Tot een paar dagen geleden wist ik (Ing) nog niet wat het was. We zijn ons aan het voorbereiden op de oversteek naar Amerika, als Ben na een onderwatercheck uit het water klimt met een minder goede mededeling. Het rubber van ons watergesmeerd buitenlager komt los. Het steekt 3 cm uit de huls. De huls zelf waar het rubber in geperst of gelijmd zit, zit nog in de schacht.

We kunnen niet meteen de impact van dit probleem overzien. Normaal gaan we dan googlen om de nodige informatie in te winnen. Nu liggen we op de meest onmogelijke plek; voor een piepklein onbewoond eilandje aan de Noordwest kust van Cuba, achter een rif op 3 meter water diepte. We hebben geen telefoon en internet. We zijn een paar dagen geleden uitgeklaard en mogen niet meer aan land (we hebben immers al een officiële waarschuwing te pakken in Juventud, dus nemen geen risico). Rest ons de SSB (kortegolfzender) als enige communicatiemiddel.

We schakelen een aantal technische contactpersonen in om een beter gevoel te krijgen bij ons probleem, zodat we een beslissing kunnen nemen wat we moeten doen. Al gauw wordt het vermoeden bevestigd dat het rubber heeft losgelaten en verder naar buiten kan komen. Als het er helemaal uitkomt kunnen we de motor niet meer gebruiken, anders beschadigen we de as of nog erger de motor zelf.

Welke opties hebben we?

• Door varen naar Havana. Dat is een ruim 100 mijl. Bewoonde tussenstops zijn er niet. Wel ankerbaaien om de 40 mijl. We hebben geen idee hoe de faciliteiten in de marina van Havana zijn, of we daar zelf aan de boot mogen werken en of we spullen kunnen kopen of in laten vliegen. Daarnaast is het een heel stuk tegen de stroom in.
• Door naar Florida/Amerika, dat is zo’n 330 mijl als we maar Fort Launderdale varen. Of iets meer dan 100 mijl als we de dichtsbijzijnde oversteek pakken. Daar hebben ze in ieder geval de juiste faciliteiten en kunnen we makkelijk aan de benodigde spullen komen.

Voor beiden opties geldt: de route ligt de komende dagen tegen de wind in, het is al dagen NO. De komende dagen wordt het wel rustig weer. Of we nu tegen de wind in gaan of we wachten tot het rustiger weer wordt, voor beiden geldt dat we de motor moeten gebruiken! Stel dat het fout gaat? Het rubber komt er helemaal uit? Wat kunnen we dan doen? Veel motoren is gewoon geen optie.

We kunnen ons ook naar de dichtsbijzijnde haven laten slepen en daar uit het water. Via de marifoon roepen we alle Cubaanse instanties aan die we kunnen bedenken. Het blijft akelig stil op de marifoon. Via de AIS zien we een klein haventje dicht bij, Santa Lucia, er liggen zelfs reddingsboten volgens de omschrijving op de AIS. We proberen ze op te roepen. Geen antwoord.

De Nederlanse Kustwacht

Wat nu? We hebben alleen de SSB om contact met instanties te zoeken. De Puff biedt uitkomst, ze hebben een satelliet telefoon. Daarmee kunnen we de Kustwacht in Nederland bellen. Volgens de Puff begeleiden ze wel vaker Nederlanse schepen die problemen hebben in het buitenland. We kunnen het altijd proberen. We bellen ze op en krijgen al vrij vlot Kenneth aan de lijn. Hij noteert ons probleem en beloofd contact op te nemen met de Cubaanse Kustwacht. Hij belt ons terug zodra hij meer weet.

‘Trrrrring’, de telefoon van de Puff gaat een half uurtje later over. Ze hebben contact gelegd met de Cubaanse Kustwacht via Miami i.v.m. de Spaanse taalbarrière. Er zijn eenheden onderweg! Dat klinkt spannend! We wachten af. Eerst komt er een soort sport duikboot voorbij. Hij vraagt naar ons probleem en duikt samen met Ben naar de schroef. Daarna geeft hij aan de Capitainerie Santa Maria door wat er aan de hand is.

Guardia Frontera komt langszij

Dan gebeurd er een halve dag gebeurd niets… Om 16 uur komt er een boot van de grenspolitie langszij met 4 mannen. De marifoon op kanaal 16 komt ook tot leven. Capitaineria Santa Maria. Wij kregen ze eerder op de dag via de marifoon niet te pakken, maar via de Kustwacht in Nederland lukt het dus wel! We zijn onder de indruk van de reikwijdte van de Kustwacht! De Port Captain stapt bij ons aan boord en controleert eerst de papieren. Daarna vraagt hij naar het probleem. Helaas spreekt hij geen engels, dus we trekken alle woordenboeken uit de kast. We leggen uit wat het probleem is en dat we graag een sleep naar Havana willen, omdat we de motor niet te lang durven te gebruiken. Hij gaat bellen. Na een hoop gebrabbel in snel Spaans hangt hij op. Ze komen met een mannetje langs om het probleem onder water te fixen! “Impossible” vertellen we in ons beste Spaans. “We can fix everything” krijgen we als antwoord. Dat geloven we, want daar hebben we de afgelopen twee maanden ook met bewondering naar gekeken. Maar het kan echt niet. Met moeite laat hij zich overtuigen. Ok, een sleep dus. Dat wordt ‘muy caro’. Maar hoe duur kan dat zijn in een land met een gemiddeld maandloon van 25 euro? 15.000 dollar! Kassa. We schrikken. Dat hebben we niet.

Sjips. Lang motoren is geen optie. De sleep kost te veel. Dus er zit nog maar een ding op. Na een zitting van zeker 4 uur besluiten we te wachten op goede wind en verder te zeilen. Het is ten slotte een zeilboot. Het rubber komt er maar 3 cm uit, dat betekent dat er nog 9 cm in zit en we hebben geen trillingen of lekkage. Sterker nog, alles loopt heel soepel. Ze kijken ons een beetje beteuterd aan omdat ze ons niet hebben kunnen helpen. Maar we mogen blijven liggen tot de goede wind opsteekt om verder te zeilen. We moeten de VHF aan laten staan en vooral Capitaineria Santa Lucia oproepen als er iets is! Daarna nemen ze afscheid.

We doen de komende dagen een winddans!