Sint Maarten, the friendly island

Er is slechter weer op komst, dus we besluiten Statia te verlaten, anders wordt het te veel rollen op de ankerplek. ’s Morgens vroeg leggen we de dinghy op het voordek en halen we de lijnen van de mooring binnen onder het wakend oog van Gerard die ons op de kant staat uit te zwaaien. Raar idee, dat we na 1,5 week Hollandse gezelligheid, bijkletsen onder het genot van bakkies Nespresso, strandbezoekjes, sightseeing, nederlandse TV met De Wereld draait door & Pauw en Witteman en natuurlijk niet te vergeten de heerlijke Hollandse Haring, weer weg varen van mijn ouders op Statia.

De tocht naar Sint Maarten is ongeveer 35 mijl. De Mathiba zeilt met een dikke 8,5 knopen voor ons uit! Er staat een pittig windje van 25 knopen uit het oosten en er komen veel golven over. Ben krijgt in een ‘freeze – moment’ een enorme bak water over zich heen en is van boven tot beneden zeiknat. Wij liepen gemiddeld tussen de 6,5 tot 7 knopen.

Vlak voor Sint Maarten hoorde we ook de Cula op de marifoon. Om 14.00 uur lagen we in de Simpson Bay voor anker. We zijn heerlijk te water gedoken en naar de Mathiba gezwommen en hebben daar hebben in afwachting van de brug opening van half 6 wat gedronken, samen met de Cula.

Om half 6 ging de brug open en kunnen we allemaal naar binnen. Achter de brug worden we van af het terras van de Heineken Regatta Bar toegezwaaid door de Jan van Gent.

Op de Lagoon kun je aan de Nederlandse en de Franse kant gaan liggen. Wij kiezen voor de Franse kant en liggen vlak achter Mount Fortune voor anker. Heerlijk rustig, geen gehobbel. Geslapen als marmotjes.