Cade & de zeilboot Sanddolar
Wat doe je met je 43ft zeilboot als je klaar bent met cruisen en het niet lukt deze te verkopen? Nou, dan verkoop je toch de kiel & motor, zaag je de mast er af, las je een bok en verscheep je je boot op een trailer over de snelweg, dwars door de bergen, naar je achtertuin op de top van de berg, waar je net een stuk grond hebt gekocht! Dit is het bijzondere verhaal van het Amerikaanse, in de DR wonende, stel Cade & Lisa en hun zeilboot Sanddollar.
Een stukje achtergrond
Na 15 jaar cruisen houden Cade & Lisa het cruisen voor gezien en strijken neer in de Dominicaanse Republiek. Eerst wonen ze op de boot in Luperon, maar al snel kopen ze een oude koffieplantage in de bergen en bouwen daar hun huis. Ze zetten de boot te koop, maar het lukt ze helaas niet deze te verkopen. En dan bedenkt Cade een maf plan: “Waarom niet onze boot over land verschepen naar de bergen en er een gastenverblijf van maken?” Hoe bizar ook, ze zetten het plan door. Met de opbrengst van de kiel en de motor bekostigen ze het vervoer. En na de nodige papieren rompslomp krijgen ze uiteindelijk ook toestemming van de formele instanties om de boot naar de achtertuin te verplaatsen. Een hele operatie, dwars door de bergen over steile, smalle en kronkelige bergpaden. Maar het lukt, zoals je op de foto’s in dit Amerikaanse artikel van Boat US kunt zien: http://www.boatus.com/magazine/2015/december/the-boat-house.asp
Het off grid huis met adembenemend uitzicht
Meet the Johnsons en hun (zeil)boot in de bergen
Het begin van een mooi verhaal. Maar een verhaal op papier, is maar een verhaal. En het klinkt zo absurd dat we wel eens met eigen ogen willen zien hoe de boot er nu bij staat. Het is tenslotte niet zo ver van onze ankerplek. Samen met de bemanning van de Antares & Wright Away huren we een auto en gaan we op zoek naar dè -waarschijnlijk enige- boot in de bergen en Cade & Lisa, de bijzondere mensen achter het verhaal. De eerste poging is weing succesvol. Er blijken meerdere bergweggetjes te zijn. En als we een voorbijganger naar de boot in de bergen vragen wordt alleen maar bevestigd dat we verkeerd zitten. “Een wat” vraagt de man met grote verbaasde ogen. “Un BARCO? No, no, dan moeten jullie ècht bij de kust zijn.” Tsja, het is natuurlijk ook een vreemde vraag. Maar hij moet hier toch ècht ergens in de bergen staan. We vragen er nog eens naar als we terug zijn bij Wendy’s, het lokale kroegje in Luperon en krijgen een nieuwe aanwijzing. We moeten na de tunnel, de eerste weg rechts, de bergen in. Dus hup, een tweede poging. De tunnel vinden we. Na de tunnel gaan we rechtsaf en daar is inderdaad een bergweg. Zou dit de juiste zijn? Er is er maar een manier om daar achter te komen. “Donde es el barco” vragen we aan een voorbijganger. De ogen van deze man beginnen te stralen en hij antwoord: “Todo recto, un poco mas arriba!” Siiii, hij kent de boot! We zitten goed. High five! Maar de weg is zo lang, smal & steil dat we twijfelen. Hier kan toch geen dieplader met boot over heen gereden zijn? We vragen het nog vier keer aan lokale voorbijgangers en allemaal bevestigen ze dat we op de goede weg zitten. We moeten gewoon de weg blijven volgen, tot de top. Vol verwachting kijken we uit naar dat witte stukje polyester in de bergen en na de zoveelste bocht onthuld daar zich ineens de zeilboot tussen al het groen. Gestut. Onder een afdakje. Onwerkelijk. In de tuin er onder schuifelt een man tussen de bananen- en cacao bomen. Het is Cade, we hebben hem gevonden!
Relaxen op het balkon op een stoel gemaakt van oud hout van een oude koffieboom.
Een rondleiding over Sanddollar
Spontaan vertelt hij het hele verhaal over de boot, terwijl hij enthousiast een rondleiding geeft. Via een betonnen gebouw met sanitair, dat naast de boot gebouwd is, betreden we de boot via een gezaagd gat in de romp (ouch). Alle faciliteiten zijn aanwezig, de boot is van binnen behouden gebleven en boven op het dek van de boot genieten we van een waanzinnig mooi uitzicht over de bergen! Wow! Wat een fantastische plek om te logeren. Cade vertelt dat hij ook met deze boot op Couchsurfen zit! Dus zoek je een bijzondere logeerlocatie in de DR, dan is de zeilboot in de bergen van de Dominicaanse Republiek zeker je ding!
Na de rondleiding, neemt Lisa, zijn vrouw, het stokje over en laat ons het grotendeels zelf gebouwde huis zien. Het is zelfvoorzienend, praktisch en minimalistisch ingericht. Een open ruimte (lees geen deuren), met hoge plafonds en onderdelen van de boot zijn in het huis hergebruikt. Ik zou hier zo in kunnen wonen. Het is alleen behoorlijk off the grid en afgelegen… Ik weet niet of wij dat wel zouden kunnen.
Op zoek naar de laatste avocado’s van het seizoen
Tenslotte krijgen we nog een rondleiding door de achtertuin met avocado’s zo groot als voetballen en het pietepeuterig naastgelegen dorpje El Cabirmal (Altamira), waar we zo’n beetje iedereen de hand schudden.
Lisa in de kleine dorpswinkel. Zelfs de porties zijn klein, omdat de dorpsbewoners weinig geld hebben. Ze kopen alleen wat ze nodig, zoals een eetlepel tomatenketchup, 4 koppen rijst of één wc rol.
Het was een bijzondere dag en ontmoeting!