We lopen de baai van Sapzurro binnen
Wat klinkt dat mooi hè? Het zou zo maar de titel van een boek kunnen zijn! De Darien Gap is het stukje onherbergzame jungle tussen Colombia en Panama. De Noordelijke Pan American Highway houdt ergens in de jungle tussen deze twee landen op. Iedereen die van Midden- naar Zuid-Amerika wil (of anders om) moet een boot of vliegtuig pakken. Er zijn geen wegen door de jungle. Hooguit een paar wandelpaadjes, waar je gemakkelijk kunt verdwalen of de Guerilla en/of drugs smokkelaars tegen kunt komen.
Gelukkig hebben wij hier geen last van. Wij gaan naar het plaatsje Sapzurro, in het begin van de Golfo de Uraba baai, aan de voet van de Darien Gap. Het is een tocht van 80 mijl, dus we varen een nachtje door, zodat we ’s morgens met licht aankomen en goed zicht hebben als we de ankerplaats binnen lopen. Warm eten doen we rond de middag. Om 16.00 gaat het anker op en verlaten we Isla Fuerte. Er staat een lekker windje tussen de 10 en 15 knopen en we rollen de Genua en het voorzeil volledig uit. We gaan als de brandweer en lopen gemiddeld 6 knopen, met uitschieters boven de 7 en 8 knopen. De wind komt schuin van achteren. We moeten oppassen dat we niet te hard zeilen en met donker bij Sapzurro aankomen!
Tegen de avond gaan we over op ons wachtsysteem van 3 uur op 3 uur af. Het is een heldere nacht met veel sterren. De maan is laat en komt pas rond half 11 op. We lopen iets naar het noord westen, omdat de wind vannacht meer naar het westen gaat draaien hopen we op deze manier te kunnen blijven zeilen tot Sapzurro. Er vliegen een paar vliegende vissen aan dek, eentje belandt zelfs in de kuip! Ik ruik vis als ik de wacht van Ben overneem. Verder gebeurt er niet veel. Het is gewoon een machtig mooie zeiltocht.
Voor de kust van Sapzurro
’s Morgens bij het eerste licht zien we de contouren van de groene bergen rond Sapzurro. We zitten nog een paar mijl uit de kust en het water verkleurt van donker naar lichtblauw. Het blijft echter 40 meter diep. Het waait inmiddels flink, rond de 22 knopen. Het is nog vroeg en heiig, maar we zien wel de indrukwekkende brekers op de kliffen aan stuurboord en bakboord zijde van de baai. Wow! We zetten ons schrap. Starten de motor en halen de zeilen binnen. De Navionics kaarten laten ons hier volledig in de steek en we kunnen ze absoluut niet gebruiken voor de aanloop. Uit de digitale versie van de ‘Cruising Guide to Colombia’ (uitgegeven door de Oceanische & Hydrografische dienst van Colombia, de kaarten worden bij gehouden op www.rioh.org.com) halen we twee waypoints:
- Voor de aanloop: N 08.39.666 / W 77.21.333
- Achter in de baai: N 8.39.500 / W 77.21.800
(Voor de zeilers: niet schrikken als je de Navionics kaarten laat meelopen, de waypoints lopen tussen de brekers door, een halve mijl over het land naar de ankerplaats).
De aanloop is spannend, gelukkig kloppen de waypoints perfect. Daarna varen we tussen de groene en rode boei door naar de ankerplaats. Er liggen 6 boten. De Sylfer is ons voor gegaan (in het donker!) en ligt inmiddels te dobberen achter zijn anker. Wij volgen snel. Er staat een behoorlijke swell en deze zorgt er voor dat we behoorlijk liggen te rollen. Dus we brengen een hekanker uit, die moet voorkomen dat we dwars op de golven komen te liggen.
Pelikanen op onze preekstoel, met de branding op de achtergrond
Als we liggen komt er meteen een mannetje naar ons toe in een snelle lancha. Hij parkeert de boot een beetje onbenullig naast onze boot (houden we niet zo van). Hij komt geld innen voor het dorp. 15 dollar of 30.000 COP. Voor het aan land gaan, dumpen van ons afval en onbeperkt gebruik van drinkwater. We zijn nu te moe. Manana komen we betalen in het dorp. Acuerdo en hij vaart naar de volgende boot om geld te innen. Wij gaan plat… Ff bijkomen van een geweldige zeiltocht!