Uitzicht vanaf de vuurtoren op El Gran Roque

Om 10 uur Venezolaanse tijd (het is hier een half uur vroeger) worden we naast de Blabberboot opgehaald door een snelle lange watertaxi. We doen de verplichte reddingsvesten om en varen naar het hoofdeiland. Omdat we niet ingeklaard zijn, gaan we niet met onze eigen boot naar dit eiland. De douane zit namelijk met een kantoor op dit eiland en die willen we liever ontlopen. In Venezuela is inklaren een moeizame procedure, daarnaast heb je voor het Los Roques National Parque eigenlijk een permit a 200 dollar nodig. Als we in hun voortuin ankeren komen ze zeker op bezoek!

Eenmaal op het eiland passeren we een paar stevige mannen van de douane die gelukkig alleen maar oog hebben voor de passagiers die hier met het vliegtuig komen. Aan ons besteden ze geen aandacht en zo verkennen we ongemerkt het prachtige hoofdeiland met zandweggetjes, posada’s (soort hotel), een kleine supermarkt (hier kun je alleen betalen met Bolivars, de koers is nu tussen de 50 tot 70 Boliva voor 1 dollar), de Bella Mar Panaderia en nog veel meer. Het is een zeer fotogeniek eiland.

Uitzicht op Francisqui vanaf vuurtoren

We beklimmen de berg naar de vuurtoren en hebben een prachtig uitzicht over het hoofdeiland en kunnen zelfs onze ankerplek zien. Op de terugweg met de watertaxi gaat de tweede motor ook aan en vliegen we terug naar de baai van Francisqui.

We worden weer netjes naast de boot afgezet.

Snorkelen tussen de pinacles
Het water is helder, we zwemmen kruip door sluip door tussen grote bollen hersenkoraal. Om ons heen heel veel vissen. Ook grote Barracuda’s. Ik prefereer ze toch aan de lijn. Het zijn best wel enge beesten als je ze onder water tegenkomt. Ze hangen meestal een beetje stil in het water. Houden de boel goed in de gaten. Kijken me heel uitdagend aan met die gemene kop en bek met scherpe tandjes. Het zijn echte jagers. Ik ben toch liever de jager… We sluiten af met een ijskoud biertje bij Cafe Mariana.

Ing, heb je ze gezien? Zulke grote Barracuda’s!