Statia in zicht!

Door de heftige wind hadden we 40 meter ketting uit. Als we het anker willen ophalen liggen er twee boten in de weg. Eentje ligt letterlijk boven ons anker en de andere op het pad er naar toe. Gelukkig zijn ze beiden aan boord en starten de motor om voor ons de weg vrij te maken.

Moeder natuur trakteert ons op een prachtige ONO wind en we zeilen -nou beter gezegd vliegen- op de genua en het grootzeil met gemiddeld 7 knopen naar St. Eustatius (Statia). Af en toe zakt de wind een beetje in naar de 6 knopen. Ik ga zitten op mijn favoriete plek achter in de kuip en droom weg over het water. Wat een traktatie! Het is lang geleden dat we zo mooi gezeild hebben. Na twee uur krijgen we een bui, waarmee moeder natuur laat zien dat ze nog steeds wispelturig is!

Statia een jaar later
Bijna een jaar geleden kwamen we hier voor het eerst en was ons doel -op de koffie bij mijn ouders- bereikt. We kwamen toen vanuit het zuiden aanvaren. Deze keer naderen we Statia vanaf de noordkant en lopen langs de oil terminal binnen. Het is druk met grote zeeschepen en olietankers op de ankerplaats voor Nustar. Wij varen gelukkig helemaal naar voren en pikken een mooring op dicht bij de haven voor het Blue Bead restaurant. Je mag hier ook ankeren, maar de kosten voor Stenapa en het Nationaal Park blijven gelijk; 10 dollar per dag en 30 dollar voor een week.

Op de koffie
Gerard staat al vanaf de kant op zijn scooter naar ons te zwaaien. We lanceren de dinghy en gaan naar de kant. Achterop de scooter sjees ik met Gerard naar hun huis. Daarna haalt Gerard Ben op met de auto. We blijven lekker eten en later op de avond keren we terug naar een rustige baai met weinig swell. We zijn de enige zeilboot!