Mooi zeiltochtje naar Rana Azul, Bocas Del Toro

Een knalrode spons bedekt met slagsterren!

Een knalrode spons bedekt met slangsterren!

Het is warm, er staat weinig wind en we gaan ankerop om verderop bij de Blue Coconut Bar te snorkelen. Er zit rond het restaurant echt een soort ‘wall’ onder water. De dieptemeter loopt snel terug van 20 naar 3 meter. Als we eenmaal goed liggen, plonsen we te water met onze snorkelspullen. Het water voelt heerlijk. Warm zelfs. Het is ondiep & mooi helder en we kunnen voor het eerst sinds de San Blas weer lekker zwemmen en snorkelen. Langs de mangrove zwemmen blijft prachtig. Magisch. De wortelen bedekt met rood koraal en pokken, zweven in het water. Tussen de wortelen zwemmen verschillende jonge nog kleine visjes, die beschutting zoeken tegen de grotere roofvissen. Verder op in het ondiepe water ontdek ik knalrode sponzen, die recht omhoog staan en in de top vol zitten met een soort rupsen. Terug aan boord blijkt dit een soort zeester te zijn: een sponge brittle star (slangster) om precies te zijn.

Vanuit de bijboot genomen!

Vanuit de bijboot genomen!

Van de Blue Coconut naar de Blauwe Kikker (Rana Azul)

Na de zwempartij gaan we ankerop. Er staat een lekker windje en we rollen het voorzeil uit. Relaxed zeilen we als een kleine Dutch Armada (Sylfer, Sea Ya en Blabber) tussen de vele kleine mangrove eilandjes door van de Dolphin Bay naar Rana Azul met een vaart van ongeveer 3 tot 4 knopen. De Dolphin Bay is een ware attractie in Bocas del Toro. Het is de kraamkamer waar jonge dolfijntjes aansterken om daarna verder te zwemmen. We zien helaas maar twee dolfijnen vlak naast de boot. Maar we hebben ze gezien. Toeristen betalen voor deze trip een hoop dinero’s. Vink!

De lucht is strakblauw en het is een mooie dag voor foto’s! Ik klim al varend in de bijboot, start de buitenboord motor, Ben gooit los en ik geef vol gas vooruit. Een stukje verder op zet ik de motor uit en ga bijliggen, wachtend op Ben en Blabber die zeilend voorbij komen. De maan staat aan de nagenoeg wolkenloze hemel pal boven Blabber. Wow, kicken. Als Ben voorbij is start ik de motor opnieuw en geef gas om niet alleen in mijn bijbootje achter te blijven. Ja ja, je moet wat doen voor de ultieme shot van een zeilende Blabber!

Op de lagoon moeten we volgens de kaart verder naar het vaste land. Maar we zien helemaal geen restaurant aan het water. Caramba, de donde es el Restaurante Rana Azul? Waar moeten we heen? Gaan we wel goed? Volgens de track wel. We komen dichter bij de bestemming, maar zien nog steeds niets door de verrekijker. Alleen maar heel veel groen, bergen en zo nu en dan een alleenstaand huisje aan het water. Waar blijft dat restaurant nou? Het laatste stuk voor de kust gaat de dieptemeter terug naar 5 meter. Als we de hoek om varen zien we eindelijk de steiger en het restaurant Rana Azul. He he, we hebben het gevonden en laten ons anker voor de deur vallen. Het ligt gewoon om de hoek en openbaart zich pas als we de hoek omvaren!

Rana Azul, oftewel De Blauwe Kikker...

Rana Azul, oftewel De Blauwe Kikker…

We worden op de steiger met uitgestoken hand ontvangen door de Oostenrijker Jozef, de eigenaar van het restaurant. Ook dit restaurant ziet er weer mooi uit en het zit vol met voornamelijk zeilers en expats. Biertjes kosten 1,50 en een wijntje 2,50. Ze serveren snitzel (!!), steaks en heerlijke pizza uit de houtoven. Terwijl wij wachten op ons eten, gaan de meeste mensen retour bootjes. Als we worden lek gestoken door de no-see-ums begrijpen we waarom ze wat eerder eten. Ze prikken zelfs door mijn haar heen!

1 reactie op “Mooi zeiltochtje naar Rana Azul, Bocas Del Toro

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *