Naar de zendmast op top van Isla Pinos

 

San Blas

Ben voor de eerste keer in een ulu!

We leggen de dinghy op het strand voor de boot en lopen via de waterkant naar het kleine dorpje. Vanaf het water fluit Ceferino onherkenbaar met een rode muts op zijn hoofd, naar ons. Hij heeft het fruit bij zich en komt naar de kant varen in zijn ulu. Ben pakt deze kans om met een ulu het fruit naar onze boot te brengen! Hij stapt met enige moeite in. Het smalle houten bootje wiebelt alle kanten op. Ceferino moet alle zeilen bijzetten om de boot recht op te houden. Ben zit inmiddels voor in de boot en houdt zich stevig vast aan de zijkant. Hij verroert zich niet meer. Ceferino vindt de situatie ook hilarisch en zegt tegen mij “Tomar een photo”. Nou graag. Ben, Ceferino en de ulu staan er op!

San BlasWij lopen verder en ontmoeten Ben en Ceferino in dorpje. Dit dorpje ziet er weer heel anders uit. Natuurlijk dezelfde bouw voor de rieten huisjes met palmbladeren, maar het is veel ruimer opgezet met overal gras, bloemen, kruiden, bomen (nonni’s, breadfruit, palm- en banenbomen) tussen de huisjes.

San Blas

De Guna Yala vlag

Daarnaast wappert bij elk huisje de revolutionaire rood-geel-groene  Guna Yala vlag. In het midden is een wasplaats met waterleiding (uit de berg). Twee vrouwen met ontbloot bovenlijf staan zich te wassen.

Voor een tienda (winkel) werkt een meisje aan een mola. Dit is de eerste keer dat ik iemand aan een mola zie werken en ik zie mijn kans schoon om de kunst af te kijken. Helaas is het meisje te verlegen en komt er geen woord uit. Dus ik kijk vooral mee over haar schouder terwijl ze aan het werk is. Voor de basis heeft ze twee lappen stof aan elkaar genaaid. In deze lappen stof worden figuren uitgeknipt, zodat de laag er onder zichtbaar wordt. Het doet me een beetje denken aan linosneden. Boven op deze twee lagen worden weer figuren in andere kleuren toegevoegd. Het geheel wordt daarna met verschillende zeer fel gekleurde garen en met de hand (je ziet de steken bijna niet) aan elkaar genaaid. Het is een kleuren boost! Prachtig. Vroeger bestonden de mola’s alleen uit geometrische figuren. Het is een vervanging voor de schilderingen op hun lijf. Nu hebben ze voor de toeristen ook flora en fauna aan hun onderwerpen toegevoegd. Het zijn met name figuren uit hun directe omgeving, zoals een schildpad, vogels, kreeften, iguana’s, vissen etc.

San Blas

Kokosnoten worden opgehaald

Ondertussen wordt er op de kade een Colombiaanse boot volgeladen met kokosnoten. Bij een bezoek aan de Sahila blijkt dat we 2 dollar moeten betalen om de berg te mogen beklimmen. No gracias. We knikken vriendelijk en gaan weer weg. Even later vragen we aan een lokaal iemand waar het pad naar boven loopt. Ze wijzen naar het blauwe Perez huis. Aan de rechterkant van het huis begint het pad naar boven. Dit kunnen we gewoon volgen. We lopen langs de beek waar zoet water wordt opgevangen (het begin van de waterleiding). Het pad omhoog is steil. Dwars door het oerwoud. Als we bijna op de top bij de zendmast zijn lopen we door ‘vleesetend’ gras. Nou ja zo erg is het niet. Maar het gras lijkt zich eerst vast te kleven aan onze benen en als we doolopen snijdt het venijnig in onze kuiten! Au! Ik heb allemaal bloedende strepen op mijn onderbenen. En dan ineens verdwijnt het pad naar de zendmast onder een groot aantal gekapte bomen. Gerard en Ben lopen door naar de toren. Wij geven op. Helaas is het uitzicht niet zo spectaculair als we verwachten. We zien niet eens de ankerplek! We dalen weer af. Ik vind nog een paar rode bonen (lijkt een beetje op de rode kokiri bonen uit Suriname). Als ik ze opraap komt er een schorpioen te voorschijn. Ok, genoeg kraaltjes verzameld.

San Blas

De kustwacht

Eenmaal beneden lopen we terug naar de boot en zien we tot onze schrik net dat de Guardia Civil naast onze boten voor anker gaat. Slik en nu? Wij zijn nog niet ingeklaard. Is dat een probleem? In principe is dit de normale gang van zaken. Vanuit Colombia ga je naar Isla Pinos, en via de eilanden in de San Blas naar Porvenir om in te klaren. Maar wat als het Bauhaus boek op dit punt achter loopt? In hetzelfde boek stond ook dat de Panamese kustwacht niet in Guna Yala wateren mag varen en zie hier…

We stellen de confrontatie nog even uit. Voor onze boot ligt een groot voetbal veld en de Guna Yala mannen maken zich op voor het wekelijkse potje voetbal. Een voor een komen ze aanzetten. Ben speelt eerst met de kleine jongens, terwijl de anderen zich aan de zijlijn klaar maken voor de wedstrijd. Ze dragen voetbal kleding (shirtjes van Barcelona!) en voetbalschoenen! En het gaat er behoorlijk professioneel aan toe met een serieuze warming up vooraf. Ben wordt uitgenodigd om mee te spelen. Hij krijgt een plek in de achterhoede. Het is een faire wedstrijd. Er valt geen onvertogen woord. Een scheidsrechter is niet nodig. Vies spel kennen ze gewoon niet. De hele 2 X 45 minuten niet. Bijzonder. Wij zitten achter het goal, om aan te moedigen. Af en toe vliegt er een bal over het goal, het water in en moet de keeper naar de bal zwemmen! Uiteindelijk eindigt de wedstrijd in 5-5 (zeggen ze), maar we hebben veel meer goals gezien, volgens mij willen ze gewoon beiden partijen met een goed gevoel naar huis laten gaan.

Na de wedstrijd gaan we retour boot. Er gebeurd niets. Met zonsondergang wordt bij de Guardia Civil met de hele bemanning en veel ceremonie de vlag gestreken op het voordek. Als het donker is vertrekt de kleine patrouille boot, die er naast ligt. Op zoek naar illegale vissertjes en narcotica boten. Wij maken ons op voor de nacht. Zouden ze er morgen nog zijn?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *