We liggen voor het blok!
Op Bonaire mag je niet ankeren. Je ligt verplicht achter een mooring. Onder water liggen twee giga beton bokken met twee lijnen, waar wij aan vast liggen. op zich geen straf, we dobberen lekker.
De buren ten Oosten van de Blabberboot
Om ons heen liggen drie Nederlandse boten. Op ongeveer 20 meter naast ons ligt de Harmattan en op dezelfde afstand achter ons liggen de Acapella en de Sylfer. We kunnen het eigenlijk bijna zonder VHF af. Dat bleek wel toen we met de dames terug kwamen van onze bike experience. Reinhilde wilde retour boot, maar kreeg Frits van de Bella Ciao niet te pakken. Gerard van de Sylfer reageerde wel. Maar die hadden we (nog) niet nodig. Toen reageerde Martin van de Acapella, die hadden we ook nog niet nodig, maar hij wilde wel even Frits voor ons oproepen. Hij zat namelijk bij Ben op de Blabberboot. Maar ze hadden de VHF niet aan! Dus Martin besloot te fluiten! En dat werkte. Drie boten later was daar eindelijk Frits op de VHF! Het is net een kleine camping.
Voeg daar aan toe dat iedereen zijn voor- en achter tent heeft opgezet, we twee keer per week met het campingbusje naar de kamp winkel Van Tweel (lijkt erg op AH) gaan en de dag soms afsluiten met een campingborrel! Binnenkort Karaoken en Bingo’en jongens?
De buren ten Westen van de Blabberboot
Selfie under water
De Tarpoon
Het water is megablauw en super helder. We plonsen elke dag wel een (paar) keer te water om lekker af te koelen, de boot aan de onderkant schoon te maken en een paar baantjes te trekken. Dichtbij de ankerplaats zit een klein rifje met de nodige aquarium visjes die de moeite waard zijn en onderweg kwamen we een keer een grote Tarpoon tegen. Ik schrok me dood. Wat een groot beest. In een flits dacht ik zelfs eerst aan een haai. Maar later kwamen we hem meer tegen en konden we hem goed bestuderen. Het is echt een tarpoon. Onschadelijk voor mensen. Ze hebben geen tandjes. Op de BVI’s zagen we zelfs een man de tarponen voeren. Hij verdween met zijn arm in de bek van vis, zonder schade op te lopen. Ik denk niet dat ik dit ook ga proberen. Bij het duik centrum vertellen ze ons dat het leuk is om ’s avonds met een waterdichte zaklantaarn te gaan snorkelen. Je bent dan net de Chef Kok van de Tarpoon. De visjes raken verblind door het licht en de Tarpoon slaat zijn slag daar waar jij je lichtbundel op richt.
The Blabberboat from the deep
Jammer genoeg is de vis niet te eten, te veel graadjes. En dat is maar goed ook, want het is een hele uitdaging om hem binnen te krijgen. Hij heeft namelijk naast kieuwen ook longen en levert een heel gevecht. Vandaar dat sportvissers het leuk vinden om ze te vangen, just fot fun. Wij houden het toch maar op vissen om te eten!