We pakken de bus voor 2000 pesos (70 cent) naar Rocky Cay, bij Cocoplum Beach. De bushalte is pal voor de marina en terwijl we op de bus wachten vergapen we ons aan het voorbij razende verkeer dat voornamelijk uit scooters bestaat. Iedereen op het eiland lijkt wel een scooter te hebben. We hebben niet meer zo veel scooters gezien sinds Italië. En het wordt voor van alles gebruikt; boodschappen, water halen, visvervoer, de kinderen uit school te halen (er passen drie kinderen op een scooter) of om op zondag een uitstapje te maken met de hele familie. Zelfs baby’s worden op de scooter vervoerd, meestal ingeklemd tussen twee personen! Het blijft een verbazingwekkend schouwspel om te zien hoeveel mensen er op een scooter passen. Het maximale aantal dat wij zien blijft steken op 4!

De bus moeten we echt aanhouden. Bij de eerste bus zaten we netjes te wachten in het hokje en hij reed ons zonder pardon voorbij. Hij hield niet eens in?!! Bij de volgende bus staan we met opgeheven hand op straat. Dat werkt! De bus stopt! Hij is klein, zit al aardig vol en wij wurmen ons er tussen in het gangpad. Door de drukte zien we het niet goed en stappen te vroeg uit. Dan maar verder langs de kant van de weg en wat later het strand.

Cocoplum Beach

Het is druk op het strand. Het kleine koraal eilandje Rocky Cay is een ware trekpleister voor de toeristen. Bij een rastaman met twee gouden kruizen om zijn nek laten we onze tas en kleding achter in een locker. De eerste locker die we open trekken ligt vol met telefoontjes en geld… Mmm dat geeft vertrouwen! De aangeboden waterschoentjes hebben we niet nodig. Onze schoenen zijn immers net gestikt dus dit is een mooie test om te zien hoe stevig ze vast zitten. Vlak voor het strand zitten een paar stoere Baywatch dudes in de schaduw van de palmbomen, op de mooiste plek van het strand. Af en toe moeten ze even fluiten naar iemand die te ver van de boeien loopt.

Voor het strand ligt een klein koraaleilandje met daarvoor een groot wrak. We gaan achter de toeristische meute aan door het water naar het eilandje.

Er staan flinke golven maar het lukt om het hoofd (en de camera) boven water te houden. Op mijn pas genaaide slippers. Ze houden zich wonderbaarlijk goed. Niet dat je slippers of waterschoentjes nodig hebt voor het eerste stuk. Alleen op het eilandje van koraal. Het water is lekker verfrissend. Op het eilandje is echter niet veel te zien. Dus we gaan al snel retour strand. We douchen bij het hotel aan het strand, wat natuurlijk niet de bedoeling is. Maar tegen de tijd dat ze ons dat verteld hebben zijn wij het zoute water al kwijt!

We eindigen deze toeristische stranddag met het aanschouwen van een trouwerij op het strand. Trouwen met de blote voeten in het witte zand….