vandaag leren ze de kleuren in het Engels. Ze zijn eerst nog een beetje gereserveerd, maar als we helpen met kleuren gaat alle verlegenheid snel overboord. Ze kruipen bijna bij ons op schoot. Ben pakt een doosje met kleurpotloden en deelt ze uit als ze de naam in het engels weten. Al gauw komt er niets meer van kleuren. Ze zetten een streep in het schrift en keren razend snel naar Ben terug voor een nieuwe kleur. Ik geloof dat de kleuren in het Engels er inmiddels aardig in zitten! Ze zijn trouwens gek op tekenen. Bij de opdracht ‘teken je favoriete dier’, loop ik naar het bord en teken een koe. Achter me wordt het muisstil. Ik hoor wat gegniffel als ik de dansende koe teken. Als ik achterom kijk zie ik dat alle kindjes zich hebben verzameld in de schoolbanken achter me. Ze kijken ademloos toe. “More”, ze willen meer. Er volgt nog een kat, een varken, een konijn en een kameel. Ja echt je leest het goed. Kamelen hebben ze niet in Panama, ok misschien een verdwaalde in de dierentuin, maar het staat in de lesboeken! Een aap had hier beter gepast! Als ik klaar ben gaan ze voor het bord zitten/liggen en tekenen ze de dieren allemaal na. Daarna kleuren ze het in. Van de leraar krijgen ze een ‘Cinco’, het hoogst haalbare cijfer. Rete-trots zijn ze! Als we naar de volgende klas gaan, krijgen we van de meeste spontaan een knuffel of een high-five!

Klas 3/4 – Gek op zingen

Dit is de klas van Yira, een lerares met passie. Ze heeft een gemengde klas en het zit bommetje vol. De kinderen kunnen ontzettend snel & goed hoofdrekenen en Ben daagt ze uit met allerlei sommen op het bord. De Engelse les bestaat uit een oefening, gevolgd door het liedje “Old Mc Donalds had a farm”. Dit blijkt nog te moeilijk en ze komen niet veel verder als een hard ‘ia ia ia ooooohhhh’. Ze hebben geen idee wat ze verder zingen. Yira grijpt in en zingt het lied met ze in het Spaans. Ze verdeelt de klas in drieën en laat ze een kat, hond en eend na doen. Ze vinden het prachtig. Zingen het volledige lied uit volle borst mee en stuiteren op hun stoel als ze aangewezen worden om hun dier uit te beelden, terwijl Yira ‘aqui (hier), ahi (daar), alla (nog verder weg)’ roept en afwisselend de drie verschillende groepen in de klas aanwijst. Als we naar de volgende klas gaan, krijgen we van sommige kinderen een snoepje als dank! Bijzonder, helemaal als je bedenkt dat de meeste kinderen hier niet zo veel hebben.

Klas 5 – Gek op de camera

Dit is de hoogste klas die wij meemaken. Het is de klas van de principal. We stellen ons in het Engels voor aan de klas. De kinderen volgen daarna een voor een. Heel verlegen staan ze op en spreken zachtjes hun naam uit. Daarna vertellen ze waar ze vandaan komen. Na het voorstelrondje volgt een oefening. ‘Onder, in, achter en voor de kast, tongue twisters (iets met seven silly sisters selling shiny shoes) en het werkwoord to be’… Gevolgd door een lied. Het is trouwens grappig om te zien hoe rustig de kinderen zijn. Weinig ADHD, ondanks de cola en suikerkoekjes. Tuurlijk ze lopen gewoon door de klas, af en toe vliegt er een papieren vliegtuigje door de lucht, maar het is niet storend. Als ik mijn fototoestel te voorschijn haal zijn ze trouwens ineens een stuk minder verlegen. Ze vechten om een plaatsje voor de camera. En maken weer van die ‘peace’ handgebaren. Waar halen ze die inspiratie toch vandaan? Uit een film? Uit de muziek? Is het ‘cool?’ Alle kinderen doen het wanneer ik een foto van ze maak.

Om twaalf uur is de school voorbij en gaan we achter de kindjes aan retour boot. De dagen erna worden we herkend; op straat, als we de school binnen lopen en zelfs in de bus. Het is overal “Hola Ingrid y Benardo”. Vink! Het contact is gemaakt!