Machtig mooi uitzicht op de ankerplaats vanaf het San Fernando Fort

Portobelo, bij het lezen van deze naam slaat onze fantasie op hol. Terug naar vroegere tijden, van Forten met kanonnen, piraten, galjoens, Spanjaarden die de boel leeg plunderden, het Inca goud & zilver vervoerden met ezels over de Caminino Real naar doorvoerhaven Portobelo en Columbus die op 66 jarige leeftijd zo’n 500 jaar geleden op zijn vierde reis naar de Nieuwe Wereld hier binnen voer op zoek naar ‘een denkbeeldige doorvaart’ tussen de Atlantische en de Stille oceaan.

“Ik weet dat Azie ligt, waar ik zeg dat het ligt. Ik weet dat ik het kan bereiken door westwaards te zeilen. En met gods hulp zal ik dat doen, voor ik sterf.”

Uit het boek ‘De Antillen’ van J.A. Michener

Hij noemde het plaatsje Porto Belo -mooie haven-. De doorvaart heeft hij nooit gevonden. Die hebben ze later gegraven; het Panama kanaal.

De natuurlijke baai is inderdaad mooi, omgeven door groene bergen. Een prima ankerplek, soms een beetje rollerig door de inkomende golven. We liggen aan de voet van het San Fernando Fort, aan de linkeroever van de baai, als je binnen komt varen. Het ligt er rustig en is duidelijk de hondenuitlaatplaats van de zeilboten met honden. Het twaalf meter diepe water is troebel en nodigt niet echt uit om te zwemmen.

Als we over de straatjes met kinderkopjes lopen, langs het Jeronimo fort en goudpakhuis wanen we ons een beetje in die oude tijd. Portobelo was ooit een van de belangrijkste doorvoerhavens aan de Caribische kant van de Istmus en puilden uit van goud, zilver en parels. Nu is er weinig over van de oude grandeur. Het is een slaperig dorpje met een handjevol inwoners. Er zijn een paar chinese supermarktjes die aardig wat basis artikelen verkopen en soms groente & fruit. Het plaatsje ontwaakt vooral tijdens het feest van de zwarte christus op 21 oktober. Nu is er weinig te doen.

De baai ligt nu vol ‘plastic’ zeilboten, een formaatje kleiner dan een paar eeuwen geleden, met allerlei nationaliteiten. Ook een paar long-stayers, gezien de slechte staat van de boten. En er liggen natuurlijk een paar gezonken boten. Ja ik schrijf ‘natuurlijk’, maar bedoel helaas, we komen er jammer genoeg op elke ankerplek wel een paar tegen. Gezonken boten blijven gewoon liggen. Verder liggen hier ook een paar backpackersboten die we nog uit Cartagena de Indias en de San Blas kennen. De backpackers slapen bij hostel Captain Jack en stappen de volgende dag op de boot. Captain Jack is een leuke tent, met wifi. Het zit een beetje achteraan in het dorp, de berg op, en kijkt uit op het dorp en de baai. Bij binnenkomst kregen we een doekje aangereikt zoals je dat bij de chinees krijgt… Mmm, toen we het aanpakte bleek het ijs- en ijskoud. Een traktatie! Van de bierprijs krijgen we het gelijk weer heel warm… 2,25 dollar, daar moeten we even aan wennen na 80 cent en 1,10 dollar in Puerto Lindo.

Uitzicht vanaf de heuvel

Achter Captain Jack zit trouwens een mooi wandelpad naar boven, dwars door de jungle. Je volgt gewoon het pad en slaat links af bij het water bassin. Daar steek je het riviertje over en je volgt het pad verder naar boven tot je niet meer verder kunt… Aan de waterkant zit Casa Vela, het zeilhuis van de duitsers Birgit en Rainer, waar je zeilen kunt repareren en wat kunt eten (duitse cuisine, wie mutti zu hause) en drinken met uitzicht over de baai. Je legt je dinghy zo voor de deur. Daar betaal je trouwens 1,25 dollar voor een biertje!

Genoeg over de bierindex. We hebben naast de wandeling achter Captain Jack ook nog gewandeld naar het San Fernando Fort. Het uitzicht op de baai En ankerplek was spectaculair.

Onderwater vriendjes

En een dinghy tocht van zo’n 3 mijl langs de kust naar het eerste strandje om de hoek richting playa Blanca. Een populair strand bleek uit de vele bezoekers met koelboxen die voornamelijk in het water stonden met een bierje of onder de amandelboom lagen bij te komen. De meeste worden hier met een lancha afgezet. Het snorkelen was ok, niet bijzonder omdat er veel dood koraal was, maar we konden weer eens ouderwets zwemmen in helder water! Tussen de kwallen…. Dat dan weer wel. Verder zijn we gewoon verwend!

Het grote voordeel van Portobelo is dat je veel sneller in Sabanitas/Colon (1 uur) of Panama City (2 uur) bent. Daarnaast gaan er veel meer bussen. Er is ook een nadeel…. Het internet is hier slechter dan in Puerto Lindo. Het maakt niet uit wanneer we het proberen, diep in de nacht, ’s morgens vroeg, het kent gewoon geen goede momenten… Het grote afkicken is begonnen… Ik heb nu al last van ontwenningsverschijnselen…

Hoe zal het verder op zijn?