In het Kura Hulanda museum krijgen we een beter beeld van de driehoekshandel die er gedreven werd in de zeventiende en achttiende eeuw tussen Nederland, Afrika en de Caribbean. Vanuit Nederland vertrokken schepen beladen met wapens, buskruit, drank en textiel richting West Afrika. Daar werden de goederen geruild tegen mensen die gevangen genomen waren en werden aangeboden als slaaf. Deze mensen werden als lading aan boord van de schepen onderdeks gepropt (zie foto). De omstandigheden waren zeer slecht en miljoenen slaven hebben de overkant niet gehaald.

Ze werden vervolgens verscheept naar de slavenmarkten op Curaçao, Sint Eustatius en Suriname. Daar moesten de slaven eerst aansterken na de lange en zware tocht over zee voor ze werden doorverkocht om op de suiker-, koffie-, katoen-, zout-, cacao- of tabaksplantags te werken. Deze producten waren een luxe product en erg gewild in Nederland en werden door de schepen weer mee terug genomen naar Europa. Er zijn ongeveer 12 miljoen mannen, vrouwen en kinderen verscheept. Ze komen voornamelijk uit het gebied tussen Angola en Senegal.

Bizar als je er bij stilstaat… Wij hebben er vrijwillig voor gekozen om de wereld te verkennen per zeilboot. Deze mensen hadden waarschijnlijk nog nooit de zee gezien, werden op een boot gedwongen, moesten onder erbarmelijke omstandigheden een lange zeetocht ondergaan en kwamen dan aan in een land waar ze hun eigen taal niet meer mochten spreken en zelfs niet eens meer hun eigen naam / identiteit mochten behouden. Ze hadden niets meer te zeggen over hun eigen leven. Om over de vernederende, vernietigende straffen maar niet te spreken. Ze werden behandeld als product, handelswaar…. niet als mens!